Achilles i Hektor to dwie legendarne postaci, znane głównie z Iliady Homera, choć ten pierwszy ma swoje stałe miejsce w mitologii greckiej. Są to dwaj sławni wojownicy, odznaczający się odwagą, męstwem i nadludzkimi umiejętnościami walki, którzy w wyniku historycznego przypadku musieli stanąć przeciwko sobie.
Achilles jest chyba najbardziej znanym greckim wojownikiem. Jest to heros, półbóg, syn króla Peleusa oraz Tetydy, boginki morskiej. Opisywany jest jako mężczyzna piękny, o bardzo delikatnej i szlachetnej urodzie, zbliżonej wręcz do urody charakterystycznej dla kobiet. Ta cecha ułatwia jego matce ukrycie go wśród kobiet, kiedy pragnie uchronić syna przed uczestnictwem w wojnie. Mimo zwodniczej powierzchowności, Achilles był niezwykle silny i sprawny fizycznie. Kiedy był dzieckiem, Tetyda zanurzyła go w rzece Styks, co uformowało w nim odporność na ciosy i strzały, a także nieśmiertelność. Matka jednak trzymało go wówczas za piętę, która nie została zanurzona i stała się jedynym słabym punktem na ciele Achillesa, przez który później poniósł śmierć (dziś mianem „pięty Achillesa” określamy właśnie słaby punkt). Heros był najlepszym wojownikiem w czasie wojny trojańskiej. Według przepowiedni, Grecy nie byliby w stanie jej wygrać bez niego. Achilles był świadomy zarówno swoich umiejętności, jak i roli, którą odgrywał pod Troją, i nie bał się tego wykorzystywać. Kiedy król Agamemnon odbiera mu kochankę Bryzeidę, ten po prostu odmawia dalszej walki u boku armii greckiej, która z miejsca zaczyna przegrywać. Achilles jest więc postacią łatwo ulegającą skrajnym emocjom i nastrojom, jest kapryśny, pewny siebie i arogancki. Świadomość własnej siły i nieśmiertelności powoduje, że bohater jest zapatrzony w siebie, wszystko, co robi, jest obliczone na jego prywatny zysk, jest egoistą. Równie łatwo jak w samozachwyt, wpada w gniew, które jest zresztą punktem wyjściowym fabuły Iliady. Kiedy Hektor przez pomyłkę zabija jego umiłowanego przyjaciela, Patroklosa, Achilles wpada w szał. Sam wyrusza pod Troję, staje do walki z Hektorem, którego zabija i wbrew wcześniejszym prośbom zabitego, bezcześci jego zwłoki na oczach Trojańczyków. Jest więc bezwzględny i mściwy, co jednak przeplata się w tym przypadku z miłością do przyjaciela oraz okazaniem łaski, gdyż, kiedy gniew opada, heros pozwala się wzruszyć Priamowi, królowi Troi i ojcu Hektora, który prosi go o zwrócenie ciała syna. Achilles jest postacią niejednoznaczną. Z jednej strony to bardzo impulsywny i nie mający kontroli nad swoimi emocjami narcyz, na uwadze mający jedynie własną sławę, z drugiej – człowiek o wrażliwym sercu, zdolnym do wielkiej przyjaźni i miłości.
Hektor to największy spośród wojowników Troi. Homer przedstawia go jako postać idealną, wzorową, pozbawioną wad. Jest to bardzo dobrze zbudowany mężczyzna o męskich rysach twarzy. W wojnie trojańskiej wielokrotnie daje dowody swojego męstwa i odwagi. Jest świetnym żołnierzem. Ponadto charakteryzuje go szlachetność i mądrość. Jako jeden z niewielu nie popiera pomysłu wchodzenia w stan wojny z Grecją. Bardzo kocha swoją rodzinę, brata Parysa, ojca Priama i żonę Andromachę, a także syna. Jest patriotą o czym świadczy jego poświęcenie w walce. Hektor daje również dowód na to, że potrafi przełamać własny strach. Widać to w sytuacji, kiedy pod mury Troi przybywa gniewny Achilles i żąda honorowego pojedynku z nim. Hektor boi się stanąć przeciw półbogowi, ale w końcu zakłada zbroję i wychodzi do pojedynku, mimo że wie, że skończy się to dla niego śmiercią. Nawet w momencie, kiedy jest już ranny, nie ucieka, walczy do końca. Hektor gromadzi w sobie wszystkie pozytywne cechy, jakie powinien posiadać dobry żołnierz – jest świetnym wojownikiem, kochających mężem i ojcem, oddanym ojczyźnie obywatelem i szlachetnym i mężnym człowiekiem. W Iliadzie przedstawiony jest jako postać pozbawiona negatywnych cech charakteru.
Achilles i Hektor to postaci pod wieloma względami podobne. Obaj świetnie radzą sobie na polu walki, są świetnymi strategami i odważnymi mężczyznami. Obaj też, przynajmniej w pewnym stopniu są w stanie poświęcić się dla miłości czy przyjaźni. Pod równie wieloma względami, ci dwaj herosi się od siebie różnią. Podczas gdy Hektor całe serce wkłada w walkę za ojczyznę, Achilles myśli tylko o własnej sławie. Trojańczyk kieruje się mądrością i rozumem, jest racjonalnym dowódcą, Grek jest impulsywny, nie panuje nad swoimi emocjami, często biorą nad nim górę uczucia negatywne, jak np. gniew. Hektor jest honorowy – przed pojedynkiem obiecuje Achillesowi, że jeśli wygra zadba o honorowy pogrzeb oponenta. Achilles nie składa takiej przysięgi, a kiedy wygrywa, z zemsty i gniewu bezcześci zwłoki Hektora.