Miasto – przestrzeń przyjazna czy wroga człowiekowi? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do fragmentu Ziemi obiecanej Władysława Stanisława Reymonta oraz do wybranych tekstów kultury

Przyzwyczajeni jesteśmy do tego, że bohaterami wielu tekstów kultury, w tym powieści, najczęściej są ludzie, tacy jak my. Rzeczywiście w przeważającej większości przykładów to człowiek i jego perspektywa stanowią punkt odniesienia dla całości dzieła. W niektórych przypadkach jednak, zdarza się, że równie ważną rolę pełni przestrzeń, w której znajdują się bohaterowie

Przy okrągłym stole – interpretacja

Wiersz „Przy okrągłym stole” Juliana Tuwima dotyczy tematyki miłosnej. Poeta zadedykował go swojej żonie, Stefanii. Byli razem od 1912 roku (ślub wzięli w 1919) i mimo różnych przeciwności losu, m.in. problemów psychicznych czy choroby alkoholowej artysty, pozostali małżeństwem do jego śmierci w 1953 roku. Popularność utwór zawdzięcza muzycznej interpretacji wykonanej przez Ewę Demarczyk. Jej piosenka „Tomaszów” ma co prawda lekko zmieniony tekst, jednak oryginalna treść została dzięki niej bardzo znana.

Mieszkańcy – interpretacja

Wiersz Juliana Tuwima pod tytułem „Mieszkańcy” pochodzi ze zbioru „Biblia cygańska” opublikowanego w 1933 roku w Warszawie. Autor krytykuje w utworze życie mieszczan i ich zachowania. Ukazuje to jego przemianę w światopoglądzie, która miała miejsce na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych. Poeta, wcześniej zafascynowany życiem w dużym mieście, teraz wyraża swój niesmak i oburzenie wobec fałszywego, zawistnego oraz skupionego na pieniądzach życia społeczeństwa mieszczańskiego.

Kamizelka – streszczenie, plan wydarzeń, problematyka

Kamizelka Bolesława Prusa uważana jest za jedno z najwybitniejszych osiągnięć polskiej literatury drugiej połowy XIX wieku. Ten kilkustronicowy utwór, po raz pierwszy opublikowany został w 1882 roku i niemal od razu wszedł do kanonu nowelistyki pozytywistycznej. Kamizelka, mimo upływu lat, właściwie nie traci na aktualności, a poznając przedstawioną w niej historię, ma się wrażenie, że mogłaby się ona rozgrywać w mieszkaniu sąsiada z bloku naprzeciwko.

Księga Ubogich XI (Przestałem wadzić się z Bogiem) – interpretacja

Omawiany wiersz należy do cyklu czterdziestu trzech liryków zawartych w cyklu „Księga Ubogich”, wydanych we Lwowie w 1916 roku. Utwór o incipicie „Przestałem wadzić się z Bogiem” porusza tematykę trudnej drogi osoby wierzącej. Rozlicza się ze swoją przeszłością w formie spowiedzi. Jan Kasprowicz opisuje w nim swoje osobiste wyznanie, które ma być świadectwem dla odbiorców. W treści widać silne wpływy idei franciszkańskich, które poeta przyjął na starość po okresie prometejskiego buntu.

Maszyna Trurla – streszczenie, plan wydarzeń, problematyka

W kwestii myślenia o przyszłości i o przyszłych wynalazkach, często pojawia się wątpliwość (podsycana zresztą skutecznie przez popkulturę): czy maszyny, które stworzymy, w którymś momencie nie będą inteligentniejsze od nas i nie zbuntują się przeciwko nam? Stanisław Lem postanowił zadać pytanie idące nieco dalej: czy kiedy światem zawładną maszyny, będą buntowały się przeciwko sobie nawzajem?

Księga ubogich XV (O Wierchu, Ty Wierchu Lodowy) – interpretacja

Interpretowany utwór jest piętnastym wierszem umieszczonym w cyklu „Księga Ubogich”, wydanego przez Jana Kasprowicza w 1916 roku we Lwowie. Równie znany jest również pod incipitem „O Wierchu, Ty Wierchu Lodowy”. Liryk, podobnie jak pozostałe czterdzieści trzy umieszczone w zbiorze, według samego poety powstał podczas jego wypraw w Tatry. Ten okres w działalności artystycznej modernisty wyróżnia się jako ostatni, kiedy po okresie buntu i silnego wpływu dekadentyzmu i nietzscheanizmu przyjął filozofię chrześcijańską, głównie inspirował się franciszkanizmem.

O niezgłębiona duszy toni – interpretacja

Interpretowany wiersz jest czwartym utworem poetyckim z cyklu „W ciemności schodzi moja dusza” wydanego w 1912 roku. Nie posiada on tytułu, dlatego oznacza się go jak przyjęło się w poezji incipitem, czyli pierwszym wersem lub jego fragmentem (tutaj „O niezgłębiona duszy toni”). Jan Kasprowicz skupia się na istocie i naturze ludzkiej duszy, cały cykl porusza również inne problemy egzystencjalne, takie jak życie po śmierci czy wiara w Boga.