Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Głównym tematem kanonicznego dramatu Moliera pt. Skąpiec jest nieporozumienie międzypokoleniowe, do jakiego dochodzi pomiędzy Harpagonem i jego dziećmi, Kleantem i Elizą. W tym przypadku winę za owo nieporozumienie ponosi jednoznacznie i bezapelacyjnie ojciec rodzeństwa i jego uległość wobec manii skąpstwa i chciwości, na którą cierpi.
Skąpiec jest uważany za jedno z najwybitniejszych osiągnięć literackich siedemnastowiecznego francuskiego dramatopisarza i aktora o pseudonimie Molier. Pokazuje on historię rodziny dotkniętej problemem obsesyjnego skąpstwa ojca. Na tle kłopotów z nią związanych, ukazanych rzecz jasna w krzywym zwierciadle, toczy się jednak życie, dzięki któremu możemy przyjrzeć się między innymi obyczajom panującym wśród wyższych warstw społeczeństwa francuskiego w drugiej połowie XVIII wieku, zwłaszcza w środowisku paryskim.
Słowo „etos” nie jest dzisiaj zbyt popularne i jeżeli pojawia się we współczesnym języku jest raczej kojarzone z etosem jakiegoś konkretnego zawodu. Etos zawodowy jest to nic innego jak zestaw cech, które dobrze widziane są u człowieka, który pragnie w rzetelny i uczciwy sposób wykonywać wybrany przez siebie zawód. Sędziowie powinni być sprawiedliwi, żołnierze odważni, bankierzy uczciwi, itd.
Romeo i Julia to bezapelacyjnie najbardziej znany dramat miłosny i jedna z najsłynniejszych tragedii Williama Szekspira w historii literatury światowej. Historia dwojga młodych kochanków, którzy nie mogą zrealizować swojej wielkiej miłości przez zadawniony konflikt pomiędzy rodzinami, z których pochodzą, stworzyła niejako nowy kanon dramatu i nowy sposób opowiadania o miłości, nieszczęściu, waśniach i konsekwencjach nieuzasadnionej, ale wciąż podsycanej przez ludzi nienawiści do bliźnich.
Anna Kamieńska była polską poetką religijną, ale także pisarką, eseistką oraz tłumaczką wielu języków – rosyjskiego, białoruskiego, bułgarskiego czy słowackiego i łacińskiego. Zainspirowana postacią biblijnego Hioba, stworzyła zbiór wierszy Drugie szczęście Hioba, opublikowanego w 1974. Jest także autorką wiersza Hiob i młodzieniec, w którym to młody mężczyzna zwraca się do bohatera, prosząc o radę oraz wsparcie w przygotowaniu się do tego, co przewidział dla niego los.
Średniowiecze to epoka, która niesłusznie kojarzy nam się dzisiaj z zacofaniem, pewnym zastopowaniem rozwoju cywilizacyjnego, niemal tysiącletnim wstrzymaniem kultury, sztuki, itp. Jest to opinie błędna, bo choć rzeczywiście średniowiecze zwraca uwagę pewną monotematycznością życia zarówno społecznego, indywidualnego, jak i kulturalnego (chodzi o skupienie się niemal wyłącznie na Bogu), to nie można powiedzieć, że kultura czy sztuka przestała się rozwijać.
Bolesław Leśmian to poeta tworzący w czasach dwudziestolecia międzywojennego, choć inspiracje do swych dzieł czerpał także z romantyzmu, baroku czy też Młodej Polski. Był on autorem kilku zbiorów wierszy, między innymi opublikowanego w roku 1938 (pośmiertnie) tomu Dziejba Leśna. Wywodzi się z niego omawiany utwór Szczęście, opowiadający o nieustannym poszukiwaniu radości oraz spełnienia, a także o przeszkodach, które stają człowiekowi na drodze.
Każdy z nas zna przysłowia takie jak: „Każdy jest kowalem własnego losu” lub „Fortuna kołem się toczy”. Pierwsze z nich wskazuje na to, że to od każdego człowieka zależy, jak będzie wyglądało jego życie i do czego w nim dojdzie, drugie mówi jednak o przypadkowości z jaką ludzie obdarowywani są przez los szczęściem i bogactwem. Które więc z tych twierdzeń jest bliższe prawdy? Rozważania takie towarzyszą ludzkości od pokoleń, nie pomijali ich w swoich dziełach również przedstawiciele literatury, w tym literatury polskiej. Problem ten poruszył m.in. Bolesław Prus w swojej powieści pt. Lalka.
„Nad wodą wielką i czystą” to utwór autorstwa Adama Mickiewicza, czołowego reprezentanta romantyzmu polskiego. Wiersz powstał w roku 1838 w Lozannie, więc należy do cyklu „Liryki lozańskie”. Wykorzystując motyw przyrodniczy, poeta przestawił refleksje na temat egzystencji człowieka, przemijania i swojego życia.
Wiersz „Krzyczałem w nocy” autorstwa Tadeusza Różewicza pochodzi z wydanego w 1957 roku tomiku poezji „Poemat otwarty”. Dzieło porusza temat traumatycznych wspomnień z wojny, której w przeszłości doświadczył sam autor. Utwór uświadamia, że niezwykłe okrucieństwo zostaje w pamięci człowieka już na zawsze i do końca życia będzie mu towarzyszyć.
Urodził się jako Aleksandr Siergiejewicz Puszkin. Nie wiadomo jednak, czy data jego narodzin to 26 maja czy 6 czerwca 1799, lecz znane jest miejsce – Moskwa. Edukował się pod okiem francuskich guwernerów, a następne w elitarnym Liceum w Carskim Siole.
Właściwie Anna Andriejewna Gorienko. Data urodzin Anny Achmatowej jest niepewna – wskazuje się na 11 lub 23 czerwca 1889 roku w Odessie. Po rozwodzie rodziców przeprowadziła się z matką na Krym. Pierwsze wiersze tworzyła za namową rodzicielki już jako nastolatka. Z powodu niezgody ojca na twórczość literacką, podpisywała się panieńskim nazwiskiem prababki – Achmatowa. W 1907 roku rozpoczęła naukę na Wyższych Kursach Żeńskich w Kijowie, a po nich na Wyższych Kursach Historyczno-Literackich Rajewa w Petersburgu. W tym czasie zadebiutowała wierszem Na jego ręce błyszczących pierścionków mnóstwo…, z kolei w 1911 roku opublikowała utworem Stary portret na łamach „Czasopisma powszechnego”.