Tak się jednak nie stało, a Werter został potężnie upokorzony, czego psychicznie nie był w stanie znieść. Ostatecznie podjął się dramatycznego kroku – próbował odebrać sobie życie strzelając sobie z rewolweru w skroń. Nie wytrzymał presji cierpienia emocjonalnego, jakie na niego spadło.
Powyższe przykłady pokazują dwie zupełnie przeciwne metody podejścia do cierpienia. Hiob pogodził się z nim i chwalił Boga, pomimo tego że ten pozwolił odebrać mu wszystko i pogrążyć go w chorobie. Za swoją pokorę i wiarę pomimo wszystko został później sowicie wynagrodzony. Werter swoje cierpienie poczytywał za koniec świata i nie wyobrażał sobie, by mógł żyć dalej, ponieważ jego męka wydawała się nie mieć końca. Jego przypadek zakończył się tragicznie. Finały obu historii pokazują nam, które podejście jest bardziej właściwe, którą drogą jeśli chodzi o podejście do cierpienia, opłaca się iść, a którą niekoniecznie.
