Napisz opowiadanie o spotkaniu z jednym z bohaterów wybranej lektury obowiązkowej. Wspólna przygoda skłoniła Cię do refleksji, że warto było przenieść się do świata przedstawionego tej lektury. Wypracowanie powinno dowodzić, że dobrze znasz wybraną lekturę obowiązkową

Kiedy otworzyłem oczy, nie mogłem uwierzyć w to, co zobaczyłem. Szczerze mówiąc, wcześniej w ogóle nie wierzyłem w to, że maszyna do przenoszenia się w baśniowe światy zadziała. Myślałem, że nagroda za wygraną w konkursie będzie czysto symboliczna, a tymczasem…

Napisz przemówienie skierowane do koleżanek i kolegów, w którym przekonasz słuchaczy, że książki mogą być źródłem mądrości. W wypracowaniu odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej oraz innego utworu literackiego i wykaż, że ich przeczytanie może uczynić czytelnika mądrzejszym.

Chciałbym w swoim krótkim wystąpieniu zwrócić Waszą uwagę na pewną dosyć drażliwą kwestię. W ostatnim czasie bowiem nasza szkolna biblioteka podała statystyki, według których drastycznie spadła ilość wypożyczanych przez nas książek w ciągu ostatnich kilku miesięcy roku szkolnego.

Napisz rozprawkę, w której rozważysz, czy w relacjach międzyludzkich lepiej kierować się sercem czy rozumem. W argumentacji odwołaj się do lektury obowiązkowej oraz do innego utworu literackiego.

Nie ulega wątpliwości, że człowiek jest „zwierzęciem stadnym”. Potrzebujemy innych ludzi, byśmy nie byli samotni, by miał kto nam pomóc w trudnych chwilach, by dzielić z kimś szczęście, by w końcu móc czuć, że przynależy się do jakiejś grupy i jest się przez nią akceptowanym.

Martyrologia w III części Dziadów

Martyrologia to, najprościej rzecz ujmując, historia cierpienia. Termin ten używany jest jednak najczęściej wobec cierpienia zbiorowego, np. ogólnonarodowego. Znane jest sformułowanie „martyrologia polska”, które odnosi się do wieloletnich nieszczęść i katastrof, które spotykały naród polski począwszy od momentu rozbiorów.

Sen Senatora – streszczenie i interpretacja

Postać Senatora Nowosilcowa z Dziadów cz. III Adama Mickiewicza jest postacią historyczną. Był to urzędnik rosyjski, któremu sam car powierzył zwierzchność nad ziemiami polskimi, zwłaszcza zaś nad Litwą. W oczach opinii publicznej stał się więc on sumą zła i nikczemności, jaka spotykała uciśniony naród polski w pierwszych dekadach XIX wieku.

Widzenie ks. Piotra z Dziadów cz. III – interpretacja

Widzenie Księdza Piotra to jedna z najważniejszych scen dramatu Dziady cz. III Adama Mickiewicza. Krystalizuje się w niej bowiem koncepcja narodu Polskiego jako „Chrystusa narodów”, który ma cierpieć i umrzeć, a następnie zmartwychwstać, by odkupić inne nacje.

Mała improwizacja – interpretacja

Mała improwizacja to fragment monologu Konrada, głównego bohatera Dziadów cz. III Adama Mickiewicza. Jest to dosyć krótka kwestia, która jest jednak bardzo istotna w szerszym kontekście, ponieważ sygnalizuje nadchodzącą Wielką Improwizację, która stanowi z kolei absolutny fundament nie tylko dramatu Mickiewicza, lecz także dużej części ideologii filozoficznej romantyzmu polskiego.

Historia Cichowskiego z Dziadów cz. III – streszczenie

Opowieść o Cichowskim to jedno z najbardziej wstrząsających świadectw zbrodni carskiej Rosji, jakie dokonywane były na Polakach w trakcie zaboru. Dramat pojedynczego człowieka odzwierciedla bowiem los tysięcy innych ludzi, którzy zostali skrzywdzeni przez aparat opresji zaborcy.

Dziady cz. III – motywy literackie

Dziady cz. III to jedno z najsłynniejszych dzieł Adama Mickiewicza. Dramat ten ukazał się w 1832 roku i stanowił kontynuację poprzednich części dramatu sprzed niemal dekady. Część trzecia zyskała jednak największą popularność za sprawą poruszenia w nim bolesnej kwestii zaborów Polski, a także dzięki niezwykłej kreacji głównego bohatera – Konrada.

Prometeizm i mesjanizm w Dziadach

Prometeizm i mesjanizm to dwa terminy, które bardzo często przewijają się w interpretacji najwybitniejszego polskiego dramatu romantycznego, czyli Dziadów cz. III Adama Mickiewicza. Są to sformułowania określające zjawiska charakterystyczne nie tylko dla tego dzieła, a nawet nie tylko dla tego autora, ale występujące szerzej i w różnych kontekstach.