Podróże potrafią zmieniać nasze życie. Poznawanie nowych miejsc, kultur, języków, historii, a przede wszystkim ludzi – wszystkie te rzeczy kształtują nasz charakter i naszą duszę. Podróże jednak można rozumieć w sensie metaforycznym mogą one mieć wymiar umysłowy, duchowy, wewnętrzny. Niekiedy jedna wersja splata się z drugą. Tak czy inaczej, warto podróżować, ponieważ z pewnością zapewnia nam to ogrom nowych doświadczeń. Mówi o tym wiele dzieł literatury, zarówno współczesnej, jak i nawet średniowiecznej.
W Boskiej Komedii Dantego Alighieri mamy do czynienia z podróżą zarówno w sensie dosłownym, jak i metaforycznym. Główny bohater poematu zostaje bowiem zabrany w podróż po miejscach ostatecznych, do których człowiek może trafić po śmierci. Protagonista zwiedza Piekło i Niebo. Zaczyna od Piekła, gdzie jest świadkiem ogromnych mąk dusz skazanych na potępienie za grzechy popełniane na ziemi. Królestwo Szatana podzielone jest na wiele kręgów, z którego każdy wyróżnia się pod względem zadawanych w nim tortur. Dusze trafiają do odpowiednich miejsc, które są “dostosowane” do karania ich za konkretne grzechy. Tortury są same w sobie przerażające, opisane dosłownie i naturalistycznie. Z kolei w Niebie Dante doświadcza przepełniającej człowieka radości związanej z przebywaniem w miejscu, w którym mieszka Bóg.
Oba te obrazy są pewnego rodzaju doświadczeniem, które autor pragnął zaszczepić w czytelniku. Średniowieczne schematy wymagały chrześcijańskiego przesłania, które opierało się na straszeniu ludzi mękami piekielnymi oraz nagrodą w Niebie, by ci postępowali w określony sposób i dawali sobą kierować. Podróż Dantego odbywa się więc na wielu planach i daje mu różnorodne doświadczenia: z jednej strony bardzo dosłowne i fizykalne, z drugiej – metafizyczne, eschatologiczne, duchowe.
Niekiedy doświadczenie wynikające z podróży może stać się kluczowe dla całego życia i światopoglądu podróżnika. Miało to miejsce m.in. w Małym Księciu – niewielkiej powiastce filozoficznej autorstwa Antoine’a de Saint Exupery’ego. Głównym bohaterem utworu jest sześcioletni chłopiec, mieszkaniec niewielkiej planety B-612, który wyrusza w podróż po wszechświecie, by nauczyć się czegoś o miłości. Odwiedza wiele innych planet, na każdej z nich spotykając dorosłych ludzi. Ludzie ci jednak nie są w stanie nauczyć chłopca niczego przydatnego. Sama zaś ich postawa daje Małemu Księciu dużo do myślenia. Są to ludzie zakompleksieni, pogubieni we własnej frustracji, obsesji czy nałogach.