Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Zarówno Winston Smith, jaki jego ukochana, Julia, żyli w opresyjnym systemie totalitarnym, który uniemożliwiał ludziom posiadanie prywatności, intymności, wolności. Dlatego też tak fascynujące były próby obojga bohaterów, by nawet w tak okrutnych realiach zachować choć cząstkę ludzkiej godności i niezależności.
Społeczeństwo przedstawione w Roku 1984 to społeczeństwo, które w ramach systemu totalitarnego uległo bardzo ścisłemu podziałowi, według funkcji pełnionych w państwie. Od tych, którzy pozostając w zasadzie niewidocznymi władali całą Oceanią, do najmniej istotnych obywateli, którzy mogli nawet nie być poddawani propagandzie, bo ich sprzeciw i tak nic by nie znaczył.
Nowomowa to pojęcie z pogranicza semantyki i filozofii, które stworzył George Orwell na potrzeby fabuły swojej powieści, pt. Rok 1984. Powieść opisuje system totalitarny, jaki panuje w Oceanii. Ustrój przenika do wszystkich obszarów życia człowieka, stara się nawet zmodyfikować język, jakim ten się posługuje.
O’Brien to czarny charakter w powieści Orwella. Jest wysoko postawionym dygnitarzem partyjnym. To dobrze zbudowany, przysadzisty mężczyzna, który przeszedł już granicę wieku średniego. Jest mało urodziwy i posiada wydatny, zwracający uwagę, orli nos.
Julia to główna postać kobieca w powieści George’a Orwella, pt. Rok 1984. Jest to dwudziestoparoletnia dziewczyna, która wyróżnia się swoją urodą, chociaż system zabrania jej podkreślania. Jest pokorną członkinią Partii i stosuje się pokornie do wszystkich wymogów i instrukcji życia według ideologii Wielkiego Brata.
Rok 1984 George’a Orwella to jedna z najważniejszych powieści XX wieku. Autor przewidział bowiem bardzo dokładnie sposób, w jaki przez najbliższych kilkadziesiąt lat funkcjonować będzie większość państw bloku komunistycznego, a niektóre z nich funkcjonują do dziś. Orwell opisać dramat życia w systemie totalitarnym z perspektywy jednostki, Winstona Smitha, człowieka w zasadzie nie wyróżniającego się niczym, przez co każdy z nas może odnaleźć w nim cząstkę siebie.
Głównym wątkiem Opowieści wigilijnej Charlesa Dickensa jest przemiana głównego bohatera, Ebenezera Scrooge’a. Następuje ona pod wpływem odwiedzin czterech duchów, które na różnych płaszczyznach tłumaczą mu, dlaczego żyje w niewłaściwy sposób, oraz jakie mogą być konsekwencje, jeśli nie zmieni swojego postępowania.
Spór o prawo do zamku toczy się w dramacie autorstwa polskiego romantycznego komediopisarza i poety, Aleksandra Fredry, pomiędzy dwoma głównymi bohaterami: Rejentem Milczkiem i Cześnikiem Maciejem Raptusiewiczem.
Istnieje powiedzenie, według którego „dopóki walczysz – jesteś zwycięzcą”. Oznacza ono, że niezależnie od tego, w jak ciężkiej sytuacji się znaleźliśmy, nigdy nie powinniśmy rezygnować z walki, ponieważ zawsze szala zwycięstwa może obrócić się na naszą stronę. W swojej pracy postaram się udowodnić, że warto podejmować walkę nawet wtedy, gdy jesteśmy pewni, że nie skończy się ona dla nas zwycięstwem.
Otaczający nas świat ma wiele twarzy. Niestety coraz częściej mamy do czynienia z tą negatywną. Codziennie w wiadomościach można usłyszeć o wypadkach, katastrofach i przestępstwach, które odkrywają naprawdę mroczną stronę człowieczeństwa. Jednak czasem zapominamy, że już wcześniej dawała ona o sobie znać, np. podczas II wojny światowej.
Postać jakiegokolwiek Boga to kwestia sporna odkąd tylko człowiek zaczął zastanawiać się nad kwestiami życia po śmierci, nieskończoności, czy zbawienia. Bóg i wiara w niego przybierała już najróżniejsze formy i kształty. Do dzisiaj jednak w niektórych miejscach świata trwają wojny na tle wyznaniowym właśnie. Święte księgi różnych religii opisują różne możliwości podejścia człowieka do kwestii Boga, zarówno te pożądane, jak i niezbyt właściwe.
Nieszczęścia dotykają nie tylko pojedynczych ludzi, lecz także całe zbiorowości, np. narody, o czym ludzkość przekonała się w bardzo brutalny sposób przez wojny światowe XX wieku. Okazuje się, że społeczności dotknięte wydarzeniami tragicznymi zachowują się w bardzo zbliżony sposób do tego, jak reagują na takie chwile jednostki. Większość sztuki i literatury światowej dotyczy właśnie problemu cierpienia oraz tego, jak wpływa na nasze życie i życie zbiorowości, w której funkcjonujemy.