Interpretacje wierszy i materiały do nauki
Utwór jest kolejnym po „Bakczysaraju w nocy” sonetem krymskim dotyczącym stolicy chanów. To ósmy utwór cyklu wydanego w 1826 roku. Wiersz zawiera refleksje nad ojczyzną, samotnością i podróżą. Tekst odwołuje się do legendy o Marii Potockiej, która miała być niewolnicą w haremie Kerima Giraja, którą nadzwyczajnie kochał. Jej grób w Bakczysaraju, dawnej stolicy Girajskiej zainspirował Adama Mickiewicza do napisania sonetu.
W wierszu „Do *** na Alpach w Splügen” opisał emocje i towarzyszącą mu samotność, przeplatając go z fantastycznym i pięknym opisem krajobrazu górskiego, co miało miejsce również w „Sonetach krymskich”, (np. „Bakczysaraj”, „Ajudah”, „Czatyrdah”), z których autor zasłynął w 1822 roku.
„Świtezianka” to ballada Adama Mickiewicza, które wydał wraz z innymi w cyklu „Ballady i romanse” … Czytaj dalej
Ballada „Rybka” opowiada trudną historię zmanipulowanej dziewczyny, Krysi. Zgodnie ze wzorcem romantycznym, natura wymierza nieuchronną karę zgodną z ludową moralnością.
Wiersz „Żegluga” jest trzecim w cyklu „Sonety krymskie” i drugim w mikrocyklu marynistycznym, zainspirowanym morską podróżą Mickiewicza z Odessy do Sewastopolu, skąd odwiedził Krym w 1825 roku. Utwór stanowi kontynuację poprzedniego sonetu, „Ciszy morskiej”. Wzmaga się wiatr, opis staje się dużo bardziej dynamiczny. W części refleksyjnej, wyodrębnia się indywidualizm podmiotu lirycznego.
Sonet „Cisza morska” to pierwszy utwór mikrocyklu marinistycznego w „Sonetach krymskich”. Występuje tu motyw homo viator, czyli człowiek podróżujący. Niemal impresjonistyczny opis krajobrazu stoi w przeciwieństwie do kolejnych sonetów morskich – „Żeglugi” i „Burzy”.
Tytuł utworu, „Czatyrdah” oznacza szczyt górski w paśmie Gór Krymskich. Nazwa ta pochodzi od tatarskich słów, które można tłumaczyć jako góra-namiot (Czatyr-dah), co nawiązuje do jej kształtu. Opisując górski krajobraz, Mickiewicz zawiera przemyślenia związane ze światopoglądem ludzi wschodu.
“Świteź” to jedna z najbardziej znanych ballad Adama Mickiewicza. Wraz z „Romantycznością”, „Lilijami”, „To lubię” i wieloma innymi została wydana w cyklu „Ballady i romanse” w 1822 roku. Było to na tyle ważne i przełomowe dzieło (często nazywane programowym dla epoki), że od tego roku rozpoczyna się w Polsce Romantyzm. Porusza temat ludowej moralności i natury, która wymierza karę za zbrodnie.
Utwór Śmierć pułkownika, powstały w roku 1832, poświęcony jest uczestniczącej w powstaniu listopadowym Emilii Plater, kapitan Wojska Polskiego. Jego autorem jest Adam Mickiewicz – najsłynniejszy polski wieszcz okresu romantyzmu, poeta, filozof i publicysta rozpoznawany i doceniany w całej Europie.
Utwór Adama Mickiewicza „Romantyczność” wchodzi w skład zbioru „Ballady i romanse”, wydanego w 1822 roku. Publikacja tego tomu jest uznawana za początek polskiego romantyzmu. Autor zestawił ze sobą światopogląd oświeceniowy i romantyczny.
Wiersz „Pielgrzym” Adama Mickiewicza jest czternastym utworem w cyklu „Sonetów krymskich”. Bohater liryczny tęskni za ojczyzną, a topos homo viator przejawia się we wszystkich sonetach. Zachwyt nad pięknem przyrody Krymu łączy z refleksjami na temat życia, tworzenia i kultury chrześcijańskiej oraz orientalnej.
Wiersz „Polały się łzy” jest jednym z najbardziej pesymistycznych utworów Adama Mickiewicza. Należy do cyklu „Liryków lozańskich”, które zostały wydane po śmierci autora. Zawiera gorzkie refleksje na temat życia ludzkiego.