Eleonora jest jedną z głównych bohaterek Tanga – dramatu autorstwa Sławomira Mrożka. To matka głównego bohatera Artura, oraz żona Stomila. Jest ucieleśnieniem upadku kultury i obyczajowości, spowodowanego młodzieńczym dążeniem do wyzwolenia się spod jakichkolwiek norm. Owo wyzwolenie jednak w wieku dojrzałym zwróciło się przeciwko niej.
Charakterystyka Eleonory
Eleonora była kobietą w średnim wieku, której mimo upływu lat udało się zachować wiele z młodzieńczego wdzięku i urody. Za młodu cieszyła się dużym powodzeniem u mężczyzn. Zdecydowała się jednak związać na stałe ze Stomilem, który był wówczas awangardowym artystą i cieszył się sławą kontestatora walczącego z zastygnięciem obyczajowym społeczeństwa. Małżeństwo nie oznaczało dla kobiety jednak wcale wpasowania się w jakiekolwiek schematy, ponieważ od zawsze jedną z podstawowych idei wyznawanych przez nią była wolność seksualna. Tej swobodzie pozostała wierna, dlatego też jawnie przyznaje się do zdradzania Stomila z Edkiem.
Jej stosunek do Edka jest bardzo specyficzny. Kobieta zafascynowana jest mężczyzną, który symbolizuje dzikość, naturalną siłę, wręcz brutalność, przy jednoczesnym zaniku jakichkolwiek wartości intelektualnych. Podziwia jego fizyczność, jest zachwycona każdym jego gestem. W tych zachwycie odsłania się jej tęsknota za miłością romantyczną, której nie doświadczyła u boku Stomila, z którym łączyło ją porozumienie natury ideowej oraz intelektualnej.
Eleonora ma bardzo ciepły i troskliwy stosunek do swojej matki, Eugenii, po której odziedziczyła wzgardę wszystkiego, co w społeczeństwie konwencjonalne i schematyczne. Inaczej jest z jej synem, Arturem. Zwykle matka pragnie dla swojego dziecka stabilnej i bezpiecznej przyszłości. Eleonora jednak namawia Artura na porzucenie studiów medycznych i poświęcenie się sztuce, w której mógłby wyrazić cały swój gniew i bunt, jednocześnie zapewniając sobie bardzo niestabilny byt. Śmierć jej dziecka nie robi na niej specjalnie wielkiego wrażenia, ustępuje ono pod wpływem przejęcia władzy przez Edka.
Eleonora jest kobietą, która właściwie padła ofiarą wartości wyznawanych w młodości. Walczyła o wolność absolutną, której jednak nie była w stanie umotywować intelektualnie. Dojrzały wiek jednak właśnie takiego, intelektualnego uzasadnienia wymaga. Eleonora wchodzi natomiast coraz głębiej w swoją pozę i wydaje się nie przyjmować do wiadomości tego, że lata lecą i nawet ona nie będzie wiecznie młoda. Próbuje nadrabiać to, czego nie doświadczyła przez całe życie – miłość romantyczną, lecz teraz jest w stanie zdobyć się jedynie na infantylne wyuzdanie kobiety w średnim wieku. Tak dalece pozbyła się normalnego postrzegania norm i wartości społecznych, że przymyka nawet oko na śmierć Artura, jej jedynego dziecka. Jej prawdziwa natura natomiast wychodzi na jaw w rozmowie z Alą, której kobieta wyznaje, że wdała się w romans z Edkiem tylko po to, by wzbudzić zazdrość i pożądanie swojego prawdziwego męża, Stomila. Ten zabieg jednak również nie powiódł się.