Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Pan Willy Wonka, jeden z głównych bohaterów powieści Charlie i fabryka czekolady Roalda Dahla, pewnego razu postanowił zorganizować konkurs, którego zwycięzcy będą mogli zostać oprowadzeni po jego czekoladowym królestwie i to osobiście przez gospodarza.
Język ezopowy to zbiorcza nazwa dla pewnego rodzaju konstruowania wypowiedzi, werbalnych, lecz przede wszystkim pisemnych, artystycznych, literackich, który charakteryzuje się między innymi przekazywaniem treści w sposób metaforyczny, aluzyjny, niedosłowny. Nazwa pochodzi od imienia Ezopa, starożytnego poety uznawanego za twórcę bajek, w których posługiwał się bogato właśnie aluzjami.
Gloria victis to jedno z najważniejszych dzieł Elizy Orzeszkowej. W niedługim opowiadaniu zawarła ona własną ocenę powstania styczniowego. Posłużyła się przy tym wieloma ciekawymi środkami, jak na przykład oddanie narracji drzewom oraz wiatrowi, by uczynić opowieść o powstańcach jeszcze bardziej uniwersalną. W opowiadaniu tym dostrzec można szereg motywów literackich, które wpisują całość w bardzo szeroki kontekst literatury swojej epoki i nie tylko.
Powstanie styczniowe, pamięć o nim oraz konsekwencje jego niepowodzenia w dalszym życiu społeczeństwa i narodu polskiego to stałe elementy twórczości wybitnej polskiej pisarki pozytywistycznej, Elizy Orzeszkowej. Jednym z jej najsłynniejszych dzieł dotyczących tego zrywu niepodległościowego jest opowiadanie Gloria victis.
Jagmin to drugoplanowy bohater utworu pt. Gloria victis, autorstwa Elizy Orzeszkowej. To przyjaciel głównego bohatera, wraz z którym włączają się w działania powstańców styczniowych i pod wodzą Romualda Traugutta stają do walki o wolność swojej ojczyzny. Jagmin stanowi dowód na to, jak wiele potencjału ludzkiego wytracił naród polski na walki powstańcze – ginęli tam młodzi ludzie, którzy w innym wypadku mogliby stanowić elitę silnego społeczeństwa przyszłości.
Maryś Tarłowski to jedna z głównych postaci utworu autorstwa Elizy Orzeszkowej, pt. Gloria victis. To młody człowiek, charakterologicznie stojący pomiędzy dwoma epokami – romantyczną i pozytywistyczną. To przykład osoby, która została unieszczęśliwiona przez niespokojny czas, w którym żyła. Maryś nigdy nie powinien walczyć, nie był urodzonym żołnierzem. Realizując inne swoje pasje byłby w stanie przysłużyć się światu i narodowi dużo bardziej. Czasem jednak życie nie pyta nas o nasze plany i marzenia, tylko stawia w nas w sytuacji, w której musimy wybrać.
Eliza Orzeszkowa to jedna z najważniejszych polskich pisarek epoki pozytywizmu. Jej twórczość charakteryzowało nie tylko wyraźne zwracanie uwagi na los kobiet we współczesnym jej świecie, nie tylko opisywanie dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości drugiej połowy XIX wieku, lecz także bardzo silne zainteresowanie polskimi kwestiami narodowymi. Na tym polu wyraźnie odcina się wątek powstania styczniowego, które na życiu samej autorki odcisnęło bardzo wyraźny ślad. Swoje rozważania na ten temat zawarła w opowiadaniu pt. Gloria victis.
Wiatr przybywa do litewskiego lasu, by wysłuchać wieści. Drzewa zaczynają snuć opowieść o losach powstańców styczniowych. Las opowiada o tym, jak Jagmin i jego przyjaciel, Maryś Tarłowski, trafili do oddziału Romualda Traugutta.
Tytuł słynnego utworu autorstwa Elizy Orzeszkowej – Gloria victis – pochodzi z łaciny i w dosłownym tłumaczeniu oznacza „chwała zwyciężonym”. Sformułowanie to nie jest oczywiste, dlatego do pełnego zrozumienia jego symboliki, należy poznać kontekst, w jakim użyła go autorka.
Henryk Sienkiewicz pisał swoją legendarną powieść przygodową, pt. W pustyni i w puszczy bazując na swoich własnych doświadczeniach podróżniczych. Stąd też niezwykła plastyczność w opisywaniu krajobrazu lub realistyczne kreowanie wizerunku dzikich plemion żyjących głęboko w dżunglach i na sawannie. Dzięki tej wciągającej powieści możemy dowiedzieć się jak mniej więcej wyglądało takie życie na przełomie XIX i XX wieku.
Henryk Sienkiewicz to jeden z najsłynniejszych pisarzy polskich. Znany jest przede wszystkim ze świetnego warsztatu pisarskiego, który pozwalał mu kreować historie oraz bohaterów, których czytelnicy pamiętają przez dekady. Dobrym tego przykładem jest powieść W pustyni i w puszczy, stanowiąca do dziś jedno z najoryginalniejszych dzieł literatury młodzieżowej i przygodowej.
Opowiadania Tadeusza Borowskiego stanowią w literaturze polskiej ewenement. Literatura wojenna i obozowa jest oczywiście obecna w naszej świadomości, lecz trudno o bardziej dotkliwe i drastyczne świadectwo tego, jak II wojna światowa ze wszystkimi swoimi okrucieństwami, wpłynęła na psychikę i pojmowanie świata pojedynczego człowieka. Tadeusz Borowski na własnej skórze doświadczył brutalności niemieckiego obozu koncentracyjnego, dzięki czemu mógł opisać swoje wrażenia w autentyczny sposób.