Interpretacje wierszy i materiały do nauki
„Wyznanie ” Czesława Miłosza to literacka spowiedź poety przed Bogiem, próba spojrzenia na siebie i swą twórczość z dystansu. Wiersz powstał w 1986 roku, w czasach pobytu Miłosza w Stanach Zjednoczonych, sześć lat po uhonorowaniu poety literacką Nagrodą Nobla.
Wiersz Ewy Lipskiej „Odwaga” znalazł się w składzie tomiku „Czytnik linii popularnych” wydanego w Krakowie w 2015 roku. Tematem wiersza jest odwaga. Autorka analizuje postawy i zachowania ludzi pokolenia powojennego, ukazuje, jak ewoluują one na przestrzeni czasu.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to dramat mieszczący w sobie wiele wątków, tematów, problemów i zagadnień. Utwór posiada dwóch bohaterów zbiorowych, chłopów i inteligencję, których wzajemna relacja naznaczona jest i determinowana przez stulecia, w czasie których żadna ze stron nie dążyła do porozumienia.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to utwór tematycznie zakrojony na bardzo szeroką skalę. Rozmawiając o tym dramacie przywykliśmy do ograniczania się do kwestii patriotycznych, a przecież dzieło to jest ogromną panoramą społeczną, z którą pod tym względem najprawdopodobniej wygrywa tylko Lalka Bolesława Prusa.
Wesele Stanisława Wyspiańskiego to dramat, który należy do absolutnego kanonu literatury polskiej. Najczęściej mówi się o nim, jako dziele głęboko patriotycznym lub jako przykładzie modernistycznego dramatu symbolicznego.
Utwór Stanisława Grochowiaka „Do S…” znalazł się w składzie tomiku poetyckiego Nie było lata”, wydanego w 1969 roku Warszawie. Tematem wiersza jest bunt. Bunt przeciw złu, przeciw konformistycznej postawie zgadzania się na wszystko, bunt w obronie wyznawanych przez siebie wartości.
Wiersz Ernesta Brylla [„Bądźmy dla siebie bliscy bo nas rozdzielają”] został napisany w 1985 roku podczas pobytu poety na emigracji w Londynie. Podmiot liryczny można utożsamić z autorem, apeluje on o bliskość i serdeczność w kontaktach międzyludzkich.
Wernyhora to jedna ze Zjaw, które pojawiają się na przyjęciu w podkrakowskich Bronowicach w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. To legendarna postać, która obecna była od dziesiątek lat w podaniach polskich, białoruskich i ukraińskich, a pierwszy raz w świat literatury wprowadził ją sam Juliusz Słowacki w Śnie srebrnym Salomei. Pojawienie się postaci takiego kalibru na kartach dramatu Wyspiańskiego robi więc ogromne wrażenie po dziś dzień.
Stańczyk to jedna z fantastycznych postaci, które pojawiają się w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. Jest to jedna ze Zjaw, które objawiają się weselnikom w wyniku rzucenia na nich czaru przez Chochoła. Stańczyk jednak to postać historyczna, która nie tylko utrwaliła się w świadomości Polaków, lecz istniała naprawdę i naprawdę miała wpływ na dzieje naszego kraju, przez co zapisała się na kartach historii.
Jeśli dzisiaj rozmawia się o Weselu Stanisława Wyspiańskiego, to chyba pierwszą postacią, która przychodzi rozmówcom na myśl jako ilustracja tego dramatu, jest właśnie Chochoł. Najbardziej tajemniczy i najbardziej niejednoznaczny, a jednocześnie najbardziej charakterystyczny bohater sztuki.
Na polskiej wsi postać księdza proboszcza była postacią najważniejszą, często cieszącą się dużo większym szacunkiem i autorytetem niż administracyjni włodarze. Nie dziwi więc, że i w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, którego akcja odbywa się przecież w podkrakowskich Bronowicach, księdza zabraknąć nie mogło.
Wiersz Ewy Lipskiej „Tak samo” ukazał się w 2005 roku w tomiku „Wiersze wybrane”. Utwór … Czytaj dalej