Czym jest funkcja ekspresywna (emotywna) języka i do czego służy?

Wszystko, co zdarza się w życiu, spotyka się z mniej lub bardziej emocjonalną reakcją z naszej strony. Rzeczy, które dobrze znamy lub czynności, które wykonujemy na co dzień, raczej nie wzbudzają w nas większych emocji. Sytuacja zmienia się, gdy dzieje się coś niespodziewanego, w pozytywny lub negatywny sposób. Aby móc to dobrze wyrazić, potrzebujemy specjalnego narzędzia językowego. Tym narzędziem jest właśnie funkcja ekspresywna języka. 

Czym jest funkcja fatyczna języka i jak jej używamy?

Jakoś tak już jest, że nie zaczynamy rozmowy od razu od meritum i nie ucinamy jej razem z kropką kończącą zdanie, którym nasza sprawa została załatwiona. Mamy do dyspozycji wiele zwrotów, które służą nam do płynnego wejścia z kimś w interakcję oraz do płynnego z niej wyjścia. Już chyba każdemu znane jest sformułowanie „small-talk” oznaczające krótką, niezobowiązującą rozmowę na błahy temat, której jedynym zadaniem jest podtrzymanie kontaktu z drugą osobą, kiedy np. niezręcznie jest milczeć przebywając ze sobą. Tego rodzaju zabiegi zaliczane są do tzw. funkcji fatycznej naszego języka.

Tadeusz Boy-Żeleński – krótka biografia

Tadeusz Boy-Żeleński to bez wąt­pie­nia z naj­waż­niej­szych a za­ra­zem naj­bar­dziej fa­scy­nu­ją­cych po­sta­ci pol­skiej kul­tu­ry XX stu­le­cia. Ko­ja­rzo­ny przede wszyst­kim z tłu­ma­cze­nia­mi li­te­ra­tu­ry fran­cu­skiej, Boy po­nad­to był jed­nak rów­nież zna­ko­mi­tym pu­bli­cy­stą, po­etą, fe­lie­to­ni­stą oraz sa­ty­ry­kiem. Rolą jaką ode­grał Boy-Żeleń­ski w pol­skiej kul­tu­rze jest na­pra­wę trud­na do prze­ce­nie­nia. Nie spo­sób wy­obra­zić so­bie za­so­bu ro­dzi­mej li­te­ra­tu­ry bez licz­nych i świet­nych prze­kła­dów Boya. Rów­nież w swo­jej pu­bli­cy­sty­ce dał Boy po­czą­tek nur­to­wi my­śle­nia kry­tycz­ne­go, za­rów­no w sto­sun­ku do kon­ser­wa­tyw­nych sza­blo­nów, jak i roli Ko­ścio­ła Ka­to­lic­kie­go w funk­cjo­no­wa­niu spo­łe­czeń­stwa.

Odprawa posłów greckich – kompozycja, styl, język

Odprawa posłów greckich to dramat autorstwa Jana Kochanowskiego, który w założeniu miał być próbą przeniesienia wzorców tragedii antycznych na grunt języka polskiego. Tym ciekawszy jest to przykład do analizy pod względem nie tylko tego, jaka treść została w nim zawarta, lecz także (a może nawet przede wszystkim) pod względem tego, w jaki sposób została ona przekazana. Jakich kompozycyjnych zabiegów użył autor, by z jednej strony oddać hołd ukochanej tradycji antycznej Grecji, a z drugiej pchnąć stary schemat na nowe, renesansowe tory. Taka analiza świadczy bowiem o niebywałym talencie kreatywnego naśladownictwa, któremu wyraz dał Jan Kochanowski pisząc Odprawę posłów greckich.

Odprawa posłów greckich jako tragedia antyczna – podobieństwa i różnice

Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego miała być, w zamyśle autora, dowodem na to, że antyczne wzorce literackie mogą być z powodzeniem przenoszone na kanwę języków narodowych. Było to zresztą dążenie wielu ówczesnych twórców europejskich, Kochanowski zrobił to jako pierwszy w Polsce. Czy więc Odprawa posłów greckich to wierne odwzorowanie greckich tragedii z czasów Sofoklesa, Eurypidesa lub Ajschylosa? Z pewnością można powiedzieć, że tak, chociaż nie jest to dramat pozbawiony pewnych nowatorskich cech, charakterystycznych już dla  wzorców renesansowych. 

Odprawa posłów greckich – problematyka

Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego to dzieło, którym renesansowy autor próbował przenieść na grunt literatury polskiej wzór antycznej tragedii greckiej. Z antyku zapożyczył więc nie tylko formę utworu, lecz także pewien zakres tematyczny. W tragedii starogreckiej bowiem, bardzo częstym tematem (głównym lub towarzyszącym, stanowiącym tło wydarzeń właściwych) była wojna trojańska, a właściwie jej homerycka wersja. Tak jest również w przypadku Odprawy posłów greckich. 

Ogród miłości – interpretacja wiersza

W utworze „Ogród miłości” Jan Andrzej Morsztyn charakteryzuje miłość i towarzyszące jej uczucia za pomocą porównania do ogrodu. Opisany ogród jest miejscem pełnym cierpienia, a nie rozkoszy. Wiersz pochodzi z tomu poetyckiego „Lutnia”, który jest najbardziej reprezentatywnym zbiorem dzieł tego poety.

Na koszulę brudną – interpretacja wiersza

Utwór „Na koszulę brudną” to liryk miłosny czołowego przedstawiciela polskiego baroku dworskiego – Jana Andrzeja Morsztyna. Wiersz jest zwrotem do atrakcyjnej kobiety, która ma mnóstwo zalotników. Podmiot liryczny jest jednym z mężczyzn zafascynowanych jej pięknem. 

Redivivatus – interpretacja wiersza

„Redivivatus” to wiersz Jana Andrzeja Morsztyna, który podejmuje tematykę nieśmiertelności, życia po śmierci oraz pożądania ukochanej. Poeta, pod pretekstem metafizycznych przemyśleń, skupia się na hedonistycznym podejściu wykorzystania wędrówki w zaświatach do celu wiecznego przebywania w towarzystwie swojej miłości.