Utracone złudzenia jako źródło dramatu bohatera. Omów zagadnienie na podstawie „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Książę zobaczył, że nie jest ona jedyną, wyjątkową przedstawicielką swojego gatunku (jak utrzymywała), a także zrozumiał, że prawdziwa miłość powinna być relacją wzajemną, nie jednostronną. Było to da Księcia gorzką pigułką, ponieważ w ten sposób runął świat jego dziecięcych wyobrażeń, do których – jak każde zresztą dziecko – był mocno przywiązany. Postanowił jednak wrócić na swoją planetę i zmienić kształt swojej relacji z Różą, co można uznać za pozytywny skutek odebranej lekcji. Niestety nie wiemy, jak losy tej pary potoczyły się dalej. 

Rozwiane złudzenia, zwłaszcza te dziecięce i młodzieńcze, to zjawisko szalenie przykre i w złych warunkach bardzo niebezpieczne dla dalszego rozwoju osobowości. Jeśli jednak osoba, która takie złudzenia utraciła znajdzie odpowiednią pomoc, może obrócić całą sytuację na swoją korzyść i wyciągnąć z niej wnioski, które wzmocnią ja przed różnymi rozczarowaniami w przyszłości. Każde złudzenie – na co wskazuje sama nazwa – prędzej czy później się rozwieje. To jednak od nas zależy, w jaki sposób to odbierzemy i co z tym zrobimy w swoim dalszym życiu jako dorośli ludzie. 

Dodaj komentarz

x