Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Potop to powieść historyczna napisana przez Henryka Sienkiewicza w 1886 roku. Opowiada ona o wojnie polsko-szwedzkiej w latach 1655-1660, zwanej potopem szwedzkim. Książka przedstawia historię zbuntowanej szlachty polskiej, która stawia czoła najeźdźcy. Potop skupia się na losach kilku głównych bohaterów, w tym na postaci Andrzeja Kmicica, szlachcica o skomplikowanej osobowości i burzliwej przeszłości. Powieść ukazuje trudne decyzje, jakie musieli podejmować bohaterowie w obliczu wojny oraz pokazuje, jak zmienia się ich charakter pod wpływem wydarzeń.
Żyjemy w czasach niemal powszechnej demokracji, która ma być najbardziej sprawiedliwym ustrojem państwowym, jaki wymyślono. W teorii bowiem to mieszkańcy danego państwa decydują o tych, którzy potem będą decydować o ich życiu.
Nie od dziś wiadomo, że jednym z najchętniej wykorzystywanych źródeł literackich jest historia. Wydarzenia, które rzeczywiście miały miejsce w historii, wydają się nam ciekawsze niż fikcja, ponieważ dotyczyły ludzi, takich jak my, być może naszych przodków.
Sarmatyzm do dzisiaj wzbudza mieszane uczucia nie tylko wśród ekspertów, lecz także wśród ludzi, którzy mają pobieżny choćby kontakt z dokumentami sprzed trzystu czy czterystu lat. To specyficzny dla Polski nurt kulturowy, charakteryzujący stan szlachecki i arystokrację. Jego członkowie odznaczali się z jednej strony niezwykłą odwagą, wręcz brawurą, heroizmem na polu walki, z drugiej jednak interesownością, skłonnością do kłótni i przemocy oraz ograniczeniem mentalnym w kwestii otwartości na innych ludzi i inne narody.
Każdy z nas zmaga się w życiu z pewnymi trudnościami, przeciwnościami. Życie nie należy do rzeczy łatwych, a chwile szczęścia, odpoczynku i beztroski to raczej sprawy incydentalne. Ważne, by znaleźć własną drogę radzenia sobie z dylematami, wątpliwościami i problemami. Wiele takich dróg możemy odnaleźć w literaturze.
Zaufanie to rzecz niezwykle cenna, ale również trudna do zbudowania oraz łatwa do zniszczenia. Czasami wystarczy jeden błąd i budowane przez lata zaufanie w danej relacji może runąć. Istotna jest również kwestia tego, w jaki sposób jest ono budowane między różnymi osobami.
Przez tysiąc lat istnienia, nasza ojczyzna wielokrotnie znajdowała się w stanie zagrożenia. Polacy różnie radzili sobie z zagrożeniem, lecz w większości przypadków starali się mężnie stanąć do walki i bronili swoich domów do ostatniej kropli krwi. Wiele takich sytuacji trafiło do literatury. Wykorzystał je między innymi Henryk Sieniewicz do stworzenia swojej epickiej trylogii „ku pokrzepieniu serc”. O jednym z najbardziej chwalebnych wyczynów obronnych Polaków, obronie Jasnej Góry, opowiedział w Potopie.
Historia jest świetną nauczycielką, na podstawie przeszłych wydarzeń możemy się uczyć i nie popełniać błędów przodków, natomiast brać przykład z ich sukcesów. Często obchodzimy doniosłe rocznice, które mają nam przypominać o ważnych momentach z przeszłości.
Miłość to uczucie, którego pragnie chyba każdy człowiek. Wszystkim nam marzy się, by znaleźć osobę, której można będzie zaufać i poświęcić całe życie. Instynkt ten jest tak silny, że gdy już poczujemy, że kogoś kochamy, najczęściej jesteśmy w stanie zrobić dla tej osoby wszystko. Miłość obecna jest w literaturze od zawsze, a pisarze bardzo chętnie opisują jak wielką motywującą siłą może być.
Polska przez wieleset lat była państwem rządzonym przez szlachtę – warstwę uprzywilejowaną społecznie ze względu na posiadane dobra, lub pochodzenie. Najbogatszą klasę szlachty stanowiła arystokracja, z której wywodzili się nieraz książęta i królowie. Przetrwała ona w szczątkowej formie do dziś, choć nie ma już żadnego znaczenia społecznego.
Odwaga i jej brak określany często tchórzostwem to dwa zjawiska towarzyszące człowiekowi od pradawnych dziejów. Naturalny instynkt przetrwania wykształcił w nas system ostrzegawczy, który wywołuje w nas przerażenia, abyśmy byli zdolni do ucieczki, lub obrony przed niebezpieczeństwem. Jednak to, co czyni nas ludźmi odważnymi, to umiejętność zapanowania nad własnym strachem w sytuacjach kryzysowych.
Bohater dynamiczny to taki, który w trakcie biegu fabuły dzieła, bardzo diametralnie zmienia swoją postawę. Zwykle dzieje się to pod wpływem bardzo silnych bodźców zewnętrznych, lub traumatycznych historii, które ich spotykają.
Polska literatura czasu zaborów w dużej większości skupiała się na omawianiu kwestii narodowych, społecznych, historycznych. Zwłaszcza do historii przywiązywano dużą wagę, z jednej strony próbując znaleźć w niej przyczyny klęski narodowej, z drugiej próbując pokrzepić udręczone serca opowieściami z czasów, kiedy Polska była jednym z najsilniejszych państw Europy. Przyjrzyjmy się dwóm fragmentom, w których zostały zawarte właśnie opisy dawnych wielkich dowódców polskich.