Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Utwór Joanny Kulmowej „Co to jest radość?” przedstawia wdzięczność podmiotu lirycznego wobec świata. Poetka w utworze próbuje odpowiedzieć na tytułowe pytanie. Radość utożsamiona jest głównie z codziennością, małymi rzeczami, które otaczają nas każdego dnia.
Ród Billewiczów to jedna z najważniejszych rodzin szlacheckich, które pojawiają się na kartach Potopu Henryka Sienkiewicza. Nazwisko to nosi bowiem m.in. Oleńka, główna bohaterka powieści, ukochana Andrzeja Kmicica, który dzięki miłości do niej zmienia się z pospolitego warchoła w patriotę i człowieka dojrzałego, a nawet w bohatera. Z tego rodu pochodzi również pan Tomasz, opiekun Oleńki.
Sienkiewiczowski Skrzetuski to postać występująca w dwóch częściach trylogii: Ogniem i mieczem oraz w Potopie, przy czym o ile jest głównym bohaterem pierwszej z powieści, o tyle w drugiej pojawia się w zasadzie epizodycznie. Mimo to bardzo wyraźnie widać, jak szlachetnym i odważnym jest rycerzem.
Utwór „Albatros” Charlesa Baudelaire’a ukazał się w zbiorze „Kwiaty zła”, który został wydany w 1857 roku. Autor wykorzystał motyw poety-ptaka, znany z horacjańskiej twórczości. Artysta porównuje się do albatrosa, który wygląda na niebie majestatycznie, jednak na ziemi jest bardzo niezdarny.
Głównym i tytułowym bohaterem dramatu Szekspira jest Makbet. Dowodzi wojskiem w wojnie szkocko-norweskiej. Jest wasalem i kuzynem króla Dunkana. Mieszka na zamku w Inverness. Jego żona to bezwzględna Lady Makbet. Makbet to postać dynamiczna, która zmienia się pod wpływem wydarzeń, przedstawionych w dramacie.
„Ja, kiedy usta” to utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który ukazał się w tomie „Poezje. Seria pierwsza” z 1891 roku. Wiersz jest odważnym erotykiem, w którym miłość jest sprowadzona do strefy cielesnej, a nie duchowej, jak we wcześniejszych epokach.
Utwór „Odys” Leopolda Staffa zrodził się z fascynacji bohaterem eposu „Odyseja”. Dzieło Homera opowiada o pełnym przygód powrocie Odyseusza do Itaki. To właśnie podróż mitycznego wędrowca zainspirowała Staffa do napisania wiersza, podnoszącego na duchu zagubione jednostki. Poeta często w swoich utworach odnosi się do myśli starożytnej, dzieląc się z odbiorcą unikalną mądrością życiową.
„Widok ze Świdnicy do Doliny Wierchcichej” Kazimierza Przerwy-Tetmajera został wydany w 1894 roku w tomiku poezji „Poezje. Seria druga”. Należy do cyklu „Z Tatr” i opisuje górski krajobraz wraz z refleksjami podmiotu lirycznego, związanymi z pieszymi wędrówkami i obserwacją przyrody.
Książę Janusz Radziwiłł to postać pojawiająca się w Potopie Henryka Sienkiewicza, chociaż nie jest to charakter przez niego wymyślony. Janusz Radziwiłł istniał naprawdę i naprawdę był jednym z największych zdrajców Rzeczypospolitej w czasie potopu szwedzkiego. Sylwetka księcia została sportretowana w sposób bardzo zbliżony do historycznej rzeczywistości.
Książę Bogusław Radziwiłł to w Potopie Sienkiewicza przedstawiciel jednej z najbardziej znanych rodzin magnackich Rzeczypospolitej. Jest to poznać wieloznaczna, niejednorodna, w wielu miejscach wręcz sprzeczna. To bohater zdecydowanie negatywny, jednak trudno mu odmówić oryginalności, zwłaszcza na tle innych bohaterów trylogii, zawsze jednoznacznie złych albo dobrych i w taki też sposób kreowanych przez autora.
Michał Wołodyjowski to jedna z głównych postaci trylogii Henryka Sienkiewicza. W pamięci czytelników ostał się jako wzór patrioty, niezrównany szermierz oraz człowiek, który dla dobra ojczyzny jest gotowy do największych poświęceń.
Jan Onufry Zagłoba to postać, która swoją obecnością spaja wszystkie trzy części trylogii Henryka Sienkiewicza. Jest to bohater, którego można uznać za stereotypowy obraz polskiego szlachcica, zarówno w dobrym, jak i złym znaczeniu tego sformułowania. Autentyzmu Zagłobie przydaje fakt, że w kreowaniu jego postaci Sienkiewicz inspirował się ludźmi istniejącymi naprawdę.