Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Nowe szaty cesarza to bardzo uniwersalna baśń o tym, jak bardzo człowiek może się skompromitować, jeśli nazbyt wielką wagę przykładał będzie do rzeczy materialnych, a nie do wartości duchowych, wewnętrznych. Zwłaszcza od rządzących wymagamy rozsądku, roztropności i odpowiedzialności, dlatego przesłanie baśni Andersena zawsze będzie aktualne.
Na dworze króla pojawiają się fałszywi krawce, którzy opowiadają o niewidzialnej jedwabnej szacie.
Król zachwycony pomysłem krawców, zleca im pracę i opłaca ją z góry.
Baśń o brzydkim kaczątku to jedna z najbardziej znanych symbolicznych baśni na całym świecie. Jej przesłanie jest uniwersalne i odnosi się do wszystkich ludzi, niezależnie od czasów, w których żyją. Andersen świetnie pokazał w swoim dziele, że wygląd jest najmniej ważną kwestią w życiu każdej istoty.
Brzydkie kaczątko wykluwa się trzy dni za późno.
Brzydkie kaczątko jest odrzucane i upokarzane przez inne kaczki, a także przez ludzi, którzy się nimi opiekują.
Brzydkie kaczątko z rozpaczy opuszcza macierzyste gospodarstwo.
Tekst główny i poboczny, często określany jako didaskalia, to pojęcia z dziedziny literatury i widowisk teatralnych. Są to dwie warstwy słowne tworzące strukturę każdego utworu dramatycznego. Inna jest ich funkcja, docelowy odbiorca oraz umiejscowienie w tekście dramatu.
W nauce o literaturze kontekst to zespół odniesień służących do zrozumienia jakiegoś dzieła literackiego. Na przykład, jeśli badamy dzieło poetyckie napisane w XIX wieku, ważne może być zrozumienie kontekstu historycznego, w którym powstało, takiego jak panujące wówczas zasady literackie, nurty literackie czy wydarzenia historyczne, które mogły wpłynąć na treść i formę dzieła.
Cezary Baryka i Laura Kościeniecka to dwójka bohaterów powieści Stefana Żeromskiego, pt. Przedwiośnie. On był młodym chłopakiem wychowanym w Baku, gdzie doświadczył okrucieństw rewolucji bolszewickiej, a który potem przyjechał do Polski i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Ona była młodą bogatą wdową, pewną siebie i wyzwoloną kobietą, która ceniła sobie niezależność i swobodę.
Miłość to bardzo istotny motyw w życiu Cezarego Baryki, głównego bohatera powieści Stefana Żeromskiego, pt. Przedwiośnie. Ten młody człowiek, któremu okres dojrzewania został w zasadzie odebrany przez rewolucję bolszewicką szalejącą w jego rodzinnym Baku, nie miał kiedy poznać własnych uczuć, emocji i potrzeb.
Ekranizowanie lektur szkolnych, zwłaszcza tych, które wyszły spod piór wielkich autorów, to zawsze kwestia niezwykle kontrowersyjna. Nie nikogo dziwić więc, że próba przeniesienia na ekran Przedwiośnia Stefana Żeromskiego podjęta przez Filipa Bajona, budzi w polskich widzach skrajne emocje.
Adam Mickiewicz i Stefan Żeromski to dwóch bardzo ważnych twórców polskiej literatury. Obaj poruszali w swych dziełach ważne i aktualne dla polskiego narodu kwestie społeczne, polityczne i historyczne. Dwa ich dzieła – Pan Tadeusz oraz Przedwiośnie – zawierają wiele podobieństw do siebie nawzajem.
Scena polowania to chyba jedna z najsłynniejszych scen, jakie Adam Mickiewicz zamieścił w swoim epokowym dziele – epopei narodowej, pt. Pan Tadeusz. Mickiewicz opisywał zwyczaje, jakie panowały na Litwie, a które on sam jeszcze pamiętał z dzieciństwa.
Balladyna, tytułowa bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego, stała się już jedną z najbardziej charakterystycznych postaci kobiecych polskiego romantyzmu. Kobieta, w której ambicja i dążenie do zdobycia jak największej władzy, zamienia się w morderczy instynkt, który – jak się wydaje – stale wzrasta i przejmuje nad nią całkowicie kontrolę.