„Pieśń nad pieśniami” może więc symbolizować wszystkie skomplikowane relacje między Bogiem a człowiekiem i opowiadać historię trudnej miłości, która ostatecznie kończy się jednak szczęśliwie i trwa mimo niesprzyjających okoliczności. Bóg jest w tym odczytaniu Oblubieńcem, ludzie są zaś Oblubienicą. Pieśń może również obrazować miłość ukrzyżowanego Chrystusa do zbawionej od grzechu ludzkości. W każdej z tych interpretacji jest to miłość doskonalsza od wszystkiego na świecie, od tego, co zna i rozumie ludzkość. Pokazuje, że tylko u Boga można znaleźć tak doskonałe uczucie, pełne wiary i radości. Niektóre odczytania mówią także o tym, że jest to obraz relacji między Bogiem, a Maryją, matką jego jedynego syna. Możliwości interpretacji tekstu jest więc naprawdę wiele.
„Pieśń nad pieśniami” jest więc tekstem, który po prostu ukazuje szeroko pojętą miłość. Można ją interpretować na wiele różnych sposobów i sądzić, że dotyczy ona Boga i narodu żydowskiego lub Chrystusa i Kościoła Nowego Testamentu. Zawsze jednak należy pamiętać, że przede wszystkim pokazuje ona wiarę i radość, jaka charakteryzuje prawdziwą miłość, jaką człowiek może przeżyć wyłącznie dzięki łasce swojego Stwórcy. To jeden z najbardziej nietypowych tekstów Starego Testamentu, zasługujący na uwagę ze względu na swoje przesłanie.
