Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Utwór „Pierwsza fotografia Hitlera” Wisławy Szymborskiej został wydany w 1986 roku w tomiku poezji „Ludzie na moście”. Wiersz nakłania do refleksji i zadaje pytania, skąd pochodzi zło oraz czy człowiek jest zły już w momencie narodzin.
Oleńka Billewiczówna, którą do życia powołał Henryk Sienkiewicz na kartach drugiej części swojej trylogii narodowej, pt. Potop, była jedną z głównych postaci powieści. To właśnie w niej kochał się Andrzej Kmicic i to właśnie to uczucie doprowadziło bohatera do ogromnej zmiany charakterologicznej, która jest główną osią dzieła. Oleńka była kobietą mądrą i w każdej sytuacji potrafiła znaleźć sprawiedliwe i honorowe wyjście. Najlepiej widać to w scenach jej pobytu w Taurogach.
Pułkownik Michał Wołodyjowski, nazywany ze względu na swój niski wzrost również „małym rycerzem” lub „małym sokołem”, ale ze względu na swoje umiejętności wojskowe i niezwykłą odwagę „pierwszą szablą Rzeczypospolitej”, to jeden z bohaterów Trylogii Henryka Sienkiewicza. Jest to przykład rycerza idealnego, o reputacji nieskalanej najmniejszą nawet nieprawością, motywowanego wyłącznie szlachetnością oraz miłością do ojczyzny.
Andrzej Kmicic, główny bohater Potopu autorstwa Henryka Sienkiewicza to postać wielowymiarowa, niejednoznaczna i wzbudzająca w czytelnikach skrajne emocje. Być może właśnie dzięki temu jest tak realistyczna i ludzka. Mimo że postać ta została powołana w epoce dojrzałego pozytywizmu, można w jej rysie charakterologicznym odnaleźć niejedną cechę bohatera romantycznego.
Utwór Joanny Kulmowej „Co to jest radość?” przedstawia wdzięczność podmiotu lirycznego wobec świata. Poetka w utworze próbuje odpowiedzieć na tytułowe pytanie. Radość utożsamiona jest głównie z codziennością, małymi rzeczami, które otaczają nas każdego dnia.
Ród Billewiczów to jedna z najważniejszych rodzin szlacheckich, które pojawiają się na kartach Potopu Henryka Sienkiewicza. Nazwisko to nosi bowiem m.in. Oleńka, główna bohaterka powieści, ukochana Andrzeja Kmicica, który dzięki miłości do niej zmienia się z pospolitego warchoła w patriotę i człowieka dojrzałego, a nawet w bohatera. Z tego rodu pochodzi również pan Tomasz, opiekun Oleńki.
Sienkiewiczowski Skrzetuski to postać występująca w dwóch częściach trylogii: Ogniem i mieczem oraz w Potopie, przy czym o ile jest głównym bohaterem pierwszej z powieści, o tyle w drugiej pojawia się w zasadzie epizodycznie. Mimo to bardzo wyraźnie widać, jak szlachetnym i odważnym jest rycerzem.
Utwór „Albatros” Charlesa Baudelaire’a ukazał się w zbiorze „Kwiaty zła”, który został wydany w 1857 roku. Autor wykorzystał motyw poety-ptaka, znany z horacjańskiej twórczości. Artysta porównuje się do albatrosa, który wygląda na niebie majestatycznie, jednak na ziemi jest bardzo niezdarny.
Głównym i tytułowym bohaterem dramatu Szekspira jest Makbet. Dowodzi wojskiem w wojnie szkocko-norweskiej. Jest wasalem i kuzynem króla Dunkana. Mieszka na zamku w Inverness. Jego żona to bezwzględna Lady Makbet. Makbet to postać dynamiczna, która zmienia się pod wpływem wydarzeń, przedstawionych w dramacie.
„Ja, kiedy usta” to utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który ukazał się w tomie „Poezje. Seria pierwsza” z 1891 roku. Wiersz jest odważnym erotykiem, w którym miłość jest sprowadzona do strefy cielesnej, a nie duchowej, jak we wcześniejszych epokach.
Utwór „Odys” Leopolda Staffa zrodził się z fascynacji bohaterem eposu „Odyseja”. Dzieło Homera opowiada o pełnym przygód powrocie Odyseusza do Itaki. To właśnie podróż mitycznego wędrowca zainspirowała Staffa do napisania wiersza, podnoszącego na duchu zagubione jednostki. Poeta często w swoich utworach odnosi się do myśli starożytnej, dzieląc się z odbiorcą unikalną mądrością życiową.
„Widok ze Świdnicy do Doliny Wierchcichej” Kazimierza Przerwy-Tetmajera został wydany w 1894 roku w tomiku poezji „Poezje. Seria druga”. Należy do cyklu „Z Tatr” i opisuje górski krajobraz wraz z refleksjami podmiotu lirycznego, związanymi z pieszymi wędrówkami i obserwacją przyrody.