Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Latarnik to jedna z najsłynniejszych nowel autorstwa Henryka Sienkiewicza. Opowiada o człowieku, na którego losie odcisnęła się historia narodu polskiego w XIX wieku, i którego ta historia, we wzruszający i podniosły sposób, odnalazła u schyłku jego życia na samym końcu świata. To opowieść o tym, że jakkolwiek daleko byśmy się udali, nigdy nie przestaniemy być tym, kim się urodziliśmy.
Czytanie książek jest uważane za jedno z najważniejszych źródeł nie tylko wiedzy jako takiej, lecz także doświadczenia życiowego, znajomości innych ludzi oraz innych wartości duchowych. Zdarzają się takie chwile, w których to, co przeczytaliśmy absolutnie wywraca nasz dotychczasowy świat do góry nogami. Takie sytuacje wiążą nas z czytelnictwem na zawsze i bardzo często wykorzystywane są przez twórców do ukazania głębokiego związku intelektualno-emocjonalnego, jaki może się nawiązać pomiędzy człowiekiem a literaturą.
Człowiek jest „zwierzęciem stadnym”, to znaczy, że każdemu z nas trudno jest żyć i funkcjonować w pojedynkę, w odosobnieniu. Znane są oczywiście przykłady wielkich pustelników, którzy dzięki samotności doświadczali największych wtajemniczeń egzystencjalnych. Jest jednak dużo więcej przykładów na to, że żyć absolutnie nie uciekając się do pomocy innych, do ich wsparcia.
Trudne sytuacje spotykają w życiu każdego z nas, bez względu na to, jak mocno staramy się ich unikać. Nie jesteśmy w stanie zapanować nad wszystkim, a zwłaszcza nad tym, jakie sytuacje i stany kreują ludzie wokół nas. Moim zdaniem w życiu nie da się uniknąć trudnych sytuacji, co postaram się udowodnić na przykładach w literatury.
Ojczyzna to kraj, w którym się rodzimy, uczymy, dorastamy. Kraj, z którego pochodzą nasi przodkowie, którego tradycją obrastamy i który uczy nas języka, w którym będziemy myśleć aż do końca życia. W ciągu tysięcy lat pisania o ojczyźnie, obrosła ona w prawdziwy ogrom znaczeń i interpretacji.
Bezdomność to najprościej rzecz ujmując stan, w którym dana osoba w wyniku najróżniejszych sytuacji życiowych pozbawiona zostaje stałego miejsca zamieszkania, przysłowiowego dachu nad głową. Bezdomność może być jednak rozumiana również w sposób metaforyczny, ponieważ posiadanie domu może mieć i taki wymiar.
Starość jest właściwie nieodrodną częścią życia, naturalną koleją losu. Według popularnego przysłowia, wszyscy starzejemy się już od dnia swoich narodzin. Niektórzy boją się starości i związanego z nią niedołęstwa, chorób i tego, że mogą być zdani na innych. Inni pragną, by ich ciała pozostały wiecznie młode – każdą zmarszczkę traktują jak śmiertelną ranę.
Definicja szczęścia pozostaje do dzisiaj właściwie nieuchwytna, mimo że człowiek zastanawia się nad nią od zarania dziejów. Współcześnie mamy już tyle jego definicji, że każdy może znaleźć jakąś, która będzie odpowiadała właśnie jemu. Dla niektórych szczęściem będzie fortuna, dla innych bliskość ukochanej osoby, jeszcze ktoś inny poczuje się szczęśliwy, gdy zdobędzie najwyższy szczyt świata albo pojedzie w daleką podróż.
Dom to najważniejsze miejsce dla każdego człowieka. Każdy z nas musi mieć miejsce, w którym będzie mógł czuć się bezpiecznie, w którym będzie mógł odpocząć i który pełny będzie życzliwych mu ludzi. Dom więc to nie tylko budynek, to przede wszystkim przestrzeń, w której czujemy się dobrze, gdzie możemy być naprawdę sobą bez strachu przed oceną czy złym traktowaniem.
Niektórzy twierdzą, że życie jest po to, by wyrobić sobie jak najwięcej przyjemnych wspomnień na starość. To oczywiście nieco żartobliwe powiedzenie, jednak trafnie podkreśla rolę, jaką w naszym życiu odgrywają wspomnienia.
Cierpienie jest nieodłącznym elementem ludzkiego istnienia. Możemy się z tym nie zgadzać, lecz najprawdopodobniej na pewnym etapie naszego życia wydarzy się coś, co sprawi, że będziemy cierpieć. Człowiek od dawna próbuje nadać swojemu cierpieniu sens, na przykład poprzez rozmaite religie, ponieważ odczuwanie bólu, które do niczego nie prowadzi jeszcze bardziej pogłębia naszą rozpacz.
Wszyscy ludzie na pewnym etapie swojego życia tęsknią. Tęsknić można za czymś, co już minęło, lub do czegoś, co jeszcze nie nastąpiło. Ten drugi wariant nazywamy jednak przeważnie marzeniem. Niemniej jednak każdy zna chyba dojmujące uczucie tęsknienia za czymś, czego w danej chwili nie jesteśmy w stanie osiągnąć, albo przywrócić z przeszłości. Taki stan zawsze wzbudza mnóstwo emocji, dlatego bardzo pięknie wpasowuje się w różnego rodzaju dzieła sztuki, które przecież na emocjach bazują. Również literatura nie pozostaje w tym temacie w tyle i na przestrzeni różnych epok udowadnia, jak różne potrafią być obszary ludzkiej tęsknoty.