Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Trudno byłoby stwierdzić, że świat, w którym żyjemy jest idealny. Oczywiście należy skupiać się na jego dobrych stronach, ale od czasu do czasu chyba każdemu zdarza się zamarzyć o tym, by choćby najmniejszy szczegół był w świecie trochę lepiej zorganizowany.
Każdy z nas popełnia w życiu większe, lub mniejsze błędy. Chyba nie da się, nawet nieświadomie, zrobić komuś przykrości, albo zachować się w sposób, który może spowodować przykre konsekwencje. Nie sztuka jednak błędu nie popełnić, sztuka uświadomić to sobie w odpowiednim czasie, przyznać się do tego i pokornie spróbować zadośćuczynić.
Pan Tadeusz autorstwa Adama Mickiewicza to polska epopeja narodowa. Opowiada o tym, jak wyglądała sytuacja społeczna na ziemiach polskich w pierwszych dekadach od pozbawienia jej wolności w konsekwencji zaborów.
Molier, który naprawdę nazywał się Jean Baptiste Poquelin, to jeden z najważniejszych twórców teatru europejskiego i światowego. Ten siedemnastowieczny dramatopisarz swoimi dziełami zrewolucjonizował podejście do tego, czym może być spektakl teatralny.
Wisława Szymborska na świat przyszła 2 lipca 1923 roku w Prowencie niedaleko Kórnika jako Maria Wisława Szymborska. Ojciec przyszłej poetki wykonywał obowiązki zarządcy dóbr Władysława Zamoyskiego najpierw w Zakopanem, a następnie właśnie w Kórniku. Po śmierci szlachcica rodzina Szymborskich przeniosła się do Torunia, by ostatecznie w 1929 roku osiąść w Krakowie. Podczas drugiej wojny światowej Ichna, bo ta nazywali ją najbliżsi, studiowała na tajnych kompletach. W celu uniknięcia wywiezienia transportem do Rzeszy, zatrudniła się na stanowisku urzędniczki kolejowej.
Romantyzm był epoką bardzo charakterystyczną, jeśli chodzi o zmiany, które postulowano w konstrukcji literackich dzieł sztuki. Bardzo dobrze widać to na przykładzie dramatu, nie bez powodu powstał termin „dramat romantyczny”, który podkreślał oryginalność i odrębność sztuki dramatopisarskiej tworzonej na przełomie XVIII i XIX wieku na tle poprzedzających epok. Oto jego najważniejsze cechy i właściwości.
Lalka to powieść rozgrywająca się co prawda przede wszystkim w Warszawie, lecz posiadająca wątki innych miejsc i miast w Europie. Wspomniane jest w niej wieloletnie zesłanie głównego bohatera, Stanisława Wokulskiego, na Syberii, a także jego wyjazd do Paryża, który miał załagodzić w jego sercu gorycz wywołaną niespełnioną miłością do Izabeli Łęckiej.
Ewelina Janocka jest młodą kobietą, przedstawicielką klasy arystokracji.
Lalka Bolesława Prusa to dzieło wybitne pod bardzo wieloma różnymi względami. Jednym z nich jest niewątpliwie nowatorskie podejście do narracji w powieści, na które składa się kilka czynników. Był to zabieg niepospolity w czasach, kiedy Lalkę publikowano po raz pierwszy. Z perspektywy czasu jednak wiemy, że wpłynęło to wyłącznie pozytywnie na wydźwięk powieści.
Lisiecki to jeden z epizodycznych bohaterów panoramicznej powieści Bolesława Prusa, pt. Lalka. Nie ma on zbyt wielkiego wpływu na bieg fabuły, lecz jak wiele postaci w tym dziele ma on za zadanie reprezentowanie pewnych postaw i poglądów, które pojawiały się w warszawskim środowisku u schyłku XIX wieku.
Suzin jest w Lalce Bolesława Prusa postacią szczególną. Autor miał spore problemy z publikacją fragmentów, w których pojawiali się Rosjanie, ze względu na carską cenzurę. W Lalce Rosjanie praktycznie nie występują, mimo że przecież w codziennym życiu Warszawy musieli pełnić istotną rolę – Polska znajdowała się wszak pod rosyjskim zaborem. Wyjątkiem od tej reguły jest właśnie postać Suzina.
Baron Dalski jest mężczyzną starym o wyjątkowo odrzucającej urodzie. Był wysoki i bardzo szczupły o chudych nogach i zapadniętej ze starości twarzy, która ozdobiona była niedużym wąsikiem i kozią bródką, która była zupełnie siwa, tak samo zresztą jak włosy mężczyzny.