Przypowieść o synu marnotrawnym – problematyka
Treść Przypowieści o synu marnotrawnym od dawna służy jako jeden z najbardziej znanych i najbardziej uniwersalnych motywów w kulturze światowej, zwłaszcza w kręgu kultury judeochrześcijańskiej. W kilkunastu wersetach Pisma Świętego udało się bowiem zamknąć wiele wątków bliskich człowiekowi każdej epoki. Każdy z nas, w mniejszym lub większym stopniu, zmaga się w swoim życiu z chciwością, chęcią szybkiego i łatwego wzbogacenia się, poczuciem niesprawiedliwości i niezrozumienia świata, a przede wszystkim z potrzebą przebaczenia, miłosierdzia i opieki w momentach życiowej porażki. Dlatego też trudno się dziwić, że przypowieść ta od setek lat inspiruje twórców i artystów na całym świecie.
Motyw syna marnotrawnego stał się kanwą kilkudziesięciu obrazów (autorstwa takich malarzy jak m.in. Peter Paul Rubens, Hieronim Bosch czy Rembrandt van Rijn), wielu utworów z gatunku muzyki poważnej – kantat, oper i baletów (m.in. Sergiusz Prokofjew), a nawet wierszy i piosenek (Jacek Kaczmarski). Motyw ten był również na przestrzeni wielu lat eksplorowany przez literaturę, a także kinematografię. Sytuacja syna marnotrawnego bywała również inspiracją do wielu prac z dziedziny filozofii i teologii, które w znakomitej większości dotyczą problemu utraty i odzyskiwania godności przez człowieka każdych czasów. Określenie „syn marnotrawny” na stałe weszło do języka potocznego i oznacza osobę, która w nieprzemyślany i lekkomyślny sposób porywa się na rzeczy, których nie jest w stanie osiągnąć, w wyniku czego, zamiast zyskać, traci, co zmusza ją do skruchy i wywołuje potrzebę poproszenia o przebaczenie.