Książę Escalus to postać epizodyczna w dramacie Williama Szekspira, pt. Romeo i Julia. Jest on najwyżej postawionym arystokratą w hierarchii Werony, góruje ponad dwoma skłóconymi rodami, co istotne, ponieważ obie rodziny walczą o jego względy. Gani on zarówno Montekich, jak i Kapuletich za toczenie bezsensownego pokoleniowego sporu, w którym nikt już nie pamięta o co chodziło, a który destabilizuje politycznie i społecznie całą Weronę.
Dużo później spór dotyka księcia osobiście. Jego syn, Parys, ubiegał się bowiem o rękę Julii, która już wówczas była zakochana w Romeo. Hrabia nie był niczemu winien,jednak zrozpaczony po śmierci narzeczonej natknął się na Romea przy jej grobowcu i zginął z jego ręki. Gdy nie żyła już cała trójka na miejsce przybył orszak pogrzebowy z księciem Escalusem na czele.
Widząc martwego syna oraz dzieci dwóch rodzin wygłosił on mowę, w której zwrócił uwagę zebranych na to, do czego doprowadziła bezpodstawna nienawiść dwóch rodzin. Znał całą prawdę o miłości Romea i Julii od ojca Laurentego i twierdził, że życie wielu młodych ludzi zostało po prostu zmarnowane. Życie, które w przyszłości mogłoby się przysłużyć nie tylko Weronie, lecz całemu światu. Śmierć Romea i Julii może więc być sensowna tylko wówczas, gdy doprowadzi raz na zawsze do zakończenia głupiego konfliktu, co zresztą się dzieje.