Charles Baudelaire – skrócona biografia

Char­les Bau­de­la­ire uro­dził się 9 kwiet­nia 1821 roku w Pa­ry­żu. Po śmier­ci ojca mat­ka przy­szłe­go po­ety wy­szła po­now­nie za mąż, za ofi­ce­ra ar­mii fran­cu­skiej Ja­cqu­es’a Au­pic­ka, co spo­wo­do­wa­ło prze­pro­wadz­kę całą ro­dzi­ną do Lyonu. Uczęsz­czał do Col­lège Roy­ale w Lyonie, skąd prze­niósł się do lyoń­skie­go Col­lège Lo­uis-le-Grand. Wte­dy też po­peł­nił pierw­sze pró­by po­etyc­kie za­rów­no po ła­ci­nie, jak i po fran­cu­sku. Po­mi­mo usu­nię­cia ze szko­ły, kon­ty­nu­ował edu­ka­cję na stu­diach praw­ni­czych. W tym cza­sie po­znał się ze słyn­ną pa­ry­ską bo­he­mą. Gdy osią­gnął wiek peł­no­let­ni otrzy­mał spa­dek po zmar­łym ojcu, ze­rwał kon­tak­ty z ro­dzi­ną i stał się roz­rzut­nym dan­dy­sem.

W 1848 roku Char­les Bau­de­la­ire wziął udział w re­wo­lu­cji lu­to­wej, chcąc w ten spo­sób naj­praw­do­po­dob­niej wy­ra­zić bunt prze­ciw­ko ro­dzi­nie, a szcze­gól­nie oj­czy­mo­wi, któ­re­go nie­na­wi­dził. Nie­za­leż­nie od po­sia­da­ne­go ma­jąt­ku two­rzył, pi­sząc utwo­ry do naj­bar­dziej zna­ne­go to­mi­ku Kwiaty zła (1857), po pu­bli­ka­cji któ­re­go zo­stał oskar­żo­ny o ob­ra­zę mo­ral­no­ści pu­blicz­nej, ale zy­skał też mia­no po­ety wy­klę­te­go. Jesz­cze w 1855 roku uda­ło mu się opu­bli­ko­wać kil­ka­na­ście wier­szy w cza­so­pi­śmie „Re­vue des deux Mon­des”. Z po­wo­du swo­je­go hu­lasz­cze­go ży­cia mu­siał ucie­kać przed wie­rzy­cie­la­mi do Bel­gii. Wy­dał jesz­cze kil­ka to­mi­ków: Paryski spleen. Poematy prozą (1864), Odpryski (1866). Zmarł 31 sierp­nia 1867 roku w Pa­ry­żu, do­kąd prze­wie­zio­no go w sta­nie pa­ra­li­żu.