Zemsta – opracowanie

Wacław Milczek i Klara Raptusiewiczówna to dwoje bohaterów utworu mistrza romantycznej komedii, Aleksandra Fredry, pt. Zemsta. Są młodzi i zakochani w sobie nawzajem bez pamięci. Ich uczuciu jednak – niczym w dramacie Williama Szekspira pt. Romeo i Julia – na przeszkodzie stoi konflikt rodów, z których pochodzą. Klara Raptusiewiczówna znajduje się bowiem pod opieką Cześnika, którego śmiertelnym wrogiem jest Rejent Milczek – ojciec Wacława. Oto dzieje miłości tych dwojga. 

Wacław Milczek to jeden z bohaterów Zemsty Aleksandra Fredry. Jest to młody człowiek, szczerze zakochany w Klarze, za którym jednak ciągną się pewne młodzieńcze występki, których dopuszczał się w wielkim mieście, gdzie przebywał na naukach zanim zakochał się w Klarze. 

Podstolina to postać drugoplanowa najsłynniejszego dramatu Aleksandra Fredry. Reprezentuje dojrzałą kobiecość, która nie skupia się już tak bardzo na emocjonalnych i romantycznych uniesieniach, szuka natomiast bezpieczeństwa, stateczności i stabilności. Nieraz za cenę kłamstwa i manipulacji. 

Klara Raptusiewiczówna to jedna z głównych bohaterek Zemsty Aleksandra Fredry. Jest to postać reprezentująca ideały młodości, witalność, szlachetność oraz szczerość uczuciową. Jest silnie skontrastowana (chociaż nie skonfliktowana) z Podstoliną, a wraz z Wacławem stanowią przeciwwagę dla starszego pokolenia bohaterów, ludzi przeważnie cynicznych, szukających w życiu jedynie zysku i satysfakcji z małostkowych konfliktów. 

Kamienica przy ulicy Odwetu była kamienicą bardzo dziwną. Wyglądem nie odbiegała od setek innych kamienic, jakie spotkać można w wielu miastach kraju, lecz w wyniku różnych zawirowań administracyjnych na przestrzeni wielu lat, doszło tam do tak kuriozalnych przetasowań, że od dłuższego czasu kamienica ta miała dwóch dozorców, Pana Cześka Nerwowca oraz pana Rajmunda Cichego, z których każdy pod swoją kuratelę otrzymał pół kamienicy.

Papkin jest chyba najbardziej komiczną i jednocześnie najbardziej godną pożałowania postacią w najsłynniejszej komedii Aleksandra Fredry. Mały, tchórzliwy, naiwny, obdarzony słabym charakterem człowieczek, który usiłuje być postrzegany jako mężny i odważny bohater, robiący piorunujące wrażenie na kobietach oraz doświadczający nieprawdopodobnych przygód wszędzie tam, gdzie się pojawi. Trzeba przyznać, że pojawienie się takiej postaci w jakichkolwiek warunkach dramaturgicznych, gwarantuje ciekawą rozrywkę. 

Jednym z elementów, które stanowią o mistrzowskim nabudowaniu atmosfery komizmu, jest przedstawienie dwóch głównych bohaterów na zasadzie opozycji. Wielkiemu, rubasznemu i impulsywnemu Cześnikowi Raptusiewiczowi przeciwstawiony jest mały, pokornie pochylony, cichy Rejent Milczek. Czy jednak rzeczywiście oponent Cześnika był jedynie uniżonym sługą i honorowym urzędnikiem?

Cześnik Raptusiewicz z Zemsty – dramatu autorstwa Aleksandra Fredry, to jedna z najbardziej znanych komicznych postaci literatury polskiej. Jest typowym reprezentantem polskiego szlachcica końca XVIII wieku. Jego cechy, zarówno te ogólnoszlacheckie, jak i czysto indywidualne, zostały przez autora wyjaskrawione w tak doskonały sposób, że nie sposób nie uśmiechnąć się, kiedy Cześnik pojawia się na kartach dramatu, na scenie teatru lub na ekranie kina. 

Zemsta hrabiego Aleksandra Fredry to utwór genialny, o czym świadczy fakt, że po dwustu latach od jego napisania i pierwszego wystawienia, wciąż jest on obecny na deskach wielu teatrów krajowych i wciąż niezmiennie bawi nowe pokolenia odbiorców: widzów i czytelników. To jednak utwór specyficzny, ponieważ w epoce romantyzmu, czyli w czasie zaborów i wielkich, krwawych zrywów niepodległościowych, mało który twórca myślał o pisaniu komedii. Mimo to Fredrze udało się właśnie w tym czasie stworzyć dzieło, którego humor przetrwał wiele pokoleń i zachowa swoją świeżość zapewne jeszcze długo. Warto wiedzieć, jakie czynniki wpływają na to, że Zemsta jest tak świetną komedią. 

Dwie kobiety, dwie bohaterki najpopularniejszego i największego dramatu komediowego polskiego romantyzmu, Zemsty hrabiego Aleksandra Fredry, dwa żywioły, młodość, szlachetność, czystość przeciwstawiona dojrzałej przebiegłości i wyrachowaniu w dbałości o własne interesy. Innymi słowy – Klara i Podstolina – czym się różniły, a w czym były podobne te dwie bohaterki?

Do dzisiaj nie wiem, jakim cudem, podążając wciąż za całą klasą, za dwoma nauczycielkami i za przewodniczką, zgubiłem się w trakcie zwiedzania zamku w Odrzykoniu.