Wszystkie systemy wierzeń powstawały po to, by ułatwić człowiekowi rozumienie sensu jego egzystencji. Mitologie i religie różnią się od siebie, jednak mają pewne żelazne elementy, które muszą pojawić się w każdej z nich. Jednym z takich elementów jest na pewno wizja stworzenia świata.
Spis treści
Mit o powstaniu świata – streszczenie krótkie
Powstanie świata oraz jego pierwotne kształtowanie się, według mitologi greckiej, jest serią wojen konfliktów, brutalności ojców wobec dzieci i odwrotnie. Według Greków świat tworzył się w potwornych bólach. Zaczęło się od Chaosu, z którego wyłonili się Uranos i Gaja. Powołali oni na świat tytanów, cyklopów i sturękich, jednak ze względu na ich arogancję, zostali strąceni do Tartaru. Uranos został strącony z tronu przez jednego z tytanów, Kronosa. Ten związał się z Reją, która dała mu szóstkę dzieci. Kronos jednak połykał je ze strachu, że któreś z nich pozbawi go tronu. Dzięki Rei ocalał tylko Zeus, który dorósł na ziemi i postanowił zemścić się na ojcu. Reja podała Kronosowi środek na wymioty i zwrócił on połknięte wcześniej dzieci, czyli późniejszych bogów olimpijskich.
Zeus wraz ze swoim rodzeństwem stanął do walki z ojcem i innymi tytanami. Wojna nie mogła zostać rozstrzygnięta przez blisko dziesięć lat. Dopiero potem Zeus postanowił zwrócić się po pomoc do cyklopów, których najpierw uwolnił z Tartaru. Ci z wdzięczności stanęli po jego stronie i razem pokonali tytanów. Od tej pory ziemią i niebem władał Zeus i jego olimpijskie rodzeństwo.
Mit o powstaniu świata – streszczenie szczegółowe
Na początku stworzenia istniał tylko Chaos, czyli bezładna przestrzeń wypełniona potencjałem boskim. Z Chaosu wyłoniły się dwa pierwsze bóstwa: Uranos i Gaja, czyli Niebo i Ziemia. Z ich miłości urodzili się tytani, cyklopi i sturęcy – okrutne i nikczemne stwory, których Uranos bardzo szybko się wyrzekł i strącił ich do Tartaru – najgłębszej czeluści krainy umarłych.
Gaja sprzeciwiła mu się i namówiła najmłodszego tytana, Kronosa, by się zbuntował, a on zgodził się i podstępem napadł i okaleczył Uranosa. Sam zajął jego miejsce na tronie niebieskim. Kronos usłyszał jednak od Uranosa przepowiednię, że i jego strąci z tronu jego własny syn. By temu zapobiec, Kronos połykał wszystkie dzieci, które rodziła mu Reja. Przy najmłodszym dziecku, Zeusie, zbuntowała się i podała Kronosowi do połknięcia kamień. Zeusa natomiast umieściła na ziemi, gdzie dorastał pod opieką nimf. Gdy dorósł postanowił pokonać ojca. Reja podała Kronosowi środek powodujący wymioty, a tytan zwrócił wszystkie połknięte przez siebie dzieci. Zeus stanął na czele swojego rodzeństwa, Hadesa, Posejdona, Hery, Demeter i Hestii, by przeciwstawić się ojcu i innym okrutnym tytanom.
Zażarta wojna trwała dziesięć lat, aż w końcu Zeus postanowił uwolnić z Tartaru cyklopów. Ci z wdzięczności stanęli po jego stronie w wojnie. Tytani, nie mogąc wytrzymać przewagi po stronie Zeusa, przegrali wojnę, a na świecie zapanował ład. Ziemia powoli nabierała formy, jaką znamy dzisiaj. Bogowie osiedlili się na szczycie góry Olimp i każdy z nich stał się patronem innej dziedziny życia.