Historię mitycznego potopu zna chyba każdy, w dodatku od dziecka. Jest to jedna z najbardziej charakterystycznych opowieści, jakie zawarto w Starym Testamencie Pisma Świętego. Mało kto wie, że ta opowieść była znana już setki lat przed spisanie Starego Testamentu, a wersja, którą znamy dziś, jest tylko pewnym jej wariantem. Noe również miał kilka wersji samego siebie, w zależności od tego, w jakiej części świata opowiadany był mit o wielkim potopie, który nieomal zgładził całą ludzkość.
Spis treści
Historia Noego – streszczenie krótkie
Noe był jedynym bogobojnym człowiekiem na świecie, dlatego Bóg wybrał jego i jego rodzinę, by ocaleli z potopu, który miał zamiar spuścić na całą ludzkość za jej grzechy i wyuzdanie. Noe, według rozkazu Boga, zbudował arkę, w której schronił się on wraz z żoną, a także trzej jego synowie ze swoimi małżonkami. Później nadszedł potop, który zmiótł z powierzchni ziemi wszytko, co znajdowało się poza arką. Po czterdziestu dniach deszcz ustał, a Noe zaczął sprawdzać czy woda opada, wypuszczając ptaki. Któryś z kolei nie wrócił, a wkrótce potem arka osiadła na szczycie góry. Noe wraz z rodziną wyszedł na ląd i wypuścił z arki zwierzęta, by zaczęły rozmnażać się po świecie. Bóg zawarł wówczas przymierze z Noem, że nigdy więcej nie podniesie ręki na całą ludzkość. Na znak tego przymierza, Bóg dał ludziom tęczę.
Historia Noego – streszczenie szczegółowe
Ludzie mieszkający na ziemi byli źli i niegodni, w związku z czym Pan Bóg postanowił ich ukarać, usuwając niemal cały ich gatunek, a potem odbudowując go na nowo. Jedynym człowiekiem prawdziwie bogobojnym, który wierzył w Boga, kochał go i postępował zgodnie z jego prawami był Noe. To właśnie jemu objawił się Bóg i obwieścił, że ześle na ziemię wielki potop, z którego chce go uratować. Polecił mężczyźnie wybudowanie arki i wprowadzenie do niej po parze ze wszystkich zwierząt żyjących na ziemi, a także swojej żony, swoich synów i ich małżonek. Mieszkańcy arki bowiem stanowić mieli zalążek przyszłego życia na ziemi. Noe postąpił według przykazań Boga i zbudował arkę, a następnie zabrał do niej swoich najbliższych oraz zwierzęta. Rozpoczął się wielki potop, który trwał czterdzieści dni. Woda przykryła nawet czubki najwyższych gór. Noe co tydzień wypuszczał z arki ptaki, lecz zawsze wracały, co oznaczało, że znalazły suchego lądu. Po pewnym czasie wypuścił jednak synogarlicę, która wróciła na arkę z zieloną gałązką w dziobie. Po kolejnym tygodniu już nie wróciła. Arka osiadła na wysokiej górze, a Bóg powiedział Noemu, że wraz z rodziną i zwierzętami mogą już bezpiecznie wyjść na ląd. Poziom wód opadał i zwierzęta rozeszły się po świeci, by się rozmnażać. Noe wybudował wielki ołtarz i złożył Bogu ofiarę w podzięce za uratowanie go przed unicestwieniem. Bóg zawarł wówczas przymierze z Noem, w myśl którego już nigdy nie miał podjąć się tak drastycznych kar wobec ludzkości. Symbolem tego przymierza stała się tęcza.