Dunia – charakterystyka

Autor: Grzegorz Paczkowski

Dunia, w właściwie Awdotia Romanowna, to drugoplanowa bohaterka Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego. Jest młodszą siostrą głównego bohatera powieści, Rodiona Romanowicza Raskolnikowa.

Charakterystyka Duni

Ma dwadzieścia lat i jest piękną dziewczyną, przez co spotyka się z dużym zainteresowaniem mężczyzn, nieraz nazbyt nachalnym. Awdotia pod względem wyglądu jest nieodrodną siostrą Rodiona: tak jak on ma ciemne włosy i czarne, hipnotyzujące oczy. Jej cera jest bardzo blada, co tylko dodaje jej uroku. Uwagę zwracają również jej czerwone, pięknie zarysowane usta. Dziewczyna na co dzień sprawia wrażenie osoby melancholijnej,skłonnej raczej do refleksji, niż do działania. Jest tak przez wyraz twarzy, który sugeruje wieczne zamyślenie. Jest to jednak mylne wrażenie, ponieważ okazuje się ona kobietą twardą stąpającą po ziemi, zdolną do najwyższych poświęceń dla swoich bliskich, obdarzoną wielką wrażliwością. Jej śmiech jest perlisty i przywodzi na myśl śmiech dziecka. Jej sposób poruszania się natomiast zdradza pewną dozę szlachetności, dostojności, natomiast spojrzenie przyciąga i świadczy o pewności siebie oraz swoich racji i światopoglądu.  

Dunia to dziewczyna bardzo szlachetna, interes innych przedkłada ponad swój własny. Daje tego dowód na przykład wtedy, gdy wyłącznie ze względu na ciężką sytuację swojej rodziny i samego Rodiona, decyduje się wyjść za mąż za Piotra Pietrowicza Łużyna. Do ożenku ostatecznie jednak nie dochodzi. Jest dumna, pewna swojej wartości. Nie pozwala się uwieść Swidrygajłowowi i godnie znosi upokorzenie, jakie spotkało ją później w jego domu. Jest w Awdotii Romanownie pewna zadziorność, która nie pozwala jej się poddawać w trudnych chwilach. Pod tym względem różni się od brata, który uważał się za jednostkę wybitną, ale nie dawał tego dowodów w prawdziwym życiu i był bardzo mało odporny psychicznie. Cecha ta, jak również prawdomówność i niezłomne trwanie przy prawdzie, zostaje w metafizyczny sposób wynagrodzona poprzez otrzymanie zapisu w testamencie Marfy Pietrowny. 

Dunia to bohaterka zdecydowanie pozytywna, nieco nieprzystosowana do życia w świecie pełnym zła, kłamstwa i nieuczciwości, co tylko wzbudza jeszcze większą sympatię i litość. Jest zdecydowanie zbyt szlachetna, przez co trudno jest jej odnaleźć się w życiu, tym większego szacunku godna jest jej wytrwałość w trwaniu przy własnych wartościach. Była bardzo dobrą córką i siostrą. Satysfakcjonującym zakończeniem jej historii był fakt, że odnalazła prawdziwą miłość w osobie Razumichina, najlepszego przyjaciela swojego brata, Rodiona. 

Dodaj komentarz