Fon Kostryn – charakterystyka
Fon Kostryn to jedna ze zdecydowanie negatywnych postaci w dramacie Juliusza Słowackiego, pt. Balladyna.
Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Fon Kostryn to jedna ze zdecydowanie negatywnych postaci w dramacie Juliusza Słowackiego, pt. Balladyna.
Kirkor jest szlachcicem, rycerzem i właścicielem zamku w okolicy jeziora Gopło. Jest to człowiek młody, bardzo przystojny, odpowiedzialny i dobrze spełniający obowiązki pana swoich poddanych. Jest również patriotą (chociaż akcja dramatu rozgrywa się jeszcze przed zawiązaniem się oficjalnego państwa polskiego), wykazuje się poczuciem sprawiedliwości, dużą odwagą na polu walki.
Alina jest młodszą siostrą tytułowej bohaterki dramatu Juliusza Słowackiego. W tym rodzeństwie reprezentuje ona jasną stronę kojarzącą się z dobrem, szlachetnością, mądrością i miłością. Alina jest równie piękna, co jej starsza siostra, jednak ma jasne włosy i fiołkowe oczy, które od pierwszego spojrzenia zjednują jej sympatię.
Balladyna to jeden z najsłynniejszych dramatów autorstwa Juliusza Słowackiego. Tytułowa bohaterka tego inspirowanego twórczością Szekspira dzieła to kobieta, która przez frustrację życiem w nędzy i niezdrowe pożądanie bogactwa uruchamia w sobie pokłady okrucieństwa, fałszu i pogardy – uczuć, które prowadzą ją coraz bardziej w głąb mrocznej strony własnej duszy i w kierunku nieuniknionej kary.
Ferdydurke to powieść Witolda Gombrowicza, która swoją premierę miała w 1937 roku. Wpisywała się w modną wówczas konwencja literatury awangardowej, nowoczesnej, burzącej stereotypowe podejście do konstrukcji powieści.
Witold Gombrowicz w swojej powieści, pt. Ferdydurke, usiłować uświadomić czytelnikom fakt, że nasze codzienne zachowanie uwarunkowane jest ty, czego oczekują od nas inni ludzie. W większości przypadków swoje postępowanie dostosowujemy do oczekiwań społecznych i do utartych konwenansów, wśród których zostaliśmy wychowani.
Witold Gombrowicz w powieści Ferdydurke stworzył pewien nowy oryginalny system pojęć, który potrzebny mu był do wypowiedzenia dość nowatorskich treści. Głównym przesłaniem powieści jest fakt zniewolenia człowieka poprzez cały system norm społecznych i ról, które nam narzuca zbiorowość, w której żyjemy, nie zdając sobie z tego nawet na co dzień sprawy.
Nie jest tajemnicą, że nasze życie upływa pod znakiem dopasowywania się do różnorodnych ról, które narzuca nam społeczeństwo. Inaczej zachowujemy się w szkole, inaczej w pracy, inaczej w kontaktach z rodziną, a jeszcze inaczej wśród przyjaciół.
Rodzina Młodziaków – jak wszyscy bohaterowie Gombrowiczowskiego Ferdydurke obarczeni są pewną rolą, w tym przypadku jest to rola nowoczesnej i postępowej rodziny. Wiktor Młodziak jest wykształconym za granicą architektem, człowiekiem pozującym na poważnego intelektualistę i naukowca świadomego najświeższych prądów i mód społecznych, z pobłażliwym dystansem traktującego konserwatyzm, tradycję, itp.
Kopyrda był jednym z uczniów szkoły, do której trafił trzydziestoletni Józio Kowalski. Był to wysoki i szczupły chłopiec, ubrany we flanelowe spodnie, zwracający uwagę swoją opalenizną. Na tle różnych indywiduów szkolnych, Kopyrda wydaje się zadziwiająco normalny.
Pylaszczkiewicz był jednym z uczniów szkoły, do której w Ferdydurke trafia trzydziestoletni Józio. Nazywany przez wszystkich Syfonem chłopak jest stereotypowym „najlepszym uczniem w klasie”. Zajmuje się tylko nauką, podlizuje się nauczycielom, jest w stosunku do nich uległy i pokorny.
Bladaczka jest nauczycielem języka polskiego, choć jego lekcje z rzeczywistym nauczaniem niewiele mają wspólnego. Jest to osobnik o aparycji nie wzbudzającej ani szacunku, ani sympatii (przezwisko jego miało swoje źródło w przeraźliwej bladości jego twarzy).