Alicja w Krainie Czarów to powieść Lewisa Carrola, która weszła na stałe do kanonu literatury młodzieżowej oraz fantastycznej, gdzie pozostaje niezmiennie do dzisiaj. To bardzo ciekawy przykład tego, jak literatura – z pozoru – dziecięcia i młodzieżowa, może stać się przedmiotem zainteresowania psychologów, socjologów, a nawet filozofów. Alicja w Krainie Czarów przedstawia bowiem wiele wątków i motywów uniwersalnych, które można interpretować na bardzo wiele sposobów. Wielopoziomowa jest również sama postać głównej bohaterki.
Charakterystyka Alicji z Krainy Czarów
Tytułowa Alicja to siedmioletnia dziewczynka,która pochodzi z zamożnej brytyjskiej rodziny. Jej życie opływa w dostatki i bogactwa. Jest bardzo dobrze wychowana, szykowna, ma nienaganne maniery. Jest również bardzo inteligentna jak na swój wiek. Wydaje się „rozumieć” otaczający ją świat, chociaż jest to wciąż rozumienie bardzo naiwne i dziecięce. Jej zdaniem bowiem życie opiera się na kilku podstawowych regułach, które zawsze działają w ten sam jednoznaczny i konsekwentny sposób. Alicja stara się myśleć zawsze logicznie i do wszystkiego podchodzić w sposób zrównoważony i zdroworozsądkowy.
Pochodzenie Alicji ma na nią duży wpływ. Jest wychowywana w arystokratycznym domu, w którym ma wszystko, na co tylko przyjdzie jej ochota. Jej przyzwyczajona do posiadania służby oraz do tego, że to inni ludzie mają krzątać się wokół jej zachcianek, a nie odwrotnie. Ma to oczywiście duży wpływ na jej poczucie wartości, ale również na to, że do niektórych potrafi podchodzić z wyraźną wyższością.
Alicja ma tendencje do monologów wewnętrznych. Często rozmawia sama ze sobą, niejako próbując oswoić swoje własne myśli, uspokoić lęki albo podjąć jakąś istotną decyzję. Potrafi udzielać sama sobie rad i wskazówek, które jednak ciężko jej później wprowadzić w życie, albo o których po prostu zapomina. Nie można się temu jednak dziwić zważywszy na wiek dziewczynki. Próbuje ona być dojrzała nieco na wyrost.
Wszystkie powyżej opisane cechy charakteru Alicji zostają poddane próbie, kiedy trafia ona do Krainy Czarów, miejsca, w którym nie obowiązują, a nawet nie mają prawa obowiązywać zasady i normy, do których dziewczynka była przyzwyczajana przez całe swoje dotychczasowe życie. To trudny czas dla Alicji, sprawdzian jej otwartości oraz elastyczności wobec zmian w życiu. Nikt nie traktuje jej jak wysoko urodzonej panienki, niektórzy mają ją wręcz za posługaczkę. Alicja nie ma przywilejów. Kraina Czarów jest miejscem pod wieloma względami absurdalnym, przynajmniej z perspektywy Alicji, ponieważ nie panują w niej prawa logiki, konsekwencji czy chronologii. Niekiedy nawet czas wydaje się biegnąć w nieco odmienny od normalnego sposób.
Alicja zaczyna rozumieć, że wszystkie rzeczy, których się do tej pory nauczyła, nie są uniwersalne i nie działają w każdym miejscu na świecie. To, że była szlachcianką nie miało znaczenia dla istot, które nie miały prawa rozumieć istoty szlacheckości. Aby nie stracić psychicznego gruntu pod nogami, Alicja postanawia mimo wszystko trzymać się własnych zasad, co pomaga jej pozostać sobą i poradzić sobie z trudnymi sytuacjami.
Alicja to pozytywna postać, od której każdy z nas mógłby się dużo nauczyć. W trakcie trwania fabuły dawała ona wielokrotnie dowody na to, że jest nad wyraz dojrzała, choć nie oznacza to, że wolna od wad czy małostkowości charakteru, które dotyczą nas wszystkich. Była ona jednak w stanie nauczyć się nad nimi panować. Wykazała się wielką inteligencją w przystosowywaniu się do nowych, nie znanych sobie wcześniej warunków, jakie napotkała w Krainie Czarów i przede wszystkim, mimo początkowego zdezorientowania, udało jej się w tym wszystkim pozostać sobą. To wielka wartość, której nie posiadamy wszyscy, a z wartości której warto zdać sobie wreszcie sprawę.