Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Colin Craven to postać skomplikowana, dynamiczna, bohater Tajemniczego ogrodu, który w trakcie fabuły doznaje przemiany. Był on dziewięciolatkiem, synem pana Archibalda Cravena. Nie zaznał jednak wiele rodzicielskiej miłości. Matki nie miał, a ojciec unikał go, ponieważ chłopak przypominał mu o zmarłej ukochanej. Craven senior bał się, że Coli będzie garbaty jak on, który to zresztą lęk przeniósł na juniora.
Mary Lennox to główna bohaterka powieści pt. Tajemniczy ogród. To bardzo ciekawa postać, która z początku nie wydaje się zbyt przyjacielska i otwarta – nie zachęca swoim zachowaniem do jej głębszego poznania. Okazuje się jednak szybko, że przy zmianie warunków życia, wychodzą na wierzch jej pozytywne cechy, co uświadamia nam, że w każdym z nas jest dobro, trzeba je tylko umieć wydobyć.
Dick Sowerby jest jednym z głównych bohaterów młodzieżowej powieści fantastycznej, pt. Tajemniczy ogród, autorstwa Frances Hodgson Burnett.
Odprawa posłów greckich to dramat autorstwa Jana Kochanowskiego. Pierwsza tragedia nowożytna napisana w całości po polsku. Dzieło dotyczy czasów słynnej wojny trojańskiej, która dla poety stała się metaforą współczesnych mu czasów oraz Rzeczypospolitej Polskiej. W ten sposób chciał ujawnić niektóre mankamenty swojej ojczyzny, które jego zdaniem należało naprawić, by nie dopuścić do upadku państwa. Opowieść ta obfituje jednak w bardzo wiele różnych wątków.
Bajka to bardzo specyficzny gatunek literacki. To krótki, przeważnie wierszowany, utwór, w zabawny sposób przedstawiający z pozoru banalną historię, z której jednak można wysnuć bardzo uniwersalne prawdy o świecie, życiu, ludziach, o nas samych.
Świat fizyczny i metafizyczny wydają się nam czasem stanowić dwie odrębne przestrzenie, które nie przenikają się ze sobą. Inaczej traktujemy twierdzenia naukowe, a inaczej np. aksjomaty religijne. Te dwa obszary służą nam do zaspokajania zupełnie innych potrzeb – poznawania życia i świata w inny sposób. Jako ludzie wiemy jednak nadal bardzo niewiele, o czym świadczy choćby fakt, jak wiele rzeczy zaskakuje nas wciąż w trakcie odkrywania kosmosu.
Powstanie styczniowe było ostatnim wielkim zrywem narodowowyzwoleńczym, jakiego dokonali Polacy w epoce zaborów. Była to kolejna klęska, na tyle dotkliwa, że raz na zawsze zniechęciła naród do dalszej walki o wolność z bronią w ręku.
Wszystkie systemy totalitarne gnębią człowieka i odbierają mu wolność oraz godność. Jednostka nie ma absolutnie żadnych szans z ogromnym systemem i aparatem propagandy, inwigilacji i represji. Jedyne co pozostaje człowiekowi to zachowanie wolności wewnętrznej opartej na duchowej, emocjonalnej i intelektualnej niezależności.
Ponoć w duszy każdego człowieka toczy się nieustanna walka pomiędzy dobrem, szlachetnością i uczciwością a złem, wyuzdaniem i egoizmem. To do nas należy wybór, której z tych stron oddamy władzę nad swoim życiem. Przez wiele tysiącleci ludzie próbowali znaleźć metafizyczne uzasadnienie tego wewnętrznego zjawiska. Z pomocą przyszły rozmaite religie próbujące w jasny sposób zinterpretować odwieczną walkę dobra ze złem. Za tymi interpretacjami poszła literatura i dziś dysponujemy ogromną bazą dzieł sztuki, dotyczących tego, jakie walki odbywają się wciąż w ludzkiej duszy.
Przywykliśmy myśleć o własnym narodzie jako o złożonym wyłącznie z gorących patriotów, którzy w razie niebezpieczeństwa są w stanie walczyć do ostatniego tchu, a nawet oddawać życie za dobro ojczyzny. Historia pokazuje, że o ile owszem, zdarzały się i takie postawy, to jednak nie brakowało również postaci mniej kryształowych, a nawet podłych, gotowych zdradzać ojczyznę w zamian za rozmaite korzyści.
Miłość to jedno z najsilniejszych i najtrwalszych uczuć, jakich człowiek może dostąpić w swoim życiu. Jeśli jest udana, odwzajemniona i satysfakcjonująca, może dać siłę i motywację do robienia i tworzenia wielkich rzeczy. Gdy jednak wiąże się z nią frustracja, odrzucenie lub innego rodzaju niemożność jej rozwoju, potrafi doprowadzić do rozpaczy i tragedii.
Słynne porzekadło mówi, że „każdy człowiek jest kowalem własnego losu”. Znaczy to mniej więcej tyle, że wyłącznie my – świadomie bądź nie, ale jednak, decydujemy o tym, jak wyglądać będzie nasze życie. Ciężko to nieraz przyjąć, zwłaszcza wówczas, gdy lawinowo spadają na nas nieszczęścia i mamy coraz mniej sił, by z nimi walczyć. Być może należy owo przysłowie rozumieć bardziej ogólnie, ale na pewno nie jest do końca pozbawione prawdy.