Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Pewnego razu Pan Jezus szedł na odpust do kościoła w Mstowie. Droga była przed nim daleka i trudna, bo iść musiał przez pustynię, gdzie paliło go ostre słońce, a nigdzie nie było ani cienia, ani źródła wody. Dodatkowo diabeł uprzykrzał mu drogę wzbudzając kurzawę za każdym razem, gdy Pan Jezus przysiadał, by odpocząć. W końcu doszedł do lasu, gdzie odsapnął, zaspokoił pragnienie i poszedł dalej.
Tzw. „spisek koronacyjny” to jeden z najważniejszych wątków Kordiana Juliusza Słowackiego. Autor za pomocą tego wątku przekazuje czytelnikom swoją gorzką ocenę postaw, jakie panowały w społeczeństwie polskim w pierwszych dekadach XIX wieku, czyli na początku życia po zaborami.
Świat stworzony przez Jana Brzechwę w Akademii pana Kleksa to świat, który bardzo obficie nawiązuje do innych bajek i baśni, które większość z nas zapewne czytała w dzieciństwie. Nie mogło tam więc zabraknąć wątku związanego z Hansem Christianem Andersenem, chyba najsłynniejszy baśniopisarzem ostatnich kilku wieków. Oto jak te dwa światy się ze sobą splotły.
Akademia Pana Kleksa to powieść niesamowita. Jan Brzechwa nie dość, że sam stworzył fascynującą baśniową rzeczywistość, to jeszcze połączył ją ze światami innych, dobrze znanych w kulturze bajek i baśni, które bohaterowie książki chętnie odwiedzali. Jedną z nich była bajka o Śpiącej Królewnie i siedmiu braciach.
Anaruk, chłopiec z Grenlandii Czesława Centkiewicza to książka niecodzienna. Jej napisanie było efektem rzeczywistych podróży autora po terenach podbiegunowych, i spotkań z miejscową ludnością. Sprawia to, że książka jest w zasadzie dużo bardziej reportażem niż powieścią.
Lilla Weneda to bardzo oryginalny utwór pochodzący spod pióra jednego z naszych trzech narodowych wieszczów – Juliusza Słowackiego. Dramat dotyczy czasów, kiedy chrześcijaństwo dopiero wkraczało na tereny słowiańszczyzny, a poszczególne plemiona słowiańskie nie połączone jeszcze węzłem państwowości, toczyły wojny zarówno ze sobą, jak i z ościennymi plemionami m.in. celtyckimi. Poeta pragnął w ten sposób opisać uniwersalne prawa, … Czytaj dalej
Noc listopadowa to jeden z najważniejszych dramatów w dorobku Stanisława Wyspiańskiego, uważanego przez krytyków za najwybitniejszego polskiego dramaturga doby modernizmu. Jest to dzieło o bardzo specyficznej konstrukcji – noc wybuchu powstania listopadowego jest tutaj przedstawiona na tle sporów i utarczek bóstw greckich, co zwłaszcza w kręgu kultury chrześcijańskiej, w jakiej zwykle obraca się literatura polska, nie jest zabiegiem częstym.
„Antygona” to tragedia Sofoklesa, która ukazała się w 442 roku p.n.e. Utwór uznawany jest za arcydzieło literatury światowej i nazywany tragedią władzy. Opowiada historię dziewczyny, która postanowiła pochować zmarłego brata, łamiąc rozkaz króla, przez co zostaje skazana na śmierć.
Arystofanes jest jednym z pierwszych starogreckich dramatopisarzy, specjalizujących się w twórczości komediowej. Spośród niewielu zachowanych do dzisiejszych czasów dzieł tego autora, na szczególną uwagę zasługują Chmury – utwór niecharakterystyczny, pozbawiony dominacji wątków politycznych oraz wulgarnego humoru. Ciekawostką dotyczącą Chmur jest również to, że stanowią one jedyne dzieło dotyczące Sokratesa, jego szkoły i uczniów, które powstało za życia legendarnego filozofa i który nawet był obecny na jego wystawieniu, mimo że Arystofanes zawarł w nim ostrą krytykę nauki Sokratesa.
Wacław Milczek i Klara Raptusiewiczówna to dwoje bohaterów utworu mistrza romantycznej komedii, Aleksandra Fredry, pt. Zemsta. Są młodzi i zakochani w sobie nawzajem bez pamięci. Ich uczuciu jednak – niczym w dramacie Williama Szekspira pt. Romeo i Julia – na przeszkodzie stoi konflikt rodów, z których pochodzą. Klara Raptusiewiczówna znajduje się bowiem pod opieką Cześnika, którego śmiertelnym wrogiem jest Rejent Milczek – ojciec Wacława. Oto dzieje miłości tych dwojga.