Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Pożegnanie z Marią to opowiadanie nie posiadające tak naprawdę linearnej fabuły prowadzącej akcję z punktu A do punktu B. Składa się ono raczej z kilku scen powiązanych ze sobą postacią głównego bohatera, Tadeusza i jego funkcjonowaniem w składzie handlowym, w którym pracuje.
Tadeusz i Maria spędzają czas w swoim pokoju, w którym jest jeszcze kilka osób. Za ścianą toczy się skromne przyjęcie weselne Tomasz i jego ciężarnej żony.
Utwór „Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest charakterystyczną dla baroku refleksją na temat przemijania, krótkości życia i kruchości człowieka. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów tego siedemnastowiecznego poety.
„Cnota grunt wszystkiemu” to wiersz polskiego barokowego poety Daniela Naborowskiego. Zawiera pochwałę wartości etycznych i odrzucenie wartości materialnych. Poeta przeciwstawia w nim trwałość dóbr duchowych ulotności rzeczy przyziemnych. Utwór ma ton moralizatorski.
Omawiany wiersz Juliana Tuwima pt. „Śmierć” pochodzi ze zbioru „Czyhanie na Boga” wydanego w 1920 roku. Utwór opisuje nieszczęśliwą miłość dwóch szalenie zakochanych w sobie osób. Silne uczucie kończy siła, na którą żadne z nich nie ma wpływu — jest nią tytułowa śmierć.
Alegoriami jesteśmy obficie karmieni od dzieciństwa. Pojawiają się one już w bajkach, którymi rodzice starają się nas usypiać każdego wieczoru, ale za pomocą których mają również nadzieję przekazać nam jakąś życiową mądrość.
Utwór „Pieśń” Tadeusza Borowskiego ukazuje absurd wojny i smutny los walczących w niej żołnierzy. To przygnębiająca refleksja na temat Pokolenia Kolumbów i ich rówieśników, czyli osób, które w dorosłość wchodziły w czasie II wojny światowej. Wiersz pochodzi tomu poetyckiego „Gdziekolwiek ziemia… ” wydanego w konspiracji w roku 1942.
Analiza czy interpretacja porównawcza to zabieg służący najczęściej antropologom kultury do szukania zbieżności (lub rozbieżności o specyficznym znaczeniu) w dziełach pochodzących z różnych dziedzin kultury, np. książki z jej ekranizacją filmową, obrazu z jego literacką ekfrazą, itp. Jako ćwiczenie przygotowawcze do pisania takich prac, stosuje się interpretacje porównawcze dwóch dzieł tego samego gatunku, połączonych np. tematyką lub budową. Na pozór napisanie takiej analizy wydaje się rzeczą skomplikowaną, ale kiedy zapamięta się kilka elementów, na które trzeba zwrócić uwagę, nie jest to wcale trudne.
Odprawa posłów greckich to dramat autorstwa Jana Kochanowskiego, ojca poezji polskiej. Jest to pierwsze tego typu dzieło w nowożytnej literaturze narodowej – Kochanowski, na równi z innymi wybitnymi twórcami epoki renesansu, zapatrzony był w dziedzictwo kultury antycznej i czerpał z niego pełnymi garściami. Oprócz tłumaczeń klasyków i utworów stylizowanych, z czasem zaczęto tworzyć utwory autorskie, choć wciąż kreatywnie wykorzystujące wzorce zaczerpnięte ze starożytności. Takim właśnie dziełem jest Odprawa posłów greckich, od której zaczyna się tak naprawdę historia polskiej dramaturgii.
Chłopak namawiający dziewczynę na wspólne wyjście do kina, polityk na wiecu partyjnym zachęcający publiczność do oddania na niego głosu, pani z reklamy w telewizji, która zachęca cię do picia wody konkretnego producenta. Co łączy tych, z pozoru przypadkowo dobranych, ludzi? Wszyscy chcą osiągnąć swój cel i wszyscy używają do tego języka. Ściślej rzecz ujmując – jego funkcji impresywnej.
“Do galerników” to wiersz barokowego poety Jana Andrzeja Morsztyna, który w zaskakujący sposób opowiada o miłości. Poeta przyrównał los zakochanych do życia niewolników służących na statkach. Utwór pochodzi z tomu poetyckiego “Lutnia”.
Poezja to specyficzna dziedzina literatury, która opiera się na subiektywnym widzeniu świata przez autora. Skupia się nie na rzeczach i zjawiskach materialnych, ale na odczuciach, uczuciach, emocjach, stanach, a więc kwestiach bardzo indywidualnych. Dlatego też czasami trudno jest nam zrozumieć, co autor chciał zawrzeć w swoim utworze, co jest dużym problemem zwłaszcza dla uczniów interpretujących poezję w pracach pisemnych na ocenę. Spróbujmy więc zebrać i uporządkować wszystkie wskazówki i wytyczne, które mogą okazać się przydatne w interpretacji wiersza.