Mit o Demeter i Korze (Persefonie) to świetne zobrazowanie tego, do czego służyła religia ludziom żyjącym w starożytności. Wymyślaniem historii o bogach ludzie tłumaczyli sobie świat, który ich otaczał, a także zjawiska, które w nim zachodziły, a których nie rozumieli, w tym zjawiska przyrodnicze. Dziś posiadamy wiedzę przyrodniczą, która objaśnia dla nas wszystko, co widzimy na ziemi i na niebie. Pamiętać jednak należy, że kilka tysięcy lat temu, ludzie po prostu bali się natury, ponieważ nie rozumieli mechanizmów jej działania. By nieco oswoić tę kwestie – wymyślili mitologię.
Spis treści
Mit o Demeter i Korze – streszczenie krótkie
Demeter, bogini płodności, i jej córka Persefona, były ze sobą bardzo zżyte. Pewnego razu matka pozostawiła córkę na łące, by ta pobawiła się z nimfami. Nie wolno jej było tylko zrywać kwiatów narcyza. Takim właśnie kwiatem posłużył się władca świata umarłych, Hades, by zwabić do siebie Persefonę, w której był zakochany. Dziewczyna mimo zakazów matki, zerwała kwiat i wtedy spod ziemi wydostał się czarny rydwan, który porwał ją do Hadesa. Demeter wpadła w depresję i w przebraniu starej żebraczki szukała córki po ziemi, na którą spadła klęska nieurodzaju. Zeus zaniepokojony taką sytuacją, odnalazł Demeter i zawarł układ z Hadesem. Persefona miała przez trzy miesiące w roku przebywać z nim, a przez dziewięć z matką, tak, by Demeter mogła zadbać o plony na ziemi. W ten sposób został utworzony porządek pór roku.
Mit o Demeter i Korze – streszczenie szczegółowe
Demeter była boginią płodności i ludzie czcili ją mocno, by każdego roku zapewniała im obfite plony. Posiadała córkę, Korę, którą nazywano również Persefoną. Pewnego dnia Demeter pozostawiła córę samą pod opieką nimf, by ta mogła bawić się na polanie. Dostała tylko jeden zakaz – nie mogła zrywać kwiatów narcyza. Jednak podstępny bóg podziemi i świata umarłych dostrzegł Persefonę i zachwycił się jej urodą. Wyczarował wtedy pięknego narcyza, który wyrósł tuż pod jej stopami. Dziewczyna nie wytrzymała i zerwała go, a wtedy mroczny rydwan wynurzył się spod ziemi i porwał Persefonę w ciemne głębiny. Demeter dowiedziawszy się o zniknięciu córki, załamała się. Przestałą wypełniać swoje obowiązki i w przebraniu staruszki zstąpiła pośród ludzi, by poszukiwać ukochanej Persefony. Konsekwencją takiego zachowania bogini była całkowita katastrofa klimatyczna na ziemi. Nie chciała ona rodzić plonów, rozszalały się susze, powodzie i inne kataklizmy. Zaniepokojony Zeus dowiedział się, gdzie jest Persefona i zawarł z Hadesem układ. Przez dziewięć miesięcy w roku Kora miała pozostawać u matki, by ta mogła być spokojna i by ziemia mogła dawać ludziom plony potrzebne im do przeżycia. Na trzy miesiące Persefona miała zstępować do Hadesu, by spędzać czas u boku męża, który przywiązał ją do siebie częstując ją owocem granatu. Tak więc zostały ustanowione pory roku. Trzy miesiące wspólnego bytowania Demeter i Persefony to odpowiednio: wiosna – kiedy kobiety się spotykały i cieszyły się zaspokojeniem swojej tęsknoty; lato – kiedy ich radość osiągała pełnię; jesień – kiedy Demeter powoli zaczynała się smucić perspektywą utraty córki na kolejne miesiące; zima – gdy kobiety były rozdzielane a sama Demeter pogrążała się w smutku, co odbijało się echem w całej przyrodzie.