Wisława Szymborska – Zinterpretuj.pl

Utopijny i realny obraz rzeczywistości. Omów zagadnienie na podstawie „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Często w pewnych określonych sytuacjach wmawia nam się, że świat wygląda zupełnie inaczej, niż ma to miejsce w rzeczywistości. Można to zaobserwować m.in. na mediach społecznościowych, które większości użytkowników służą do tego, by budować swój wizerunek, jako człowieka posiadającego idealne życie. Im bardziej uwierzymy jednak w taki scenariusz, w jakiejkolwiek kwestii, tym boleśniejsze będzie późniejsze zderzenie z rzeczywistością.

W zatrzęsieniu – interpretacja

przez Ilona Kowalska

„W zatrzęsieniu” to wiersz jednej z najwybitniejszych polskich poetek, laureatki nagrody Nobla – Wisławy Szymborskiej. Opowiada o miejscu człowieka w świecie oraz w naturze, która jest nieodzowną częścią jego istnienia. Podmiot liryczny rozważa, jak mogłoby potoczyć się jego życie, gdyby urodził się w innym ciele, w innym miejscu na ziemi, nie jako człowiek a jako roślina lub zwierzę.

Wisława Szymborska – krótka biografia

przez Anna Morawska

Wisława Szymborska na świat przyszła 2 lipca 1923 roku w Prowencie niedaleko Kórnika jako Maria Wisława Szymborska. Ojciec przyszłej poetki wykonywał obowiązki zarządcy dóbr Władysława Zamoyskiego najpierw w Zakopanem, a następnie właśnie w Kórniku. Po śmierci szlachcica rodzina Szymborskich przeniosła się do Torunia, by ostatecznie w 1929 roku osiąść w Krakowie. Podczas drugiej wojny światowej Ichna, bo ta nazywali ją najbliżsi, studiowała na tajnych kompletach. W celu uniknięcia wywiezienia transportem do Rzeszy, zatrudniła się na stanowisku urzędniczki kolejowej.

Wczesna godzina – interpretacja

przez Marta Grandke

Twórczość Szymborskiej jest przede wszystkim kojarzona z poezją dnia codziennego, spraw prostych, a zarazem intymnych. Poetka potrafiła w sposób oszczędny i bez zbędnego patosu przedstawić również sprawy wielkie i ważne. W wierszu „Wczesna godzina” z roku 2002 poetka skupia się na krótkiej chwili, jaką jest początek dnia i jego wyłonienie się z mroków nocy. Jest to poetycki zapis sytuacji, która powtarza się każdego dnia w ciągu trwania ludzkiego życia.

O śmierci bez przesady – interpretacja

przez Marta Grandke

Wisława Szymborska to poetka, której okres działalności rozpoczął się po II wojnie światowej – większość jej aktywności przypadła na okres PRL-u. Początkowo związana była z grupą Pryszczatych, tworzących w nurcie realizmu socjalistycznego.

Koniec i początek – interpretacja

przez Marta Grandke

Wisława Szymborska to poetka, która zapisała się w historii literatury polskiej, zdobywając Nagrodę Nobla i z tym często wiele osób ją przede wszystkim kojarzy. Jej dzieła charakteryzowały się dowcipem, lekkością, brakiem patosu i celnymi obserwacjami codzienności.

Rehabilitacja – interpretacja

przez Marta Grandke

Wisława Szymborska znana jest między innymi z bycia laureatką literackiej Nagrody Nobla. Była poetką niezwykle przenikliwą, dowcipną, trafnie diagnozującą rzeczywistość.

Monolog dla Kasandry – interpretacja

przez Marta Grandke

Wisława Szymborska to polska laureatka literackiej Nagrody Nobla. Jej utwory pełne są refleksji nad życiem, jego codziennością, zabarwione ironią i dystansem.

Możliwości – interpretacja

przez Anna Morawska

Wiersz “Możliwości” Wisławy Szymborskiej został wydany w zbiorze „Ludzie na moście” w 1986 roku, czyli jeszcze za czasów poprzedniego systemu politycznego – PRL-u. Poetka, niegdyś tworząca w nurcie realizmu socjalistycznego, odeszła od niego w następnych latach, a jej wiersze opowiadały o życiu, o jego codzienności o sprawach często pozornie małych. Uhonorowana została Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury.

Schyłek wieku – interpretacja

przez Anna Morawska

Tytuł wiersza przywołuje na myśl charakterystyczny dla schyłku XIX wieku dekadentyzm, pesymizm, sceptycyzm, poczucie głębokiego kryzysu wszelkich wartości i odrzucenie religii. Chociaż poetka wyraźnie umieszcza się na pozycji agnostycyzmu, pokazuje powtarzalność planów działania i słabą ich realizację oraz odwieczny brak odpowiedzi na zasadnicze pytania dręczące człowieka, stwierdza, że stale są one stawiane, odnawiane, ciągle istotne i prowokujące do poszukiwań. System wiersza wolnego o dużym zróżnicowaniu długości wersów potęguje dramatyzm ludzi schyłku dwudziestego wieku.