„(…) Było cymbalistów wielu, ale żaden z nich nie śmiał zagrać przy Jankielu” – ten cytat zna chyba każdy, kto zetknął się z twórczością Adama Mickiewicza. Sprawdźmy, kim był jeden z drugoplanowych bohaterów Pana Tadeusza – Jankiel.
Jankiel – charakterystyka
Jankiel był Żydem, który prowadził karczmę położoną w majątku Sopliców. Mimo swojego pochodzenia, był bardzo związany z Polską, charakteryzowało go również zaangażowanie w sprawy niepodległościowe, o czym świadczy współpraca z księdzem Robakiem w sprawie agitacji do zorganizowania powstania. Świetnie posługiwał się polszczyzną. Ze względu na swój patriotyzm, uczciwość oraz doświadczenie życiowe, jest osobą powszechnie szanowaną w okolicy. Kiedy bierze udział w naradzie u Maćka Dobrzyńskiego, sprzeciwia się Gerwazemu, który podburza szlachtę do zajazdu Soplicowa. Podobnie jak Maciek, uważa tę sprawę za małostkowy konflikt. Pod koniec biegu akcji epopei, Jankiel ukazany jest jako współpracownik sztabu wojska polskiego przy Napoleonie.
Najsłynniejszą jednak cechą Jankiela była świetna gra na cymbałach. W tej kwestii nie miał sobie równych. Daje tego dowód w czasie uczty weselnej w Soplicowie, kiedy daje cały koncert, w którym akcenty weselne przeplatają się z patriotycznymi. Jego gra potrafi bawić, wzruszać, opowiadać historie bez używania słów. Zresztą zanim osiadł w Soplicowie, przez wiele lat utrzymywał się właśnie z muzyki, dzięki czemu zyskał rozgłos oraz spore środki finansowe. Jankiel to postać zdecydowanie pozytywna, pokazująca, że mniejszość żydowska w Polsce potrafiła w XIX wieku czynnie wspierać myśl narodową.