Zinterpretuj.pl

Praca i życie każdego chłopa od zawsze nierozerwalnie związana była z posiadaną przez niego ziemią. Z biegiem pokoleń, z przekazywaniem jej z ojca na syna i z dziada na wnuka, zyskiwała ona coraz większy mir, aż w końcu stała się wartością immanentną.

Chłopi Władysława Reymonta powstawali w epoce modernistycznej, która charakteryzowała się bardzo specyficznymi trendami w sztuce, zwłaszcza w literaturze. Za wartościową literaturę uważano taką, która ukazuje świat takim, jakim widzi go autor.

Hanka i Jagna to dwie młode kobiety żyjące we wsi Lipce. Mimo zbliżonego wieku bardzo mocno się od siebie różnią, co jest spowodowane zróżnicowaniem warunków, w których przyszło im żyć.

Polska wieś o zawsze słynie z ogromnego szacunku wobec tradycji i obyczajów przekazywanych z ojca na syna od pokoleń. Takiemu trybowi życia sprzyjało oddalenie od wielkich ośrodków miejskich, ich szybkiego tempa życia i podatności na zagraniczne mody.

Jest wiele przysłów dotyczących roli pracy w życiu człowieka. Ze wszystkich jednak jasno wynika, że jest ona czymś dla człowieka niezbędnym. Nie tylko ze względu na korzyści materialne, jakie z niej płyną, lecz przede wszystkim na to, że wysiłek uczy człowieka pokory i szacunku wobec świata i drugiego człowieka.

Każdy z nas chyba w pewnym momencie swojego życia, rozmyśla nad sensem egzystencji. Jaki jest sens istnienia? Jak żyć dobrze i porządnie? Czy da się uniknąć przemijania?

Śmierć jest finałem życia każdego człowieka, niezależnie od tego gdzie się urodził oraz w jakich czasach żył. Najwięksi filozofowie od tysięcy lat łamią sobie głowy nad zagadką tego, co czeka nas po zakończeniu ziemskiego życia.

Jednym z głównych wątków Chłopów Władysława Reymonta jest charakterystyka społeczności wsi polskiej jako bardzo silnie hermetycznej grupy, która – gdy zachodzi taka potrzeba, lub okoliczności – staje się niemal jednym organizmem o sile nieznoszącej sprzeciwu. 

Konflikty pokoleń istnieją chyba tak długo, jak istnieje rodzaj ludzki. Starski patrzą na świat inaczej niż młodzi. Ci drudzy poznają życie, są ambitni, silni, otwarci i chętni, by czerpać z życia pełnymi garściami, choć nieraz bywają naiwni i brak im doświadczenia.

Rozwinięcie się miast i napływ ludności w okolice coraz lepiej zurbanizowane przyczyniły się do zwiększenia anonimowości jednostki. To z kolei zaowocowało zatraceniem pewnych form potwierdzania swojej tożsamości, charakterystycznych dla mniejszych społeczności, których członkowie znają się nawzajem.

Chłopi to powieść, która bardzo wnikliwie opisuje tryb życia nie tylko tytułowych mieszkańców polskiej wsi, lecz także społeczności wiejskiej, jako całości. Była ona bowiem skonsolidowaną całością, która posiadała wspólny mianownik w postaci obyczajów kultywowanych na tych ziemiach od wielu pokoleń.