Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Karol Wielki wraz z armią francuską przybywa w okolice Saragossy, by odbić ostatnie miasto hiszpańskie znajdujące się pod wodzą muzułmanów. Marsyl, muzułmański wódz, za radą swojego doradcy Blankandryna, postanawia przechytrzyć Karola. Wysyła do niego posłów, którzy przekazują jego propozycję: jeśli cesarz francuski wycofa swoje wojska spod Saragossy, Marsyl w przeciągu miesiąca stawi się w Paryżu, by przyjąć chrzest.
Podróże potrafią zmieniać nasze życie. Poznawanie nowych miejsc, kultur, języków, historii, a przede wszystkim ludzi – wszystkie te rzeczy kształtują nasz charakter i naszą duszę. Podróże jednak można rozumieć w sensie metaforycznym mogą one mieć wymiar umysłowy, duchowy, wewnętrzny.
II wojna światowa oraz konsekwencje, jakie w ludzkiej psychice pozostawiła jej potworność to wciąż aktualne kwestie nie tylko w dziedzinach naukowych, takich jak psychologia, lecz także w literaturze. Tuż po zakończeniu tego nieludzkiego konfliktu powstawało wiele dzieł reportażowych, które miały za zadanie w pewien sposób spróbować stworzyć nowy język, adekwatny do dyskutowania o tak potwornym procesie.
Pieśń o Rolandzie to epos opowiadający o wojnie Karola Wielkiego z Saracenami, czyli starciu religii chrześcijańskiej z muzułmańską w VIII wieku n.e. Choć utwór przedstawia wydarzenia, która faktycznie miały miejsce, robi to w sposób dalece odbiegający od prawdy. Mimo to, Pieśń pozostaje jednym z największych eposów rycerskich europejskiego średniowiecza. To poniekąd dzięki niemu ukuty został wzorzec zachowania rycerskiego, z którego czerpali później nie tylko twórcy literatury, lecz także prawdziwi ludzie.
To, co dzieje się z człowiekiem po śmierci, od zawsze frapowało najtęższe umysły. Na pytanie to starały się przez wieki odpowiadać wszelkiego rodzaju religie i wyznania. Stworzono więc system wierzeń, w myśl których świat po śmierci miał być adekwatny do tego, jak człowiek przeszedł przez życie.
XX wiek obfitował w różnego rodzaju ideologie i państwowe ustroje totalitarne. W imię abstrakcyjnych i nierealnych idei, grupy ludzi przejmowały władzę w państwach w sposób nieuczciwy oraz przemocowy i doprowadzały do sytuacji totalnej kontroli społeczeństwa, by osiągnąć własne cele.
W polskiej literaturze bardzo wiele jest przykładów snucia refleksji i naszym narodzie i rodakach. Na przestrzeni wielu epok różni autorzy różnie patrzyli na swój kraj, charakteryzowała ich różnorodność perspektyw oraz motywacji. Istnieje jednak stały zestaw cech, który przewija się w większości takich dzieł. Jest to mieszanka cech negatywnych i pozytywnych, która stanowi bardzo barwny obraz naszego narodu.
Każdy z nas napotyka w swoim życiu trudności, momenty, w których wszystko wydaje się iść nie po naszej myśli. Łatwo się wówczas zniechęcić, dać za wygraną, odpuścić. Prawdziwą siłą jednak jest opieranie się tym przeciwnościom i dążenie do zrealizowania własnego celu pomimo ich obecności.
Świat cały czas się zmienia. W epoce postępu technologicznego i cywilizacyjnego, właściwie każdy dzień rozpoczynamy w świecie innym od tego, w którym kończyliśmy dzień poprzedni. Trudno nadążyć za funkcjonowaniem w tak zastraszającym tempie, które cały czas wzrasta.
II wojna światowa przez ogrom cierpienia ludzkiego, jaki przyniosła, nazywana jest często po prostu zagładą. Rzeczywiście trudno znaleźć bardziej odpowiednie określenie na czas, w którym giną dziesiątki milionów ludzi, niektórzy w bardzo brutalny sposób, w imię ideologii kilku osób u władzy.
Władza od zawsze budzi kontrowersje. Grupa ludzi, którzy otrzymują władzę nad ogółem, np. jakimś społeczeństwem, pełni wobec niego tak naprawdę rolę służebną. Są to stanowiska obciążone ogromną odpowiedzialnością.
Moralność to bardzo przydatna w codziennym życiu rzecz. Od dziecka uczymy się, co jest dobre, a co złe. Jak powinno się postępować, a jak nie należy. Dzięki takim prawidłom jesteśmy w stanie funkcjonować w społeczeństwie i nie tylko nie krzywdzić innych, lecz także sprawiać, że inni będą zachowywać się dobrze wobec nas.