Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Kiedy król Maciuś I, bohater powieści autorstwa Janusza Korczaka, pt. Król Maciuś I, rozpoczynał posiedzenie izby parlamentarnej, był bardzo przejęty swoją rolą. Jego czyn był bezprecedensowy, więc bardzo zależało mu na odbyciu owocnych i profesjonalnych obrad.
Janusz Korczak, autor Króla Maciusia I, został zapamiętany, nie tylko jako wielki nowator, prekursor wielu metod z dziedziny pedagogiki dziecięcej czy wybitny działacz na rzecz praw dzieci, lecz przede wszystkim jako bohater, który swoich podopiecznych nie opuścił nawet decydującej chwili wielkiego zagrożenia.
Narrator informuje czytelnika o tym, że książka, którą właśnie czyta, przeznaczona jest wyłącznie dla dzieci i że dorośli nie powinni nawet próbować jej czytać, ponieważ na pewno jej nie zrozumieją tak, jak chciałby tego autor. Król Stefan Rozumny zapada na ciężko chorobę i jest umierający. Ministrowie nie przejmują się złym stanem swojego władcy. Maciuś, syn króla, widząc postępowanie ministrów, przysięga im zemstę.
Scena balkonowa z Romea i Julii Williama Szekspira do dziś pozostaje jedną z najsłynniejszych scen miłosnych w historii literatury. Motyw kochanka wyczekującego ukochanej pod jej balkonem, a potem wyznającego jej miłość i liczącego na wzajemność, na stałe wrósł w świadomość publiczności i odbiorców, i był wielokrotnie kopiowany oraz naśladowany, nie tylko w literaturze i teatrze, lecz także w malarstwie i piosenkach. Zdarza się to zresztą aż do dzisiaj.
Adam Mickiewicz to jeden z najpopularniejszych literatów w historii Polski. Jego zbiór ballad „Ballady i romanse” uznaje się za początek romantyzmu w Polsce, a samego Mickiewicza nazywa się dziś wieszczem narodowym. Oprócz najpopularniejszych utworów autora, które niezwykle często przepełnione są opisem pięknych tradycji Słowiańskich, wierzeń, czy tęsknotą za ojczyzną – znajdziemy i takie wyrażające uczucia romantyczne względem kobiety.
Człowiek, niezależnie od tego, w jakiej sytuacji życiowej by się znajdował, zawsze będzie pragnął życia lepszego. Nie ma w tym oczywiście nic zdrożnego, jeśli umie się spojrzeć na świat racjonalnie i oddzielić to, co da się poprawić, od tego, z czym należy się pogodzić. Konfrontacje naszych wyobrażeń z rzeczywistością bywają bowiem bolesne.
Romeo i Julia to najsłynniejszy dramat Williama Szekspira i jeden z najsłynniejszych dzieł teatralnych w historii literatury. Historia dwójki nieszczęśliwych kochanków zawładnęła wyobraźnią społeczeństw na kilka wieków i do dzisiaj jest obecna w popkulturze. Oprócz tych dwojga w dramacie można natrafić na wiele innych fascynujących postaci.
Ojczyzna to kraj, w którym się rodzimy, uczymy, dorastamy. Kraj, z którego pochodzą nasi przodkowie, którego tradycją obrastamy i który uczy nas języka, w którym będziemy myśleć aż do końca życia. W ciągu tysięcy lat pisania o ojczyźnie, obrosła ona w prawdziwy ogrom znaczeń i interpretacji.
Romeo i Julia to dramat, który zawiera w sobie wiele wątków. Głównym z nich jest oczywiście miłość dwójki głównych bohaterów, jednak w tle możemy obserwować wiele innych kwestii natury filozoficznej czy społecznej. Dramat Williama Szekspira można więc czytać na bardzo wiele różnych sposobów, pod wieloma kątami i zawsze odnajdzie się w nim coś, czego wcześniej mogło się nie zauważyć.
Proszę państwa do gazu to kolejne opowiadanie obozowe autorstwa Tadeusza Borowskiego, pochodzące z tomu pt. Pożegnanie z Marią. Jest to kolejny kalejdoskop postaci, dzięki poznaniu których możemy, przynajmniej w przybliżony sposób, zrozumieć to, jakie postawy reprezentowali ludzie osadzeni w obozach koncentracyjnych, a raczej to, do przybierania jakich postaw zmuszała ich rzeczywistość. Charaktery te, zmienione pod wpływem ekstremalnych warunków, prowokują do zastanowienia, gdzie leży granica, po przekroczeniu której kończy się człowieczeństwo.
Niekiedy w debacie publicznej można usłyszeć głosy, że zasady moralne obowiązują bezwzględnie w każdej sytuacji. Z taką opinią można by polemizować na podstawie literatury dotyczącej obozów zagłady, jakie w czasie II wojny światowej powstawały z inicjatywy Niemiec oraz Związku Radzieckiego.
Bezdomność to najprościej rzecz ujmując stan, w którym dana osoba w wyniku najróżniejszych sytuacji życiowych pozbawiona zostaje stałego miejsca zamieszkania, przysłowiowego dachu nad głową. Bezdomność może być jednak rozumiana również w sposób metaforyczny, ponieważ posiadanie domu może mieć i taki wymiar.