Dziennikarz (Wesele) – charakterystyka

Dziennikarz jest to jedna z głównych postaci dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt. Wesele. Jest to typowy przedstawiciel mieszczańskiej inteligencji. Z jednej strony oczytany, obyty i inteligentny, z drugiej człowiek słabego charakteru, egoista i ignorant, który pod względem duchowym bardzo łatwo daje za wygraną. Kolejny przykład na to, jak bardzo potomkowie dawnej szlachty nie radzili sobie z odpowiedzialnością, jaką jest pełnienie przewodniej funkcji narodu, do którego pretendowali.  

Wspomnienia – interpretacja

Utwór Wspomnienia Adama Zagajewskiego to krótki utwór poświęcony ludzkiej pamięci. Zagajewski jeszcze raz pochyla się w nim nad tym, co ulotne i stara zastanowić nad znaczeniem wspomnień. Jak interpretować jego słowa i co rozumieć przez liczne użyte w tekście metafory?

Gospodyni (Wesele) – charakterystyka

W postaci Gospodyni z Wesela Stanisława Wyspiańskiego, badacze dopatrują się pierwowzoru Anny Mikołajczykówny, żony Włodzimierza Tetmajera i siostry Panny Młodej. Jest to bohaterka, którą można odbierać bardzo różnie w zależności od punktu widzenia, albo jako waleczną opiekunkę i strażniczkę bezpieczeństwa własnej rodziny, albo jako kobietę o zaściankowej świadomości politycznej i społecznej, przez którą zapał powstańczy zostaje stłumiony w zarodku. 

Nowe doświadczenia – interpretacja

Wiersz Nowe doświadczenia wybitnego, nieżyjącego już polskiego poety Adama Zagajewskiego, to jeden z przykładów znakomitego wykorzystania skromnych środków stylistycznych. Treść góruje tu nad formą, a każde słowo ma znaczenie. Co jednak dokładnie wiadomo o utworze i jak go interpretować?

Posępny las – interpretacja

Stanisław Korab-Brzozowski uznawany jest za jednego z najbardziej czołowych przedstawicieli polskiego dekadentyzmu. Jednym z jego ciekawszych utworów jest ten zatytułowany „Posępny las”.

Próżnia – interpretacja

Wiersz “Próżnia” Stanisława Korab-Brzozowskiego powstał pod koniec XIX wieku, w 1899 roku i tym samym zalicza się on do literatury fin de siècle’u i Młodej Polski. Powstające wówczas w Polsce utwory charakteryzowały się pesymistycznymi wizjami końca wieku, brakiem nadziei i dekadentyzmem. Twórczość Korab-Brzozowskiego wpisuje się w te założenia, a sam poeta w 1901 roku popełnił samobójstwo. 

Chłopi w Chłopach Reymonta i Weselu Wyspiańskiego – porównanie postaw

Początek XX wieku w sztuce i literaturze to istny wulkan różnego rodzaju trendów, mód i konwencji. W Polsce bardzo dużym zainteresowaniem w modernizmie cieszył się świat wsi i żyjących na niej chłopów. Była to dla jednych fascynacja czysto estetyczna, dla innych bardziej uniwersalna i ważniejsza. Bardzo dobrymi przykładami tzw. „chłopomanii” są dzieła dwóch wybitnych polskich twórców tamtego okresu – Stanisława Wyspiańskiego (Wesele) i Władysława Reymonta (Chłopi). 

Ojczyzna chochołów – interpretacja

Wiersz pt. „Ojczyzna chochołów” pochodzi z wydanego 1936 tomu poezji „Wolność tragiczna” Kazimierza Wierzyńskiego.  Utwór przesycony dużą dozą tragizmu, opisuje sytuację w Polsce w okresie międzywojennym. Autor dosadnie opisuje wygląd kraju po I wojnie światowej, ubóstwo , sytuację chłopów i polskiej wsi.

Strój – interpretacja

Bolesław Leśmian to jeden z czołowych przedstawicieli poezji polskiej dwudziestolecia międzywojennego. Jak się jednak okazuje, nie wszystkie jego utwory są powszechnie znane. Za jeden z tych bardziej tajemniczych uznaje się „Strój”.

Schyłek wieku – interpretacja

Tytuł wiersza przywołuje na myśl charakterystyczny dla schyłku XIX wieku dekadentyzm, pesymizm, sceptycyzm, poczucie głębokie­go kryzysu wszelkich wartości i odrzucenie religii. Chociaż poetka wyraźnie umieszcza się na pozycji agnostycyzmu, pokazuje powtarzalność planów działania i słabą ich realizację oraz odwieczny brak odpowiedzi na zasadnicze pytania dręczące człowieka, stwierdza, że stale są one stawiane, odnawiane, ciągle istotne i prowokujące do poszukiwań. System wiersza wolnego o dużym zróżnicowaniu długości wersów potęguje dramatyzm ludzi schyłku dwudziestego wieku.

Chocholi taniec i jego symbolika w Weselu

Chyba każdy człowiek, który miał choćby pobieżny kontakt z historią literatury polskiej, słyszał o „chocholim tańcu” pochodzącym z Wesela Stanisława Wyspiańskiego. Samo sformułowanie weszło do języka potocznego i z powodzeniem funkcjonuje w nim do dziś. Warto więc dowiedzieć się, skąd się wzięło, ponieważ jego początek leży w jednej z najbardziej legendarnych scen w polskim dramacie. 

Artyzm Wesela Stanisława Wyspiańskiego

Dyskutując dzisiaj o Weselu Stanisława Wyspiańskiego, najczęściej mówi się o nieprawdopodobnym oddziaływaniu społecznym, jakie osiągnął ów dramat. Ta właściwość dzieła wydaje się wręcz przesłaniać inne jego cechy, które nie są przecież mniej ważne, jeśli mówimy o dziele sztuki. Dużo rzadziej mówi się o czysto artystycznych zaletach Wesela, a przecież to właśnie te zalety w dużej mierze decydują o tym, czy dzieło przechodzi do historii sztuki.