Ostatecznie nawet ginie w ręki Edka – tajemniczego przyjaciela rodziny, który reprezentuje witalność, naturalną siłę niepopartą intelektem oraz niestety fakt, że siła taka zawsze triumfuje tam, gdzie zawodzi zdrowy rozsądek. Ostatnia scena to tytułowe tango tańczone właśnie przez Edka i Eugeniusza. Taniec tańczony przez dwóch mężczyzn nad zwłokami dziecka ma również wymiar symboliczny, bynajmniej nie pozytywny. To wyraz nieładu i nieporządku moralnego, który doprowadził do tragedii.
Wbrew powszechnemu skojarzeniu, taniec w literaturze nie zawsze oznacza pozytywne zjawiska. Wręcz odwrotnie jest w Weselu Wyspiańskiego oraz w Tangu Mrożka. Jeśli przypomnimy sobie dodatkowo motyw „dance macabre” rodem ze średniowiecza – obrazek będzie pełny. Taniec jest kojarzony z fizycznością, z daniu ulgi cielesnym napięciom, z czynnością, do której nie potrzeba udziału intelektu, ba – on nawet przeszkadza w cieszeniu się wyłącznie ruchem.