Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Każda bajka musi mieć swoje fantastyczne i niestworzone postaci. Ktoś mógłby powiedzieć, że w Akademii Pana Kleksa Jana Brzechwy już sam tytułowy bohater jest kimś takim, jednakże warto zagłębić się w tę powieść jeszcze odrobinę mocniej i zrozumieć kim był na przykład Szpak Mateusz.
Adaś Niezgódka to główny bohater powieści Jana Brzechwy, pt. Akademia Pana Kleksa. Jest to młody chłopiec, który trafia do tej szkoły, by stał się nieco bardziej rozgarnięty, gdyż do tej pory średnio sobie radził w życiu i w szkole.
Ambroży Kleks, tytułowy bohater Akademii Pana Kleksa autorstwa Jana Brzechwy,to chyba jeden z najbardziej charakterystycznych bohaterów literatury dziecięcej i młodzieżowej w Polsce. Ta niezwykle barwna postać wpisała się na stałe w rodzimą popkulturę nie tylko za sprawą wybitnej i niesamowitej powieści Jana Brzechwy, lecz także dzięki jej ekranizacji i brawurowej kreacji filmowej, w której w postać ekscentrycznego profesora znakomicie wcielił się wybitny polski aktor Piotr Fronczewski.
Istnieje wiele wybitnych przykładów na to, że przyroda potrafi być równoprawnym bohaterem utworu artystycznego, obrazu, filmu, dzieła literackiego. Również w literaturze polskiej ten motyw jest znany, bo kto z nas nie słyszał o słynnych „opisach przyrody” w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza, czy w powieści Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej?
Dom to najbezpieczniejsza, najbardziej komfortowa przestrzeń, jaka jest nam dana. To gniazdo, ostoja, to tam nabieramy sił, odpoczywamy, bawimy się, uczymy, żyjemy. Toteż każdy powrót do domu, z samej zasady powinien być wydarzeniem szczęśliwym.
Sonet „Smutek twórcy”, autorstwa Leopolda Staffa, pochodzi z tomiku „Uśmiechy godzin”, wydanego w 1922 roku w Warszawie. Staff, słynął nie tylko z pisania pięknej poezji, ale także utworów dramatycznych. Zarówno w liryce jak i dramatach, poruszał podobne tematy i problemy. W swojej twórczości często skupiał się na stosunku rzeczywistości do marzeń.
Żyjąc i funkcjonując w społeczeństwie jesteśmy na każdym kroku zmuszani do wpasowywania się w różnego rodzaju trendy, zwyczaje i konwenanse, zwłaszcza, gdy wchodzimy w interakcje z innymi ludźmi. Obowiązuje nas to w szkole, w urzędach, w pracy, w kawiarniach – w zasadzie wszędzie oprócz zacisza naszych domów.
Góry inspirują poetów od setek lat, wszystkim nam dobrze znana jest choćby scena przemiany Kordiana na szczycie Mont Blanc. W polskiej poezji Młodej Polski silny był także nurt tatrzański, którego twórcy (m.in. Jan Kasprowicz) wyrażali zachwyt nad piękną przyrodą w polskich górach.
Leopold Staff to poeta tworzący w okresie, gdy wielu twórców opisywało wiejskie życie jako sielskie i malownicze. Poeta, poprzez utwór „Gęsiarka”, obnaża wszelkie problemy polskiej wsi, na których inni artyści nie skupiali swojej uwagi. Wiejskie społeczeństwo przedstawia z całą gamą jego trudności oraz wszechobecną biedą, dzięki czemu obraz wsi staje się prawdziwy.
Bolesław Leśmian kojarzony jest z młodopolskim stylem tworzenia, a jego umiejętności zostały dostrzeżone jeszcze za jego życia. O Leśmianie głównie mówi się w kontekście erotycznej liryki, opisów przyrody czy refleksji filozoficznych czy metafizycznych.
Zbigniew Herbert to jeden z najbardziej znanych polskich poetów tworzących w czasach PRL-u. Uhonorowano go wieloma nagrodami literackimi, a przez jakiś czas mówiono o nim jako o potencjalnym zdobywcy tej najważniejszej – Nagrody Nobla.
Wiersz “Campo di Fiori” powstał jeszcze w trakcie wojny, w okupowanej przez nazistów Warszawie, w 1943 roku, gdy w getcie wybuchło powstanie.