Oda do młodości to utwór Adama Mickiewicza, przez który młody poeta został dostrzeżony w środowisku literackim. Wiersz jest ciekawym pomostem stylistycznym pomiędzy epoką klasycyzmu, z której Mickiewicz się wywodził, a romantyzmem, którego wkrótce miał się stać symbolem.
Bardzo wiele jest elementów klasycznych i klasycystycznych w Odzie do młodości. Sam gatunek bardzo często i chętnie uprawiany był przez klasyków, jako wywodzący się jeszcze z antyku, ze starożytności bardzo dla klasycystów inspirującej. Mickiewicz niejako poszedł tym tropem również jeśli chodzi o treść utworu. Mnóstwo jest w nim nawiązań, np. do mitologii greckiej. Charakterystyczne jest w tym utworze również specyficzne odwoływanie się do doświadczenia wspólnotowego, co już niedługo miało stać się zarzewiem konfliktu i głównym zarzutem romantyków. Klasycyzm bowiem nie przywiązywał aż takiej wagi do indywidualności, jak późniejszy romantyzm.
Adam Mickiewicz w Odzie do młodości jasno sygnalizuje nadejście zmiany pokoleniowej, nawołuje wręcz do odrzucenia autorytetu seniorów, ponieważ to młodość będzie miała od teraz najwięcej do powiedzenia. Słychać tu już zarzewie romantycznego buntu. Co jednak najważniejsze, Mickiewicz zaczyna w tym utworze odwoływać się do uczuć, intuicji, emocji i świata duchowego jako do elementów rzeczywistości, którymi należy kierować się w życiu. Na Zachodzie owe idee panowały już od ładnych paru lat, jednak na ziemiach polskich wciąż ufano przysłowiowym „szkiełku i oku”. Mickiewicz to odrzuca. Młodość symbolizuje dla niego zaufanie nie tylko witalności, lecz także duchowości. Poeta dostrzega istnienie świata metafizycznego i zaczyna podążać w jego stronę artystycznie, badać go, poznawać, a nawet mu ufać, niekiedy dużo bardziej niż światowi czysto fizykalnemu.
Jak więc widać Oda do młodości łączy w sobie cechy zarówno klasycystyczne, jak i romantyczne. Nie jest ona jednak pomostem pomiędzy tymi dwoma postawami, a raczej początkiem wielkiej dyskusji artystyczno-światopoglądowej i wielkiego sporu na temat kształtu przyszłej poezji i sztuki w ogóle. Adam Mickiewicz stał się polskim symbolem epoki romantycznej, a wiersz, pt. Oda do młodości niejako przypieczętował jego los jako jej przedstawiciela. TO bardzo ciekawy wiersz, w którym poza maestrią poetycką można znaleźć ślad historii filozofii i sztuki na ziemiach polskich.