Marność – interpretacja wiersza
„Marność” to utwór Daniela Naborowskiego, który wyraża charakterystyczny dla epoki baroku światopogląd. Przesłanie wiersza opiera się na krytyce dóbr doczesnych i zachęcie do skupienia się na sprawach boskich.
U nas w Auschwitzu – bohaterowie
U nas w Auschwitzu… autorstwa Tadeusza Borowskiego to opowiadanie wstrząsające na wielu poziomach. Jednak chyba najważniejszym jest poziom moralny, który w ludziach osadzonych w obozach koncentracyjnych, prędzej czy później, zostaje doszczętnie połamany i wyrugowany. Bohaterowie opowiadania są tak mocno wdrożeni w brutalną codzienność obozową, że niejednokrotnie zapominają, że kiedykolwiek istniał jakiś inny świat. Dzięki poznaniu ich motywacji i charakterów, dziś jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć dramat ofiar, który nie kończył się wraz z wyzwoleniem obozu, ale niejednokrotnie odciskał piętno na całym ich późniejszym życiu.
U nas w Auschwitzu – streszczenie
U nas w Auschwitzu… Tadeusza Borowskiego to jedno z najbardziej brutalnych świadectw na temat nazistowskich obozów koncentracyjnych, jakich doczekała się polska literatura. To wstrząsające sprawozdanie z tego, jak łatwo jedni ludzie mogą pozbawić innych ludzi godności i z zmienić ich ze świadomych własnej wartości indywidualnych jednostek w stado walczące o przetrwanie i będące w stanie posunąć się do wszystkiego w walce o przeżycie. Przeraża zwłaszcza autentyczność narracji Borowskiego, która jest tym boleśniejsza, że autor wiedzę o życiu w obozie czerpał z własnych doświadczeń.
U nas w Auschwitzu – plan wydarzeń
Tadek wraz z innymi mężczyznami zostaje wybrany do odbycia kursów sanitarnych i w tym celu przeniesiony z Birkenau do Auschwitz.
Przemiany – interpretacja wiersza
Interpretowany wiersz pt. „Przemiany” autorstwa Juliana Tuwima pochodzi ze zbioru „Słowa we krwi”. Został on wydany w 1926 roku. Często porównywany jest do jego wcześniejszego utworu „Wiosna” z 1920 roku (tomik „Sokrates tańczący”) ze względu na poruszaną tematykę płodności, budzenia się przyrody do życia po zimie, rozmnażania. Tutaj jednak skupia się głównie na roli ziemi, stanowiącej matkę wszelkich stworzeń żyjących na naszej planecie. Wyraża się tu również w sposób zdecydowanie bardziej pozytywny, nawet dziękczynny – „Wiosna” jest wierszem krytycznym, prowokatorskim.
Pożegnanie z Marią – streszczenie
Pożegnanie z Marią to opowiadanie nie posiadające tak naprawdę linearnej fabuły prowadzącej akcję z punktu A do punktu B. Składa się ono raczej z kilku scen powiązanych ze sobą postacią głównego bohatera, Tadeusza i jego funkcjonowaniem w składzie handlowym, w którym pracuje.
Pożegnanie z Marią – plan wydarzeń
Tadeusz i Maria spędzają czas w swoim pokoju, w którym jest jeszcze kilka osób. Za ścianą toczy się skromne przyjęcie weselne Tomasz i jego ciężarnej żony.
Krótkość żywota – interpretacja wiersza
Utwór „Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest charakterystyczną dla baroku refleksją na temat przemijania, krótkości życia i kruchości człowieka. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów tego siedemnastowiecznego poety.
Cnota grunt wszystkiemu – interpretacja
„Cnota grunt wszystkiemu” to wiersz polskiego barokowego poety Daniela Naborowskiego. Zawiera pochwałę wartości etycznych i odrzucenie wartości materialnych. Poeta przeciwstawia w nim trwałość dóbr duchowych ulotności rzeczy przyziemnych. Utwór ma ton moralizatorski.
Śmierć – interpretacja wiersza Juliana Tuwima
Omawiany wiersz Juliana Tuwima pt. „Śmierć” pochodzi ze zbioru „Czyhanie na Boga” wydanego w 1920 roku. Utwór opisuje nieszczęśliwą miłość dwóch szalenie zakochanych w sobie osób. Silne uczucie kończy siła, na którą żadne z nich nie ma wpływu — jest nią tytułowa śmierć.
Co to jest alegoria? Definicja, przykłady, różnice
Alegoriami jesteśmy obficie karmieni od dzieciństwa. Pojawiają się one już w bajkach, którymi rodzice starają się nas usypiać każdego wieczoru, ale za pomocą których mają również nadzieję przekazać nam jakąś życiową mądrość.
Pieśń – interpretacja wiersza Tadeusza Borowskiego
Utwór „Pieśń” Tadeusza Borowskiego ukazuje absurd wojny i smutny los walczących w niej żołnierzy. To przygnębiająca refleksja na temat Pokolenia Kolumbów i ich rówieśników, czyli osób, które w dorosłość wchodziły w czasie II wojny światowej. Wiersz pochodzi tomu poetyckiego „Gdziekolwiek ziemia… ” wydanego w konspiracji w roku 1942.