Wyniki wyszukiwania: streszczenie

Jakie znaczenie ma tytuł dla odczytania sensu utworu? Omów zagadnienie na podstawie Dżumy Alberta Camusa. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Tytuł jest integralną częścią każdego dzieła. Każde słowo w utworze literackim musi być przez autora dobrze przemyślane i uzasadnione, tytuł zwłaszcza, ponieważ to on ma całe dzieło reprezentować, charakteryzować, to on będzie najmocniej zapamiętany. W kilku, a czasami nawet jednym słowie, zawierać się więc musi potężny ładunek semantyczny, który nie pozostaje bez znaczenia dla procesu odbioru konkretnego dzieła. 

Martyrologia w III części Dziadów

Martyrologia to, najprościej rzecz ujmując, historia cierpienia. Termin ten używany jest jednak najczęściej wobec cierpienia zbiorowego, np. ogólnonarodowego. Znane jest sformułowanie „martyrologia polska”, które odnosi się do wieloletnich nieszczęść i katastrof, które spotykały naród polski począwszy od momentu rozbiorów.

Mała improwizacja – interpretacja

Mała improwizacja to fragment monologu Konrada, głównego bohatera Dziadów cz. III Adama Mickiewicza. Jest to dosyć krótka kwestia, która jest jednak bardzo istotna w szerszym kontekście, ponieważ sygnalizuje nadchodzącą Wielką Improwizację, która stanowi z kolei absolutny fundament nie tylko dramatu Mickiewicza, lecz także dużej części ideologii filozoficznej romantyzmu polskiego.

Prometeizm i mesjanizm w Dziadach

Prometeizm i mesjanizm to dwa terminy, które bardzo często przewijają się w interpretacji najwybitniejszego polskiego dramatu romantycznego, czyli Dziadów cz. III Adama Mickiewicza. Są to sformułowania określające zjawiska charakterystyczne nie tylko dla tego dzieła, a nawet nie tylko dla tego autora, ale występujące szerzej i w różnych kontekstach.

Pomyślność własna czy dobro wspólnoty? Która z tych racji jest ważniejsza? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do fragmentu III części Dziadów Adama Mickiewicza, całego utworu oraz do wybranego tekstu kultury.

Wybór pomiędzy własnym interesem, a dobrem różnie rozumianego ogółu, to kwestia, która rozpala myśli filozofów od tysiącleci. Na ile jesteśmy się w stanie poświęcić i na ile powinniśmy? Gdzie leży granica pomiędzy własnym komfortem, a obowiązkiem wobec społeczeństwa, narodu, ojczyzny? Jakie mogą być konsekwencje obu postaw?

Sofokles – ciekawostki

Sofokles to legendarny tragik, który żył i tworzył w starożytnej Grecji niemal dwa i pół tysiąca lat temu. Wraz z dwoma innymi dramatopisarzami, Ajschylosem i Eurypidesem, położyli literackie podwaliny pod istnienie teatru nie tylko greckiego, lecz i europejskiego w ogóle. Dzieła Sofoklesa, zwłaszcza tzw. cykl tebański, to jedne z najbardziej ikonicznych dramatów w historii, które do dziś stanowią absolutny kanon dramatyczny w europejskim kręgu kulturowym. Oto kilka ciekawostek z życia Sofoklesa. 

Czym jest heroizm? Jak był przedstawiany w literaturze?

Heroizm, męstwo, bohaterstwo, odwaga – cechy te od początków piśmienniczej historii ludzkości stanowią jeden z najważniejszych i najczęstszych motywów w literaturze. W różnych czasach przypisywano im różną rangę, nieraz wychwalano i gloryfikowano, w innych epokach odchodziły one na drugi plan.

Kim był człowiek zlagrowany? Cechy, przykłady w literaturze

Kategoria „człowieka zlagrowanego” jest jednym z niewielu określeń literacko-socjologicznych, o których spokojnie można powiedzieć, że nigdy nie powinny były powstać. Wiąże się ona bowiem stricte z literaturą czasu II wojny światowej i jest efektem destrukcyjnego wpływu, jaki miała nie tylko na losy Europy i świata w XX wieku, lecz także na psychikę człowieka. Warto znać ten termin, ponieważ przestrzega on nas przed popełnianiem błędów, które w przeszłości doprowadziły do katastrofy. Przyjrzyjmy się więc temu, kim był „człowiek zlagrowany”. 

Dies irae – interpretacja wiersza

Hymn Jana Kasprowicza „Dies Irae” to świetny przykład modernistycznego dekadentyzmu. Poeta w tym utworze doskonale wpisuje się w młodopolską modę na opisywanie smutku za pomocą ekspresji oraz symbolizmu. W obrazie końca świata zawiera przemyślenia na temat zepsucia społeczeństwa, tworząc liczne aluzje biblijne.

Prometeizm – definicja, cechy, przykłady

Trudno mówić o literaturze bez, szczątkowej choćby, znajomości jej źródeł i tradycji. Wiele dzisiejszych konwencji, prądów artystycznych, postaw, nurtów, a także zwykłych pojęć, które niekiedy przeniknęły już do popkultury i języka codziennego, ma swoje korzenie w tekstach kultur dawnych, nierzadko również starożytnych. Tak również jest w przypadku prometeizmu.

Bez – interpretacja wiersza

Utwór Ta­de­usza Ró­że­wi­cza pt. „bez” jest nie­re­gu­lar­nym, dwu­na­sto­zw­rot­ko­wym wier­szem bia­łym i wol­nym, w któ­rym wiel­ką li­te­rą za­ak­cen­to­wa­ne są tyl­ko nie­któ­re sło­wa, skie­ro­wa­ne do Boga. Pod­miot li­rycz­ny zwra­ca się bez­po­śred­nio do Nie­go, dla­te­go „bez” jest tak­że wier­szem apo­stro­ficz­nym („oj­cze Oj­cze nasz”). Te­ma­tem dzie­ła jest roz­wa­ża­nie pod­mio­tu o tym, dla­cze­go w jego ży­ciu na­gle za­bra­kło Boga.