Spokój i spełnienie
Gdy podczas pracy w ogrodzie podmiot liryczny prostuje się na chwilę, aby odpocząć, widzi spokojne, niebieskie morze i żagiel przepływający w oddali. Jest tak pięknie, tak dobrze, nie dzieje się nic złego, można czuć się szczęśliwym. Można chłonąć życie całym sobą, czuć własne istnienie.
Przesłanie
Wiersz nosi tytuł “Dar”. Życie jest darem ofiarowanym człowiekowi przez Boga, darem bezcennym. Fakt istnienia, przeżywania świata i zachwycania się nim powinien nas napawać bezustanną radością. Jesteśmy. Możemy żyć, pracować, robić wszystko, co leży w granicach naszych możliwości. Podmiot liryczny docenia ten dar i jest za niego wdzięczny. Aby życie było udane i szczęśliwe, nie musi być w nim rzeczy nadzwyczajnych, egzotycznych podróży, bogactwa i wzbudzających ekscytację przygód. Wiersz wpisuje się w koncepcję filozofów starożytnej Grecji, Epikura i stoika Zenona z Kition. Epikurejskie: chwytaj dzień, ciesz się każdą chwilą, a także stoicki spokój, z jakim najlepiej przyjmować to, co los nam zsyła, to podejście do świata i życia, które jest również według podmiotu lirycznego z wiersza Miłosza gwarantem szczęścia. Trzeba nauczyć się pozostawiać za sobą przeszłość, oduczyć się zachłanności. Ważne jest, by umieć się zatrzymać, kontemplować świat i żyć z nim w harmonii. Wiersz powinien być dla nas przesłaniem, że samo życie jest tak ważne, tak cudowne. Jestem. Tutaj i teraz. I to jest powodem do prawdziwego, niezmąconego szczęścia.
