Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Utwór Śmierć pułkownika, powstały w roku 1832, poświęcony jest uczestniczącej w powstaniu listopadowym Emilii Plater, kapitan Wojska Polskiego. Jego autorem jest Adam Mickiewicz – najsłynniejszy polski wieszcz okresu romantyzmu, poeta, filozof i publicysta rozpoznawany i doceniany w całej Europie.
Utwór Adama Mickiewicza „Romantyczność” wchodzi w skład zbioru „Ballady i romanse”, wydanego w 1822 roku. Publikacja tego tomu jest uznawana za początek polskiego romantyzmu. Autor zestawił ze sobą światopogląd oświeceniowy i romantyczny.
Utwór Jana Lechonia „Herostrates” ukazał się w debiutanckim tomiku poety „Karmazynowy poemat” w 1920 roku. Przedstawia kontrowersyjne poglądy autora i innych członków grupy literackiej Skamander na temat narodowych świętości w nowej Polsce. Poeta odcina się od romantycznego światopoglądu, a przede wszystkim mesjanizmu i martyrologii.
Wiersz Z lat dziecięcych to utwór pochodzący ze zbioru Napój cienisty, wydanego w roku 1936. Jego autorem był Bolesław Leśmian, poeta tworzący w epoce dwudziestolecia międzywojennego, jeden z najsłynniejszych polskich literatów.
Utwór Juliusza Słowackiego „Grób Agamemnona” powstał w 1839 roku. Stanowi część poematu dygresyjnego „Podróż do Ziemi Świętej z Mediolanu”. Jest owocem wizyty w ruinach w okolicy Myken.
Wiersz „Pielgrzym” Adama Mickiewicza jest czternastym utworem w cyklu „Sonetów krymskich”. Bohater liryczny tęskni za ojczyzną, a topos homo viator przejawia się we wszystkich sonetach. Zachwyt nad pięknem przyrody Krymu łączy z refleksjami na temat życia, tworzenia i kultury chrześcijańskiej oraz orientalnej.
Wiersz Obłoki to utwór pochodzący z tomu Trzy zimy, wydanego 1936 roku – cały zbiór charakteryzuje międzywojenny katastrofizm. Jego autorem jest Czesław Miłosz, wybitny polski poeta rozpoznawany na całym świecie, eseista, tłumacz i historyk, a także laureat literackiej Nagrody Nobla.
Wiersz „Polały się łzy” jest jednym z najbardziej pesymistycznych utworów Adama Mickiewicza. Należy do cyklu „Liryków lozańskich”, które zostały wydane po śmierci autora. Zawiera gorzkie refleksje na temat życia ludzkiego.
Utwór Adama Asnyka stanowi manifest pozytywistyczny. Jest jednym z niewielu przykładów liryki w tej epoce (większość autorów koncentrowała się na prozie – nowelach, powieściach, opowiadaniach). Treść kieruje do młodych, w których rękach jest rzeczywistość.
Miejmy nadzieję to zagrzewający do walki wiersz autorstwa Adama Asnyka. Był to polski poeta i dramatopisarz tworzący w okresie pozytywizmu, a także redaktor, filozof i członek Rządu Narodowego. Jego dorobek artystyczny – z uwagi na różnorodne role, jakie pełnił w życiu – łączył idee zaczerpnięte z romantyzmu, pozytywizmu, a także filozofii i socjologii.
Maria Konopnicka to polska nowelistka i poetka, uważana za jedną z najwybitniejszych przedstawicielek okresu realizmu. Była także tłumaczem i krytykiem literackim. Urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, jako córka Józefa Wasiłowskiego i Scholastyki z Turskich. Pierwsze lata swojego życia spędziła w Suwałkach, a w 1849 roku, w wieku siedmiu lat, przeniosła się wraz z rodzicami do Kalisza, gdzie zamieszkali w pałacu Puchalskich.
Jan Kasprowicz urodził się 12 grudnia 1860 r. w Szymborzu, obecnie stanowiącym dzielnicę Inowrocławia. Był synem Piotra oraz Józefy z domu Kloftów, posiadał trzynaścioro rodzeństwa. Jego dzieciństwo związane jest z legendą o cudownym uzdrowieniu. Legenda głosi, że podobnie jak Adam Mickiewicz, doznał cudownego ozdrowienia ze śmiertelnej choroby w wieku młodzieńczym. Jego matka powiązała to z boską wolą, swoją religijnością i cudowną mocą obrazu św. Walentego.