Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Konrad to główny bohater Dziadów cz. III Adama Mickiewicza i jedna z najważniejszych postaci całej polskiej literatury romantycznej. W dramacie jest on człowiekiem, który przeszedł wewnętrzną przemianę. Z Gustawa, romantycznego kochanka i poety, staje się Konradem, demiurgiem, wieszczem, indywidualnością wybitną.
W postaci Senatora Nowosilcowa z Dziadów cz. III zawarł Adam Mickiewicz wszystkie cechy, jakie Polacy przypisywali carskiej Rosji w trakcie trwania zaborów. Jest to człowiek zły do szpiku kości, którego jedyną ambicją życiową jest dążenie do jeszcze większej władzy.
Ksiądz Piotr jest jedną z najważniejszym postaci dramatu Adama Mickiewicza, pojawia się w wielu jego fragmentach, w wielu scenach. Jego bowiem ustami autor wypowiada swój pogląd na historyczno-polityczne miejsce Polski w Europie i w świecie, które nazwane zostało później „mesjanizmem polskim”, ponieważ w jego myśl Polska miała zostać zbawiona poprzez wielkie cierpienie, a po odrodzeniu miała wybawiać z niewoli inne narody.
Postawa prometejska, zwana również po prostu „prometeizmem”, jest to postawa charakteryzująca się zdolnością do poświęcenia się przez jednostkę w imię dobrobytu i szczęścia zbiorowości. Termin ten pochodzi z mitologii greckiej, gdzie postać Prometeusza została opisana jako postać stworzyciela istoty ludzkiej.
Na co dzień raczej bezrefleksyjnie podchodzimy do rzeczy lub zachowań, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Nauczeni jesteśmy w pewnych sytuacjach zachowywać się w adekwatny sposób i mało kiedy zastanawiamy się, gdzie leży źródło takiego zwyczaju, jak głęboko w przeszłość sięga.
Poeci zawsze uważani byli za istoty wyjątkowe, nawet pośród artystów. Nadal niekiedy uważamy, że poeta to człowiek, który ma kontakt z innymi wymiarami uczuciowości, a na pewno jest obdarzony ponadprzeciętną wrażliwością i niezwykłym zmysłem obserwacji.
Kordian to jeden z najgłośniejszych dramatów autorstwa Juliusza Słowackiego. Ukazał się on w roku 1834 i przez wielu dostrzeżona została zawarta w nim polemika z Dziadami Adama Mickiewicza w kwestii podejścia do walki o niepodległość Polski.
Każdy, kto przynajmniej raz był zakochany wie, że silne uczucie romantyczne odczuwane wobec drugiej osoby to nie tylko przyjemność, ale również ból, kiedy akurat jesteśmy daleko od niej, i nie lada cierpienie, kiedy zostaniemy przez tę drugą osobę odrzuceni.
Jednym z największych truizmów, ale też jedną z największych prawda życiowych, jest stwierdzenie, że wszyscy popełniamy błędy. Nie ma ludzi nieomylnych ani takich, którzy zawsze podejmowaliby w życiu trafne decyzje. Błąd zdarza się każdemu, niekiedy jest wynikiem błędnego wyboru, innym razem wynika z przypadku czy niefortunnego zbiegu okoliczności, w którym nie jesteśmy w stanie się odpowiednio odnaleźć.
Adam Mickiewicz to polski wieszcz narodowy i największy poeta epoki romantyzmu. Na stałe wpisał się w kanon lektur szkolnych takimi dziełami jak “Pan Tadeusz” czy “Dziady”. Utwór “Pani Twardowska” ukazał się w zbiorze “Ballady i romanse” w 1822 roku. Jest to także rok, który umownie wyznacza początek polskiego romantyzmu.
Słynne powiedzenie mówi, że każdy z nas jest kowalem własnego losu. Oznacza to, że to, jak wygląda nasze życie zależy od tego, jak nim pokierujemy, od naszych decyzji, naszego podejścia, światopoglądu, od naszych wyborów.
Każdy z nas widzi otaczająca go rzeczywistość w inny sposób. Niby patrzymy na te same przedmioty, miejsca, wnętrza, zwierzęta, czy na tych samych ludzi, ale każdy z nas widzi to wszystko w swój indywidualny sposób, zwracamy chociażby uwagę na inne szczegóły.
