Kazimierz Przerwa-Tetmajer – Zinterpretuj.pl

Melodia mgieł nocnych – interpretacja

Kazimierz Przerwa-Tetmajer to jeden z najznamienitszych autorów z epoki Młodej Polski. Zasłynął z tworzenia zarówno prozy, jak i wyjątkowo sensualnej poezji. Szczególne miejsce w literaturze zajmują jego erotyki, nowatorskie w swojej formie, jak i dzieła opiewające piękno tatrzańskiej przyrody i wykorzystujące motywy folklorystyczne (Przerwa-Tetmajer pochodził z okolic Nowego Targu, co wywarło ogromny wpływ na jego życie i twórczość). Omawiany wiersz Melodia mgieł nocnych (Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym) pochodzi z tomu Poezje. Seria druga, z roku 1894 i wchodzi w skład cyklu Z Tatr.

Interpretacja porównawcza wierszy Godzina tworzenia Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Próbowałem sobie przypomnieć Tadeusza Różewicza

przez Marta Grandke

Kazimierz Przerwa-Tetmajer i Tadeusz Różewicz to poeci, których życia i twórczość oddziela od siebie cała epoka. Przerwa-Tetmajer był bowiem przedstawicielem literatury Młodej Polski, Różewicz to z kolei autor trwale związany z tekstami o II wojnie światowej i epoką nowożytną.

Motyw „Exegi monumentum” w poezji różnych epok

przez Grzegorz Paczkowski

„Exegi monumentum” to początek najsłynniejszego chyba wiersza legendarnego rzymskiego poety – Horacego. W tłumaczeniu wiersz zaczyna się od słów: „wybudowałem pomnik twardszy niż ze spiżu”. Słowa te odnoszą się do tego, że twórczość artystyczna, w tym przypadku poezja, jest najlepszym sposobem na nieśmiertelność.

Ja, kiedy usta – interpretacja

przez Ilona Kowalska

„Ja, kiedy usta” to utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który ukazał się w tomie „Poezje. Seria pierwsza” z 1891 roku. Wiersz jest odważnym erotykiem, w którym miłość jest sprowadzona do strefy cielesnej, a nie duchowej, jak we wcześniejszych epokach.

Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej – interpretacja

przez Ilona Kowalska

„Widok ze Świdnicy do Doliny Wierchcichej” Kazimierza Przerwy-Tetmajera został wydany w 1894 roku w tomiku poezji „Poezje. Seria druga”. Należy do cyklu „Z Tatr” i opisuje górski krajobraz wraz z refleksjami podmiotu lirycznego, związanymi z pieszymi wędrówkami i obserwacją przyrody.

Na Anioł Pański – interpretacja

przez Ilona Kowalska

Wiersz „Na Anioł Pański” Kazimierza Przerwy-Tetmajera pochodzi z tomiku „Poezje. Seria III” wydanego w 1898 roku. Cykl wierszy dotyczy wrażeń i wspomnień z podróży poety do Włoch. Wzbogacony jest o motywy uniwersalne i te związane z Polską.

Hymn do Nirwany – interpretacja

przez Ilona Kowalska

Wiersz „Hymn do Nirwany” został wydany w 1894 roku. Kazimierz Przerwa-Tetmajer odwołuje się do buddyjskiego pojęcia nirwany – całkowitego spokoju, wyzbycia się uczuć, w tym także cierpienia.

Nie wierzę w nic – interpretacja

przez Ilona Kowalska

Wiersz „Nie wierzę w nic” został wydany w pierwszym tomie „Poezye” z 1891 roku. Jest to jeden z najpopularniejszych wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Utwór nawiązuje do panujących w Młodej Polskiej tendencji pesymizmu i dekadencji.

Lubię, kiedy kobieta – interpretacja

przez Ilona Kowalska

„Lubię, kiedy kobieta…” to wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który został opublikowany w 1894 roku w tomiku „Poezje. Seria druga” Jest bardzo śmiałym, jak na tamte czasy, podejściem do erotyki. W utworze opisany jest akt miłosny między dwojgiem kochanków.

Dziś – interpretacja

przez Anna Morawska

Analizowany wiersz Kazimierza Przerwy Tetmajer jest przykładem postawy charakterystycznej dla artystów końca XIX wieku. Tendencją występującą w literaturze był dekadentyzm – chylenie się ku upadkowi. Taki obraz społeczeństwa można również odczytać z wiersza.