Ważną postacią w tych rozważaniach jest sama adresatka. Zwierzenie mężczyzny jest niejasne, sama też nie wie, czego się spodziewać po tych słowach. Nie wiadomo, jak ona widzi ich relację, jednak jeśli go kocha, może bać się odrzucenia z jego strony.
Wiersz „Niepewność” ukazuje prawdziwą naturę relacji międzyludzkich. Mickiewicz nie przedstawia tu miłości w sposób wyidealizowany, doskonały, a wręcz przeciwnie – pokazuje, że niepewność jest ich nieodzowną częścią. Uczucia są trudne do zdefiniowania, nie mają obiektywnych wyznaczników, granic. Gdyby tak było, podmiot liryczny nie musiałby się zastanawiać, jak nazwać emocje, które odczuwa względem kobiety. Utwór w pewien sposób uczłowiecza wieszcza, który według romantycznych koncepcji stoi ponad ludźmi, prowadzi ich, tu natomiast mówi, że jego niepewność jest dokładnie taka sama, jak innych.
