Interpretacje wierszy i materiały do nauki
„Spróbuj opiewać okaleczony świat” Adama Zagajewskiego to wiersz z tomu „Anteny”. Po raz pierwszy opublikowany został w „Zeszytach Literackich” w 2000 roku. Tydzień po ataku na World Trade Center z 11 września 2001 roku ukazał się w „The New Yorker”.
Joseph Conrad pisarz polskiego pochodzenia, znany zarówno w kraju jak i za granicą z wielu dzieł napisanych w języku angielskim. Jego książki pojawiają się niemal na każdej liście największych dzieł literatury światowej.
Jedną z drugoplanowych postaci w Weselu Stanisława Wyspiańskiego był Żyd. Bohater ten służy przede wszystkim za uzupełnienie wielobarwnego i zróżnicowanego pejzażu ludzkiego polskiej wsi, gdyż Żydzi byli niegdyś jej stałym elementem. Wyspiański przy pomocy tej postaci przedstawia również pewien stereotyp postrzegania Żydów przez Polaków, a także pokazuje, jak naprawdę wyglądało funkcjonowanie przedstawiciela narodu żydowskiego w Polsce przełomu XIX i XX wieku.
„Tren XVIII” to przedostatni utwór cyklu Jana Kochanowskiego. Widać już całkowitą chęć powrotu do Boga, jest gotowy na zmianę swojego zrujnowanego po śmierci Urszulki światopoglądu i sposobu postrzegania rzeczywistości. Wiersz można uznać za wyjątkowy, ponieważ ukazuje osobistą rozmowę autora z Bogiem.
Rachela nie należy do postaci pierwszoplanowych w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, ale jej wpływ na rozwój fabuły jest niebagatelny. To właśnie w trakcie jej niezobowiązującego flirtu z Poetą pojawia się pomysł, by na bronowickie wesele zaprosić Chochoła, co w konsekwencji doprowadza do pojawienia się Zjaw i tego, że noc przybrała bardzo niefortunny obrót.
Dziennikarz jest to jedna z głównych postaci dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt. Wesele. Jest to typowy przedstawiciel mieszczańskiej inteligencji. Z jednej strony oczytany, obyty i inteligentny, z drugiej człowiek słabego charakteru, egoista i ignorant, który pod względem duchowym bardzo łatwo daje za wygraną. Kolejny przykład na to, jak bardzo potomkowie dawnej szlachty nie radzili sobie z odpowiedzialnością, jaką jest pełnienie przewodniej funkcji narodu, do którego pretendowali.
Utwór Wspomnienia Adama Zagajewskiego to krótki utwór poświęcony ludzkiej pamięci. Zagajewski jeszcze raz pochyla się w nim nad tym, co ulotne i stara zastanowić nad znaczeniem wspomnień. Jak interpretować jego słowa i co rozumieć przez liczne użyte w tekście metafory?
W postaci Gospodyni z Wesela Stanisława Wyspiańskiego, badacze dopatrują się pierwowzoru Anny Mikołajczykówny, żony Włodzimierza Tetmajera i siostry Panny Młodej. Jest to bohaterka, którą można odbierać bardzo różnie w zależności od punktu widzenia, albo jako waleczną opiekunkę i strażniczkę bezpieczeństwa własnej rodziny, albo jako kobietę o zaściankowej świadomości politycznej i społecznej, przez którą zapał powstańczy zostaje stłumiony w zarodku.
Wiersz Nowe doświadczenia wybitnego, nieżyjącego już polskiego poety Adama Zagajewskiego, to jeden z przykładów znakomitego wykorzystania skromnych środków stylistycznych. Treść góruje tu nad formą, a każde słowo ma znaczenie. Co jednak dokładnie wiadomo o utworze i jak go interpretować?
Stanisław Korab-Brzozowski uznawany jest za jednego z najbardziej czołowych przedstawicieli polskiego dekadentyzmu. Jednym z jego ciekawszych utworów jest ten zatytułowany „Posępny las”.
Wiersz “Próżnia” Stanisława Korab-Brzozowskiego powstał pod koniec XIX wieku, w 1899 roku i tym samym zalicza się on do literatury fin de siècle’u i Młodej Polski. Powstające wówczas w Polsce utwory charakteryzowały się pesymistycznymi wizjami końca wieku, brakiem nadziei i dekadentyzmem. Twórczość Korab-Brzozowskiego wpisuje się w te założenia, a sam poeta w 1901 roku popełnił samobójstwo.
Początek XX wieku w sztuce i literaturze to istny wulkan różnego rodzaju trendów, mód i konwencji. W Polsce bardzo dużym zainteresowaniem w modernizmie cieszył się świat wsi i żyjących na niej chłopów. Była to dla jednych fascynacja czysto estetyczna, dla innych bardziej uniwersalna i ważniejsza. Bardzo dobrymi przykładami tzw. „chłopomanii” są dzieła dwóch wybitnych polskich twórców tamtego okresu – Stanisława Wyspiańskiego (Wesele) i Władysława Reymonta (Chłopi).