Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Opowieść o Cichowskim to jedno z najbardziej wstrząsających świadectw zbrodni carskiej Rosji, jakie dokonywane były na Polakach w trakcie zaboru. Dramat pojedynczego człowieka odzwierciedla bowiem los tysięcy innych ludzi, którzy zostali skrzywdzeni przez aparat opresji zaborcy.
Dziady cz. III to jedno z najsłynniejszych dzieł Adama Mickiewicza. Dramat ten ukazał się w 1832 roku i stanowił kontynuację poprzednich części dramatu sprzed niemal dekady. Część trzecia zyskała jednak największą popularność za sprawą poruszenia w nim bolesnej kwestii zaborów Polski, a także dzięki niezwykłej kreacji głównego bohatera – Konrada.
Prometeizm i mesjanizm to dwa terminy, które bardzo często przewijają się w interpretacji najwybitniejszego polskiego dramatu romantycznego, czyli Dziadów cz. III Adama Mickiewicza. Są to sformułowania określające zjawiska charakterystyczne nie tylko dla tego dzieła, a nawet nie tylko dla tego autora, ale występujące szerzej i w różnych kontekstach.
Wymienione w temacie niniejszej pracy sformułowania stanowią odzwierciedlenie dwóch koncepcji romantycznych, które funkcjonowały w literaturze polskiej i odnosiły się do sytuacji politycznej Polski pod zaborami. Krzewicielem pierwszej z nich był Adam Mickiewicz, drugiej – Juliusz Słowacki.
W postaci Senatora Nowosilcowa z Dziadów cz. III zawarł Adam Mickiewicz wszystkie cechy, jakie Polacy przypisywali carskiej Rosji w trakcie trwania zaborów. Jest to człowiek zły do szpiku kości, którego jedyną ambicją życiową jest dążenie do jeszcze większej władzy.
Ksiądz Piotr jest jedną z najważniejszym postaci dramatu Adama Mickiewicza, pojawia się w wielu jego fragmentach, w wielu scenach. Jego bowiem ustami autor wypowiada swój pogląd na historyczno-polityczne miejsce Polski w Europie i w świecie, które nazwane zostało później „mesjanizmem polskim”, ponieważ w jego myśl Polska miała zostać zbawiona poprzez wielkie cierpienie, a po odrodzeniu miała wybawiać z niewoli inne narody.
Postawa prometejska, zwana również po prostu „prometeizmem”, jest to postawa charakteryzująca się zdolnością do poświęcenia się przez jednostkę w imię dobrobytu i szczęścia zbiorowości. Termin ten pochodzi z mitologii greckiej, gdzie postać Prometeusza została opisana jako postać stworzyciela istoty ludzkiej.
Rollison to jeden z epizodycznych bohaterów Dziadów cz. III Adama Mickiewicza, najwięcej dowiadujemy się o nim z opowieści innych bohaterów dramatu. Jest to student, który padł ofiarą carskiego terroru i – najprawdopodobniej bez żadnego realnego powodu – został aresztowany i uwięziony.
Kamienie na szaniec Aleksandra Kamińskiego to poruszająca powieść, która w bardzo wielu miejscach ociera się wręcz o reportaż, gdyż w literacki sposób opisuje ona zdarzenia historyczne i ludzi, którzy naprawdę żyli i działali.
W powieści Aleksandra Kamińskiego pt. Kamienie na szaniec poznajemy działanie polskich organizacji dywersyjnych, które działały na ziemiach polskich w czasie II wojny światowej. Młodzi ludzie rekrutowani nie tylko z regularnego wojska, lecz także z harcerstwa, stworzyli ogromną sieć, która na przeróżne sposoby utrudniała lub wręcz uniemożliwiała poprawne funkcjonowanie administracji aparatu opresji niemieckiej.
Kamienie na szaniec Aleksandra Kamińskiego to powieść o młodych ludziach, którzy przez wybuch II wojny światowej i przymus życia pod okupacją niemiecką, musieli przejść przyspieszony kurs dojrzewania.
Kamienie na szaniec Aleksandra Kamińskiego to niełatwa lektura, którą jednak zwykło polecać się do czytania młodzieży. Główni bohaterowie powieści – Zośka, Rudy i Alek – są stawiani młodzieży za przykład, co szczególnie ważne w czasach kryzysu autorytetów.