Zamiotow to jedna z postaci drugoplanowych, czy wręcz epizodycznych, powieści Fiodora Dostojewskiego, pt. Zbrodnia i kara. Pracował jako policyjny sekretarz, przez co uczestniczył w śledztwie w sprawie morderstwa lichwiarki, Alony Iwanownej. Prywatnie był również znajomym głównego bohatera, Rodiona Romanowicza Raskolnikowa, sprawcy owego morderstwa, swego czasu obaj obracali się bowiem w tym samym towarzystwie.
Charakterystyka Zamiotowa
Zamiotow był człowiekiem bardzo młodym, zaledwie dwudziestokilkuletnim, jednak jego powierzchowność i wygląd zewnętrzny sprawiały, że brano go za znacznie dojrzalszego, niż był w rzeczywistości. Był wysoki i szczupły, charakteryzowała go ciemna karnacja i bystre spojrzenie. Mężczyzna ten wielką wagę przywiązywał do własnej aparycji, znany był ze swojego przywiązania do modnych ubrań wysokiej klasy. Zawsze był więc elegancki i bardzo starannie uczesany, zawsze z przedziałkiem na środku głowy. Bardzo dokładnie pielęgnował swoje dłonie. Był również przywiązany do noszenia biżuterii: miał wiele pierścionków oraz gustowny złoty łańcuszek wpięty w kamizelkę.
Zachowanie Zamiotowa charakteryzowała w dużym stopniu pewna energiczność, przy mówieniu zawsze żywo gestykulował. Wiele dawało się również wyczytać z mimiki jego twarzy. Mimo pracy w carskiej policji nie był człowiekiem zbyt przenikliwym, nie nadawałby się więc na pewno na śledczego. Znał Raskolnikowa, a nawet wiódł z nim dyskusje o przewadze jednych ludzi nad drugimi (a także o tym, że wybitne jednostki teoretycznie mają prawo do decydowania o losie i życiu jednostek „przeciętnych”) i o popełnionym morderstwie Alony Iwanownej, ale nie zdołał domyślić się, że oto właśnie ma do czynienia z jego sprawcą. Więcej – brał jego zeznania za chorobliwe mrzonki, gdyż wiedział, że Raskolnikow w tamtym czasie znajduje się w bardzo złym stanie psychicznym. Zamiotow nie budzi w czytelniku większych emocji, ponieważ w powieści jego rola jest naprawdę marginalna.